ข้อคิดจากหลังกล้องถ่ายภาพกับงานศพของเพื่อนสมัยเรียนมัธยมมาด้วยกัน


ความเป็นจริงและธรรมชาติ แสดงให้พวกเรารู้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลเป็นของชั่วคราวทั้งสิ้น

            พึ่งได้พบเจอ พูดคุย ร่วมงานสังสรรค์ งานแต่งงาน เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา มารู้ข่าวอีกที เพื่อนเรา..เสียชีวิตจากอุบัติเหตุอย่างคาดไม่ถึง เพื่อนหลายคนทำใจได้ หลายคนปลง  

            การตายไม่ใช่เรื่องเล่นๆ และปฏิเสธที่จะพบเจอไม่ได้ สิ่งที่เคยมีทั้งอำนาจ ชื่อเสียง และทรัพย์สมบัติ ที่สุดแล้ว ก็ไม่อาจต้านเวลาแห่งการพรากจากได้

            มีคนได้ข้อคิดที่ว่า ความเป็นจริงและธรรมชาติ แสดงให้พวกเรารู้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลเป็นของชั่วคราวทั้งสิ้น

            เมื่อเพื่อนเสียชีวิต นายบอนได้ไปร่วมงานศพ ภรรยาผู้จากไปได้จอให้ช่วยถ่ายวิดีโอไว้ เป็นที่ระลึก เพื่อเผยแพร่ให้เพื่อนๆที่ไม่มีโอกาสมา ได้เข้ามาเปิดดูในเวบไซต์ และเธอก็อยากให้บันทึกเหตุการณ์สำคัญในครั้งนี้ไว้

http://kpsgang.blogspot.com/2010/11/chaiyos-kunchit-10-clip-video-3-2553.html

            ในระหว่างงานฌาปนกิจศพ ได้ทำหน้าที่เก็บภาพ+ถ่ายวิดีโอในทุกช่วงสำคัญ เพื่อนหลายคน โศกเศร้า น้ำตาซึม แต่คนถ่ายรูปต้องทำหน้าที่เก็บบันทึกภาพต่อไป ทุกช่วง ความจริงแล้วก็รู้สึกเศร้าสลดใจเช่นกัน ถ่ายภาพจับโฟกัสที่ใบหน้าของคนในครอบครัวผู้จากไป ทั้งเศร้าทั้งสลดใจไปด้วย

            เพื่อนหลายคน ในบางช่วงของงาน ก็หลั่งน้ำตาออกมาหลายรอบ ซึ่งคนถ่ายรูปก็รู้สึกไม่ต่างกัน แต่หน้าที่ที่ต้องตามบันทึกภาพทุกๆช่วง จึงต้องตั้งสติ เตือนตนเองอยู่เสมอ

            มีสติ สายตาจับจ้องคนในครอบครัวผู้จากไป จ้องมองพิธีกร ตามดูพิธีการ สอดส่ายสายตาจ้องมองความเคลื่อนไหวไปทั่วบริเวณงาน แล้วเดินไปเก็บภาพ หามุมดีๆถ่ายภาพ 

            คนที่นั่งนิ่งๆ ดูไปแล้วจะเศร้ามากกว่า แต่คนที่เคลื่อนไหว ติดตามขั้นตอน คอยมองจับจ้องหาจังหวะ+มุมถ่ายภาพ ตั้งสติ  ไม่ได้เศร้าโศกมากนัก จนมีคนมองว่า ดูเหมือนใจแข็ง ไม่มีความรู้สึกร่วมใดๆเลยหรือ 

            การติดตามความเคลื่อนไหว การติดตามการทำงานทุกระยะ และมีสติตื่นตัวอยู่เสมอ ทำให้เข้าใจถึงความเคลื่อนไหวในช่วงงาน เหมือนกับการเข้าใจชีวิตที่ต้องเป็นไป ความเปลี่ยนแปลงในแต่ละช่วงเวลา ในขณะที่คิดว่า ทุกสิ่งหยุดนิ่งหยุดลงแล้ว แต่ในความเป็นจริง หลายสิ่งยังคงเคลื่อนไหวในทิศทางของตนเองอยู่เสมอ ถึงแม้สิ่งหนึ่งสิ้นสุดลง แต่อีกหลายสรรพสิ่งยังคงทำหน้าที่ของตนต่อไป

            เหมือนกับคนที่อยู่หลังกล้อง ก็ต้องทำหน้าที่บันทึกภาพในช่วงสำคัญของงาน เมื่อเสร็จงานนี้แล้ว ก็วางกล้องไว้ แล้วหยิบกล้องขึ้นมาอีกครั้งสำหรับการบันทึกภาพในงานต่อไป

            

หมายเลขบันทึก: 407972เขียนเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2010 15:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม 2012 23:31 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

สวัสดีปีใหม่เช่นกันครับ

ขอให้พรใดๆในโลกหล้า มอบแด่คุณเช่นกันครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท