บทกวี ดวงตาหน้าต่างแห่งดวงใจ........ร้องไห้ระบายความรู้สึก
บทกวี
ดวงตา
หน้าต่าง
แห่ง
ดวงใจ......
........ร้องไห้ระบายความรู้สึก
ขอบพระคุณบันทึกครู http://gotoknow.org/blog/mongkol38/407771 ในวันนี้.....
ขอบพระคุณภาพทั้งหมดจาก google
ดวงตา........มืดมิด ดวงจิต หดหู่
หน้าต่าง......ปิดอยู่ ภายใน อึดอัด
แห่ง..ตน รับรู้ แลดู ไม่ชัด
ดวงใจ.........อ่อนหัด ไม่แกร่ง โอนเอน......
ร้องไห้.........เพราะใจ ไม่แกร่ง
ระบาย.........เพราะแรง บีบคั้น
ความ...ดี.....เพราะได้ รู้ทัน
รู้สึก............เพราะวัน อ่านธรรมฯ.......
ความเห็น (16)
น้ำตารินไหลภายนอก
บ่งบอกดวงใจหม่นหมอง
น้ำตาร่ำไห้ไหลนอง
กลั่นกรองความทุกข์ออกมา
เป็นทุกข์ทุกข์ไปไม่ท้อ
จักขออดทนจนกว่า
วันชื่นคืนสุขกลับมา
มีค่าเลิศล้นทนรอ
ชีวิตก็เป็นเช่นนี้
สุขมียิ้มยั่วหัวร่อ
ยามทุกข์เหมือนบ้าหน้างอ
สืบต่อวันวันผ่านไป
อย่าติดคิดเพียงแค่สุข
อย่าทุกข์เพราะช้ำร่ำไห้
หมุนเวียนเปลี่ยนซ้ำทำใจ
เข้าใจว่าเป็นเช่นนี้
สังเกตเมื่อมองท้องฟ้า
เมื่อครามืดสุดไร้สี
ยิ่งใกล้พ้นฟ้าราตรี
นาทีสว่างกลางวัน
ยิ่งทุกข์ยิ่งใกล้ไร้ทุกข์
รอสุขคอยสร้างเสกสรรค์
รอก่อนอีกไม่กี่วัน
ดวงจันทร์กระจ่างกลางใจ.....รอฝันบรรเจิดจับใจ......
ปรากฏว่า เครื่องไม่ยอมให้ย่อหน้าครับ เรียนเจ้าของบันทึกช่วยลบออกหนึ่งคำวิพากษ์ครับ
ขอบพระคุณอีกหนึ่งคำเตือนจากครู " ......สุขทุกข์คือการเรียนรู้..........."
เป็นสิ่งเตือนใจตนเสมอมา....ซึ่งมักมาด้วยกันเสมอนะครู...ขอบพระคุณหลักธรรมในบันทึกมีคุณค่ายิ่งโดยเฉพาะเมื่อทุกข์มาเจือใจในเวลานี้.........
- สวัสดีครับ
- บางคน เวลาอ่านหนังสือดีๆ ก็น้ำตาไหล เพราะซาบซึ้งสะท้อนใจ กับเรื่องราวที่รับรู้ หรือ สะท้อนความรู้สึกของตัวเอง
- บางคนร้องให้ เพราะอยาก ลดความอัดอั้นที่เก็บอยู่ในใจ
- บางคนร้องให้ เพราะความดีใจ สุขสมหวัง ตามที่ตนเองปรารถนาไว้
- สิ่งที่อยู่ในใจ มักแสดงออกทางดวงตา เพราะ ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ บางครั้งเพียงแค่มองตา ก็รู้ความในใจ ถ้าเรารู้จักใส่ใจเท่านั้นเองครับ
จะสุข.............หรือจะทุกข์..........................สุดท้ายมันก็จะผ่านเราไป......................... อดทนนะครับ............................... เป็นกำลังใจให้..........................................
- ขอบพระคุณท่านอาจารย์ชำนาญ
- รู้สึกดีขึ้น....กาลเวลาคงเยียวยาให้ใจเข้มแข็ง
- ได้ระบายออกมาบ้างค่อยเบาบางลง
- คุณหนุ่มลำน้ำมูลกับคำปลอบใจ....หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นขอให้ผ่านไปเร็วในวัน....ขอบคุณค่ะ
มีเรื่องใดทุกข์ใจโปรดไขข่าว
ทุกเรื่องราวรับรู้ด้วยช่วยแก้ไข
บอกคุณยายให้หายอึดอัดใจ
พร้อมเยียวยารักษาใจให้"อุ้มบุญ"
คุณยายมาวางกวีไว้ณที่แห่งนี้ดวย มือเยี่ยมแล้วนะนี่ ไพเราะครับ
ร้องไห้ ไม่เป็นไร ร้องเถอะ
ร้องไห้ มาเยอะ แล้วยิ้มได้
ร้องไห้ ไม่เห็น เป็นไร
เสียใจ อย่าเสีย ความเป็นเรา
- คุณยายขา....✿อุ้มบุญ✿ รู้อบอุ่นจัง
- ณ วันนี้ เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วหล่ะค่ะ
- ขอบพระคุณยิ่ง
- ปล.กลอนไพเราะจริงๆ.....
- วันหลังต้องเรียนปรึกษาพยาบาลให้คำปรึกษาส่วนตัวแล้วหล่ะซี...
- คุณครูใหญ่อย่าแซว..... คุณยายมากนะคะ เดี๋ยวคุณยายจะเขินพาลไม่นำบทกลอนมาฝากอีก
- ✿อุ้มบุญ✿ มีคู่แข่งซะแล้ว
- ขอบพระคุณคุณครูป. 1 กับข้อคิดให้ ✿อุ้มบุญ✿ได้สะกิดใจ
- " เสียใจ อย่าเสีย ความเป็นเรา" ...... ได้ข้อคิดทีเดียวค่ะ คุณครูป. 1
ไพเราะมากมายครับผม..
- ไม่ลองสักบทหรือค่ะท่านอาจารย์
ราชิต สุพร - สบายดีนะคะ
- ห่างจอสักพักเพื่อรักษาใจค่ะ
กลอนครู 
ผู้เมตตา กลับมาอ่านครั้งใด รู้สึกดี ทุกครั้ง
น้ำตารินไหลภายนอก
บ่งบอกดวงใจหม่นหมอง
น้ำตาร่ำไห้ไหลนอง
กลั่นกรองความทุกข์ออกมา
เป็นทุกข์ทุกข์ไปไม่ท้อ
จักขออดทนจนกว่า
วันชื่นคืนสุขกลับมา
มีค่าเลิศล้นทนรอ
ชีวิตก็เป็นเช่นนี้
สุขมียิ้มยั่วหัวร่อ
ยามทุกข์เหมือนบ้าหน้างอ
สืบต่อวันวันผ่านไป
อย่าติดคิดเพียงแค่สุข
อย่าทุกข์เพราะช้ำร่ำไห้
หมุนเวียนเปลี่ยนซ้ำทำใจ
เข้าใจว่าเป็นเช่นนี้
สังเกตเมื่อมองท้องฟ้า
เมื่อครามืดสุดไร้สี
ยิ่งใกล้พ้นฟ้าราตรี
นาทีสว่างกลางวัน
ยิ่งทุกข์ยิ่งใกล้ไร้ทุกข์
รอสุขคอยสร้างเสกสรรค์
รอก่อนอีกไม่กี่วัน
ดวงจันทร์กระจ่างกลางใจ.....รอฝันบรรเจิดจับใจ......
เป็นกลอนปลอบขวัญ สอนใจได้อย่างมีค่ายิ่ง ค่ะครู วันนี้ได้มาทบทวน ย้อนมองเข้าไปในจิตใจของตนเอง ทุกข์กับสุข เป็นคำที่สัมผัสกันได้ดี นะคะ ✿อุ้มบุญ✿ ว่า ช่างเป็นธรรมจัดสรร ให้มาเป็นของคู่กัน หากไม่ทุกข์ไม่สุข คงเบาสบายนะครู....................
"ยิ่งทุกข์ยิ่งใกล้ไร้ทุกข์" เป็นกำลังใจในช่วงที่เหมือนขณะจมน้ำ เฮือกที่โผล่ขึ้นมา ใช่จริงๆ.......✿อุ้มบุญ✿ ชอบบาทนี้ในเวลานั้น