ตายอย่างรู้ อยู่อย่างเห็น

ตายอย่างรู้  อยู่อย่างเห็น

ตังตฤณ

จากหนังสือ "ณ มรณา"

 

            คนบางคน เกิดมาเพื่อสาละวนวุ่นกับการเพ่งดูว่า ใครดีใครไม่ดี สุดท้ายเขาก็ตายเปล่า โดยไม่รู้ว่าตัวเองดีหรือไม่ดี

   คนบางคน เกิดมาเพื่อสาละวนวุ่น กับการกำจัดจุดบอดของตนเอง เสริมจุดแข็งให้แกร่งขึ้น หาจุดยืนดีดีที่ยังไปไม่ถึง สุดท้ายเขาไม่ตายเปล่า เขาย่อมฝากประโยชน์ใหญ่ในโลกนี้ จะโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตามที

   คนบางคน เกิดมาเพื่อคิดในเรื่องไม่ควรคิด เห็นทั้งชีวิตเป็นปัญหา ไม่มองว่าปัญหาอยู่ที่วิธีคิด เพียงเลิกคิดแล้วลงมือจัดการ เขาจะพบพานชีวิตใหม่ แทบไม่เหลือปัญหาน่าหนักใจ เพราะมีแต่งานใหญ่น้อย เพื่อสนุกกับงาน หายเบื่อกับความว่างงาน เลิกแช่อยู่กับความว้าวุ่นเปล่า

   คนบางคน เกิดมาคิดถึงแต่ตัวเอง เห็นวันเวลาและทุกสิ่งที่ตนมี ตลอดจนสิ่งคนไม่มี เป็นของสมควรได้แก่ตน พอนานไปเขาย่อมมีสง่าราศีน้อยกว่าคนเก็บขยะ เพราะเก็บขยะยังรู้วิธีทิ้งแต่สิ่งเดียวที่เขารู้คือวิธีเก็บ

   คนบางคน เกิดมาเพื่อหัดคิดถึงคนอื่น เห็นวันเวลาและหลายสิ่งที่ตนมี ตลอดจนสิ่งที่ตนยังไม่มี ควรค่าแก่การเจือจาน พอนานไปเขาอาจมีสง่าราศีกว่าเศรษฐีใหญ่ เพราะเศรษฐีใหญ่อาจไม่รู้ว่าทรัพย์ของตนมีประโยชน์ปานไหน ในขณะที่เขารู้ จากใบหน้าเปื้อนยิ้มรอบทิศ

   คนบางคน เกิดมาเพื่อใช้ชีวิตให้จบไปอีกครั้ง ไม่รู้ว่านี้เป็นครั้งไหน จะครั้งแรกหรือครั้งสุดท้ายไม่นำพา ไม่รู้จะหาประโยชน์อันใด ไม่ทราบจะเชื่อคำตอบใครดี

   คนบางคนเกิดมาเพื่อค้นหาเหตุผลของการเกิด เกินทนกับการไม่รู้ เกินตาหลับไปกับการตายที่ไม่ได้รับคำตอบ เกินทำใจชอบกับการเป็นหน้าโง่เกิดใหม่ เกินยินดีรับการการเหนื่อยซ้ำที่สูญเปล่า

  คนบางคน เกิดมาเพื่อคำตอบที่ผิด โจทย์ชีวิตก็ยิ่งซับซ้อนแทนการเห็นโลกตามจริง เขากลับเห็นบิดเบี้ยวกว่าเดิม แทนการแก้ปัญหาตรงจุด เขากลับผูกปมใหม่ขึ้นมาซ้อน แทนการพลิกยากให้ง่าย เขากลับผันง่ายให้เป็นยาก

   คนบางคน เกิดมาเพื่อพบคำตอบที่ถูก โจทย์ชีวิตจะง่ายลง หายใจออกก็รู้ หายใจเข้าก็รู้ มีให้ดูเพียงใด มีให้รับเท่าไหร่ มีให้สละแค่ไหน ก็ให้ไปตามนั้น ไม่ถือสิ่งใดให้หนักมือ เรียบง่ายเหมือนเดินทางเท้าเปล่า โดยปราศจากพิธีรีตอง ไปจนถึงปลายทาง โดยปราศจากตัวตนติดค้าง

 “คิดจากว่าง ๓”