ม.อ.ใน I Smile

ในภัยพิบัติ ถึงแม้จะสร้างความเสียหายมากมาย แต่เราก็ได้พบกับความห่วงใย ความเอื้ออาทรมากมายเช่นกัน

         5 วันแล้ว ที่หยุดงานเนื่องจากเหตุการณ์น้ำท่วมที่หาดใหญ่ คิดว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้ทำอะไรต่อมิอะไร ที่เคยบอกกับตัวเองว่าไม่มีเวลาทำ การลงทะเบียนเป็นสมาชิกใน I Smile ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ติดค้างอยู่ จะขอบคุณน้ำท่วมดีมั๊ยเนี่ย

- ขอบคุณที่ช่วยให้แผนงานโรงเรียนทันตแพทย์สร้างสุข ม.อ. ได้เปิดช่องทางสื่อสารกับเพื่อนๆในโลกไซเบอร์

- ขอบคุณที่ทำให้พวกเราที่ทำงานด้วยเป้าหมายเดียวกัน มีกระดานบันทึกการเรียนรู้ระหว่างทำงานสร้างสุข

         วันจันทร์ที่ 8 พย.มหาวิทยาลัยจะเปิดเรียนตามปกติ แทบไม่น่าเชื่อว่า 1 สัปดาห์ที่ผ่านมาจะเกิดอะไรขึ้นมากมายกับชาวหาดใหญ่ เช้าวันที่ 1 พฤศจิกายน เรายังไปจัดอบรมเรื่อง "นพลักษณ์" กันในเมืองอยู่เลย แล้วพวกเราผ่านเรื่องหวาดเสียวมาได้อย่างไร

1 พฤศจิกายน 2553

         7.15 น. ฝนตกหนักมาทั้งคืน ยังไงก็ต้องไปที่ทำงาน เพราะเอกสาร อุปกรณ์การประชุมยังอยู่ที่คณะ ต้องเอาไปที่โรงแรมก่อนที่ผู้เข้าประชุมจะมาถึง

         ออกจากหมู่บ้าน โห...ถนนหน้าบ้านน้ำท่วมไป 1 เลนแล้ว ลองไปดูอีกเส้นทางที่ไปมหาวิทยาลัยได้ น้ำเต็มถนนเหมือนกัน เลยตัดสินใจลุยน้ำไปตามเส้นทางเดิม ไปส่งคุณที่บ้านที่คณะวิศวะฯ

         8.00 น. ถึงคณะฯผู้จะไปอบรมรอจะขึ้นรถ ฝนยังลงหนัก ทุกคนก็ไปที่โรงแรม เส้นทางจาก ม.อ.เข้าเมืองยังปกติ รถติดมาก เพราะฝนตก

         9.00 น. เปิดอบรม และการอบรมก็เป็นไปอย่างดี ทุกคนเข้าอกเข้าใจ จดจ่อกับการค้นหาลักษณ์ของตัวเอง

         10.30 น. พักอาหารว่าง ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี จึงแว๊บไปรับเจ้าลูกชายออกมา รถติดหนักกว่าเดิม ไม่ว่าจะเลี่ยงไปทางไหน เริ่มผิดปกติที่รถทุกคันวิ่งออกไปมหาวิทยาลัย วิ่งเข้าห้างที่มีที่จอดรถด้านบน

         ขับรถมาบนเส้นเพชรเกษมที่เข้าเมืองหาดใหญ่ ซึ่งเส้นนั้นใต้ถนนเป็นท่อระบายน้ำขนาดใหญ่ ปรากฏว่าฝาปิดท่อกลางถนนถูกแรงดันน้ำในท่อดันออกมา เกิดน้ำพุกลางถนนหลายจุด พอถึงสามแยกคอหงส์มองไม่เห็นถนนแล้ว มีแต่น้ำ น้ำ น้ำ ไหลแรงมาก

ด้วยที่ลูกอยู่บ้านคนเดียว ความกล้ามาแบบไม่รู้ตัว ประมาณ 3 กม.หลับหูหลับตาขับมาถึงบ้าน 11.30 น. น้ำเริ่มเข้าในบ้านนิด ใช้เวลาเช็ครถอีกนิดหน่อย ปรากฏว่าน้ำที่เข้ามาสูงกว่าเดิม ถ้าออกไปคงเสี่ยง แต่พวกที่อบรมอยู่ที่โรงแรมล่ะ..เขาคงไม่รู้เหตุการณ์ข้างนอก

         โทรติดต่อ ประธานกรรมการโรงเรียนทันตแพทย์สร้างสุข ถ้าอยู่ที่คณะฯช่วยไปจัดการที่โรงแรมต่อให้หน่อย ก็ปรากฏว่าท่านประธานฯก็กำลังขนของบ้านตัวเองที่อยู่ในเมือง การติดต่อโทรศัพท์เริ่มลำบาก คงเพราะทุกคนใช้โทรศัพท์จนการจราจรทางโทรศัพท์ติดขัด

         12.15 น. เอาไงเอากัน บอกลูกเตรียมตัวขึ้นรถ ถอยรถออกจากบ้านพรวดเีดียวมาจอดในที่ที่น้ำน้อยที่สุด ฝ่าฝนมาปิดประตูบ้าน แล้วก็ขับลุยน้ำกลับไปโรงแรมท่ามกลางเสียงลูกชายดังลั่นรถ

         13.00 น. คุยกับวิทยากร สงสัยเราต้องหยุดไว้ตรงนี้ก่อน วิทยากรที่น่ารักเอาไง เอากัน แล้วแต่พี่ พร้อมกับส่งไมโครโฟนให้เรา เราเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกโรงแรม และที่ที่เราเจอมาให้ทุกคนฟัง และขอให้ทุกคนกลับบ้าน รถจะมารับตอนบ่ายสอง ระหว่างที่รอรถใครจะไปซื้อของตุนก็ได้ แต่บ่ายสองให้มารวมกันที่ lobby โรงแรม

      หลังจากนั้นก็เคลียร์กับทางโรงแรม จัดการเลื่อนตั๋วของวิทยากร ที่กำหนดเดิมกลับวันที่ 3 พย. จัดการเรื่องรถไปส่งวิทยากรที่สนามบิน ตกลงว่า 16.00 น.รถจะไปส่งวิทยากรที่สนามบิน เพื่อขึ้นเครื่องตอน 19.10 น.(ยังกะไปต่างประเทศ)

        14.00 น.ผู้เข้าอบรมขึ้นรถกลับคณะฯ เรากับเจ้าลูกชายขับรถขนอุปกรณ์ออกจากโรงแรมไปคณะฯ

       ประมาณบ่ายสามกว่าๆ น้องที่ทำงานคนหนึ่งหน้าตาตื่นเข้ามาบอกว่าน้ำเข้าเมืองแล้ว รถลอยเต็มถนน สิ่งแรกที่ทำคือโทรหาวิทยากร ขึ้นรถออกจากโรงแรมไปสนามบินเดี๋ยวนี้

โรงแรมที่เราจัดอบรมอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับธนาคารกรุงเทพ เยื้องประมาณ 50 เมตร

        16.30 น.เลิกงานแล้ว หลายคนติดอยู่ที่ทำงาน เพราะน้ำท่วมถนนกลับไม่ได้

        19.00 น. กลุ่มที่ยังกลับบ้านไม่ได้ เริ่มคิดหาที่นอนที่ทำงาน พร้อมกับคอยเช็คข่าวทางวิทยุ วุ่นวายกับการโทรสอบถามทางบ้าน สอบถามเพื่อนร่วมงานที่คาดว่าน้ำจะเข้าบ้านแน่ๆ วุ่นวายกับการรับโทรศัพท์จากญาติ จากเพื่อนที่เป็นห่วง

        20.00 น. น้องคนหนึ่งลุยโดยรถจักรยาน ไปตามเส้นทางสามแยกคอหงส์ โทรมาแจ้งว่าเส้นทางกลับบ้านน้ำลดลงพอสมควรแล้ว ทุกคนที่อยู่เส้นทางนั้น เลยได้กลับบ้านไปชุดหนึ่ง รวมครอบครัวของเราด้วย...ทิ้งให้อีกหลายคนที่ต้องแต่งเครื่องแบบผู้ช่วยทันตแพทย์นอนที่คณะฯ

2 พฤศจิกายน 2553

     - ไปเจอผู้เข้าประชุมบางคนที่บ้านไม่โดนน้ำ หรือบ้านโดนเต็มๆยังเข้าบ้านไม่ได้ ที่คณะฯ...

    - วิทยากร e-mail แจ้งมาว่ารอดถึง กทม.แล้ว พร้อมแจ้งให้ช่วยหักค่าตอบแทนวิทยากร เพื่อบริจาคให้พี่น้องชาวหาดใหญ่ 5,000 บาท

ในภัยพิบัติ..ถึงแม้จะสร้างความเสียหายมากมาย แต่ก็ทำให้เราได้พบความเอื้ออาทร  ความห่วงใย จากเพื่อนร่วมงาน คนที่รู้จัก และคนที่ไม่เคยรู้จักมากมายเช่นกัน