หมางับเงา..............

มีหมาเป็นเพื่อนดีกว่าดีกว่า.............

เมื่อก่อนหากมีใครมาด่าว่าชาติหมา หรือชิงหมาเกิด ต้องมีเหตุให้เกิดการวิวาท หรือทะเราะกันอย่างแน่นอน บางรายถึงกับเสียชีวิตสิ้นชีพตักษัยก็มี เพราะการดูถูกเชิงเปรียบว่าเป็นหมาหรือสุนัข (โดยเฉพาะหมาขี้เรื้อน) แต่ในปัจจุบัน หมาหรือสุนัข เป็นสัตว์ที่ไม่ได้นิยมเลี้ยงไว้เพียงเฝ้าบ้านเหมือนแต่ก่อนแล้ว เลี้ยงเป็นเพื่อนแก้เหงา เลี้ยงประดับบารมี เพราะสุนัขหลายประเภทมีราคาแพงมาก บางชนิดราคาเป็นล้านก็มี แสดงว่าค่านิยมต่างๆ มันได้เปลี่ยนไปในทางกลับกัน สิ่งที่เคยชิงชังก็ต้องมายอมรับ สิ่งที่เคยเกลียดก็เปลี่ยนเป็นชื่นชม สิ่งที่เคยมองผ่านต้องมาให้ความสำคัญ ฯลฯ อะไรหนอที่มีมีอิทธิพลมากซะขนาดนั้น สุนัข หรือหมา เป็นสัตว์ที่มีการกล่าวขานไม่ใช่ในวันนี้เท่านั้น ในอดีต ก็เคยมีสุนัขที่ทำความดีและไปเกิดเป็นเทพบุตรก็มี ในธรรมบทเล่าว่า มีคนยากจนเข็ญใจนายหนึ่งนามว่าโกตุหลิกะ หนีภัยโรคระบาดมากับภรรยาและลูกน้อย ในที่สุดเมื่ออาหารหมดทนไม่ไหวต้องปล่อยลูกน้อยตายในป่า แต่กรรมนี้ยังตามสนองเธอไม่ทัน ออกจากป่ามาก็หน้าไปบ้านของเศรษฐี เพื่อขอข้าวกินและขอทำงานเพื่อประทังชีวิต ค่าจ้างจะได้หรือไม่สำคัญ ขอให้มีอาหารกินก็พอ เมื่อถึงบ้านท่านกเศรษฐี ท่านก็ให้คนจัดอาหารมาให้กิน ท่านเศรษฐี เลี้ยงสุนัขตัวเมียไว้อยู่ตัวหนึ่ง เลี้ยงไว้ใกล้ชิดมันหมอบอยู่ใกล้ๆ เวลากินข้าวท่านก็แบ่งข้าวมธุปายาสให้หมาตัวเมียกินด้วย นายโกตุหลิกะมองดูหมาตัวเมียที่กำลังกินข้าวอยู่ ใจก็ไปว่า เจ้าหมาตัวนี้มันเกิดดีกว่าเราซึ่งเป็นคนเสียอีก เราเกิดมาจนกระทั่งมีลูกมีเมีย คำว่าข้าวมธุปายาส ก็ไม่เคยแตะแม้แต่ปลายเล็บ คิดไปกินไป เมื่อกินข้าวอิ่ม เกิดลมกำเริบ อาหารไม่ย่อย เพราะอดมาตั้งหลายวัน กินเข้าไปมาก ร่ายกายก็เพลียไม่สามารถจะย่อยได้ก็ขาดใจตาย เมื่อสิ้นลมหายใจ ด้วยจิตที่เห็นว่าหมาดีนี่เอง วิญญาณจึงไปเข้าสู่ครรภ์ของหมาตัวเมียทันที ต่อมาไม่ช้าไม่นานเท่าไร ก็คลอดออกมาเป็นหมาโทน เป็นหมาที่รู้ภาษาคนดีมาก เป็นสุนัขแสนรู้ที่ท่านคหบดีรักมาก ท่านเศรษฐีได้อุปถัมภ์พระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่ง เวลาที่ไปนิมนต์พระปัจเจกพุทธเจ้า ก็นำเอาเจ้าสุนัขแสนรู้ตัวนี้ไปด้วย บางครั้งบางคราวท่านมีธุระไม่สามารถจะไปได้ ก็ใช้สุนัขแสนรู้ตัวนี้ไปนิมนต์พระปัจเจกพุทธเจ้า การนิมนต์ของเธอก็เห่าบ้าง ทำให้เจ้าสุนัขตัวนี้ได้เห็นพระปัจเจกพุทธเจ้าอยู่อย่างต่อเนื่อง จิตจึงเกาะความดี ต่อมาสุนัขตัวดังกล่าว ได้ตายลงไปตามกาลเวลา เมื่อตายจากความเป็นสุนัข อาศัยจิตที่เกาะเกี่ยวอยู่กับความดี กอบกับได้ทำความดีร่วมกับท่านเศรษฐีที่อุปถัมภ์ค้ำชูดูแลพระปัจเจกพุทธเจ้า ต้นทุนบุญจึงหนุนส่งให้ไปเกิดเป็นเทพบุตรบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีนางฟ้าเป็นบริวารหนึ่งพันนาง มีชื่อว่า โฆษกเทพบุตร ที่เล่ามาทั้งหมด เรื่องหมาๆ หรือสุนัขนี่ มีความดีมานานแล้ว ทั้งในเรื่องความซื่อสัตย์ ทั้งรักเจ้าของ ขนาดบางคนแสดงความรักหมามากกว่าคนด้วยการเขียนติดหลังรถว่า “มีหมาเป็นเพื่อน ดีกว่ามีเพื่อนหมาๆ” พบเห็นได้ทั่วไป ยังไม่นับรวมคนที่เคยบอกว่า “หมาตัวนี้รักมากกว่าลูกอีกนะ” พอถามว่าทำไม เจ้าของบอกว่า “หมาตัวนี้ไม่เคยทำให้เจ็บช้ำน้ำใจ ไม่เคยทำร้าย ไม่เคยทำให้เสียใจหรือเสียน้ำตาเหมือนลูก มันมีแต่ให้ความรักและปกป้องเจ้าของ” ฟังคำตอบแล้วก็ได้แต่อึ้งนิ่งและเงียบ........................ วัดแก้วสว่าง ต.หนองกรุงธนสาร อำเภอภูเวียง จังหวัดขอนแก่น มีสุนัขเพศเมียตัวหนึ่งที่มีพฤติกรรมที่ไม่เหมือนสุนัขตัวอื่นๆ เวลาที่แดดออกจะวิ่งไปมาอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย เหตุที่เป็นเช่นนั้น เนื่องจากหากว่ามีเงาอะไรก็ตามผ่านตา มันจะวิ่งไล่เงา ไม่ว่าจะเป็นเงานก เงาผีเสื้อ เงาใบไม้ เงาเครื่องบิน และอีกหลายอย่าง หากมีเงาผ่านตา มันจะวิ่งไล่อย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่หยุด ดูไปก็อดขำในพฤติกรรมของมัน หากวันใดที่แดดจัดทั้งวัน วันนั้นจะเป็นวันที่มันจะวิ่งอย่างไม่รู้จบรู้สิ้น พฤติกรรมเช่นนี้ พระในวัดได้พูดขึ้นในขณะกวาดขยะบริเวณวัดว่า “การไล่เงาของสุนัขก็คงไม่ต่างกับมนุษย์เท่าไร การที่สุนัขมันเป็นเช่นนั้น เพราะมันไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร มันไม่เข้าใจ มันให้ความสำคัญในสิ่งที่มันไล่วิ่งผิดๆ คนก็เหมือนกัน มีคนจำนวนมากที่ใช้ชีวิตแบบวิ่งไล่เงา โดยที่ไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ตนเองทำอยู่นั้นมันไม่มีคุณค่า หากมีคุณค่าความดีอยู่บ้างก็อยู่ได้ไม่นาน บางคนสำคัญตนผิดไม่เคยได้รับฟังความคิดเห็นที่ถูกจากใครเลย ทั้งชีวิตเข้าใจว่าสิ่งที่ตนเองเป็น และทำนั้นดีที่สุดแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้น คงต้องเหนื่อยอีกนาน ทุกข์อีกมาก เพราะว่าต้องวิ่งไล่ไปจนกว่าจะรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ชีวิตต้องการ สิ่งที่ต้องการและได้มานั้นมันมีคุณค่าและประโยชน์อย่างแท้จริง” สุนัขในวันนี้ ไม่ใช่เป็นสัตว์ที่ได้รับการยกย่องเชิดชูอย่างออกหน้าออกตาเท่านั้น ในกรณีนี้ สุนัขได้บอกบางสิ่งบางอย่างกับมนุษย์ว่า การที่ชีวิตต้องมาวิ่งไล่เงาเช่นนั้น คงอยู่ได้ไม่นาน แม้นว่าอยู่ได้คงมีค่าน้อยนิดซะจริงๆ สุดท้าย หลวงพี่ก็สรุปแบบสั้นๆ ว่าการที่สุนัขมันเป็นเช่นนั้น เพราะว่าเป็นกรรมของมัน เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้ สาธุ