พลังกัลยาณมิตร จริง ๆ

วันนี้ฝนตกหนัก เพราะพายุเข้าที่สุราษฎร์ธานี เมื่อคืน ส่งผลให้เกิดน้ำท่วมทางที่จะไปทำงาน ถ้าเป็นวันอื่นก็ไม่มีปัญหาอะไร เราก็แค่โทรไปลา แต่วันนี้เป็นวันที่เราจัดโครงการสัปดาห์สุขภาพจิตแห่งชาติ จะมีพิธีเปิดที่ OPD และก็เชิญนักข่าวมาทำข่าว แถมตอนบ่ายต้องอยู่เวรให้คำปรึกษาทางโทรศัพท์อีก ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เพราะไม่รู้ว่าสถานการณ์น้ำท่วมแย่แค่ไหน รู้แต่ว่าฝนตกหนักทั้งคืน พี่เล็กศุภวรรณ หัวหน้าเราโทรมาบอกว่า น้ำท่วมถนนที่จะไปโรงพยาบาล  พี่เขาไม่กล้าขับรถไป เดี๋ยวเขาจะเดินไปเพราะบ้านเขาอยู่ไม่ไกลมาก ตอนนั้นเรากำลังตัดสินใจว่าเอายังงัยดี อันดับแรกถ้าเราไปไม่ได้จริง ๆ ใครจะช่วยทำหน้าที่แทนเราบ้าง เพราะเราต้องรับหน้าที่เป็นพิธีกรในพิธีเปิดวันนี้ เชิญคุณหมอเจน รองผอ. และพี่รัตนา หัวหน้ากลุ่มการพยาบาลไว้เรียบร้อยแล้วด้วย และไม่น่ามีปัญหา เพราะทั้ง 2 คนมีบ้านพักในโรงพยาบาล น้ำไม่ท่วมอยู่แล้ว ( เพราะถ้าน้ำท่วมรพ.เรา เมืองสุราษฏร์ก็จมทั้งหมดแหละ) ดังนั้นคนแรกที่คิดถึง คือพี่ไร คนเก่ง ประชาสัมพันธ์โรงพยาบาล ที่ประสานเรื่องนี้กับเราตั้งแต่ต้น และก็เป็นเจ้าของพื้นที่ด้วย โทรไปปุ๊บ พี่อุไรก็ OK เลย เราก็นัดแนะเตี้ยมพิธีการกับพี่เค้า  และของทุกอย่าง แฟ้มคำกล่าวเปิด กล่าวรายงานก็เอาไว้ที่ OPD ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว จบไปหนึ่งเรื่อง ส่วนเรื่องการหาคนอยู่เวร hotline ตอนบ่าย คนแรกที่คิดถึงก็คือ น้องตุ๊ก นักจิตวิทยาคนดีของเรา ก็โทรไปหา ไม่มีคนรับสาย คนต่อไปคือน้องเต๊ะ นักจิตอีกคนผู้น่ารักเหมือนกัน เต๊ะบอกว่าจริง ๆ แล้วตอนบ่ายไม่ว่าง แต่จะรับไว้ก่อน แล้วจะหาคนไปอยู่ให้ไม่ต้องห่วง สักพักตุ๊กก็โทรมา พอคุยกันเสร็จตุ๊กบอกว่าเดี๋ยวบ่ายนี้ไปอยู่ให้ จบไปอีกเรื่อง คราวนี้ก็โทรถามไถ่ ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ทำงาน แต่ละคน ก็เจอสารพัดแบบ พี่น้อยจารุณีย์บอกว่า บ้านน้ำท่วมตอนนี้กำลังเก็บของอยู่คงไม่ไปทำงาน น้องเดย์บอกว่า น้ำกำลังเข้าบ้าน ต้องเฝ้าดูไว้  คงไม่ไปทำงาน น้องติ๊กผู้น่ารักซึ่งปกติจะขี่มอเตอร์ไซด์จากในเมืองไปบอกว่า ตอนนี้พี่ชายเอารถกระบะมาส่ง ขับไปได้น้ำท่วมบ้าง แต่สักพักติ๊กโทรกลับมาบอกว่าน้ำมาเยอะมาก ไม่สามาถไปต่อได้ กำลัง u – turn กลับบ้าน เพราะว่ากลัวว่าตอนเย็นไม่มีรถ เพราะไม่เห็นรถเมล์สักคน ส่วนน้องมะลิที่รับผิดชอบเรื่องประชาสัมพันธ์งานวันนี้ ตอนที่โทรไปหากำลังติดอยู่ที่ บขส. และรอรถเมล์ต่อ เพราะไปไม่ได้แล้ว น้องเขาห่วงงานเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้จะไปอย่างไร เราก็โทรศัพท์ประสานงานน้องหนุ่มงานโสต ให้เข้าไปในห้องมะลิ หยิบของที่เตรียมไว้ให้นักข่าว น้องหนุ่มก็น่ารักบอกว่าจะจัดการให้ สุดท้ายตอนนี้งานของเรามีคนอยู่ที่โรงพยาบาล 2 คน คือพี่เล็ก หัวหน้า แล้วก็น้องหนุ่มงานโสต เราต้องโทรไปลางานกับพี่เล็ก พี่เล็กก็บอกว่าไม่ต้องห่วง พอเวลาผ่านไป พี่เล็กก็โทรกลับมาบอกว่า เรียบร้อยแล้ว พิธีเปิดเสร็จลุล่วงไปด้วยดี เฮ้อ พลังของกัลยาณมิตร มันแสดงให้เห็นเมื่อเราตกอยู่ในความยากลำบากนี่แหละ ขอขอบคุณเพื่อน  ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่รักทุกคน