ห้องเรียนกระบวนกร AI (ตอนที่ 258) "....KM... ศาสตร์แห่งการสร้าง "เทพ".."
มีลูกศิษย์ถามผมว่า..."..จารย์ครับ...คุยกันนี่มันเป็นการพัฒนาองค์กรด้วยเหรอครับ..."
ลองดูเรื่องราวต่อไปนี้ก่อนครับ..
......
คุณครูท่านหนึ่งเล่าให้ผมฟังว่า ครั้งหนึ่งท่านไปช่วยงานก่อสร้างของวัด...ก็ต้องไปทำงานร่วมกับชาวบ้าน..ท่านเจอลุงกรรมกร..ที่ได้ค่าแรงร้อยกว่าบาท...กินเหล้าหยำเป...ใจท่านก็รู้สึกว่าคนนี้ไม่น่าคบหาอะไร...ไม่น่ายุ่งด้วย..วันหนึ่งมีโอกาสคุยกัน.""เขาก็เล่าให้ฟังว่าเขาเองมีลูกเมีย หาเช้ากินค่ำ..แถมยังแบ่งเงินให้แม่ที่แก่เฒ่าอีก...แล้วลุงกรรมกรก็หันมาถามคุณครูว่า.."..แล้วครูให้เงินแม่เดือนละเท่าไหร่ล่ะ..."
.....
คุณครูบอกว่าคุณครูอึ้ง..น้ำท่วมปาก...แทบไม่ได้ให้เงินแม่...คนที่คุณครูดูถูกลึกๆ..ได้เงินวันละร้อย...กินเหล้าเหม็น...ต้องเลี้ยงลูกเมีย แต่ยังเหลือเงินให้แม่...
...
เท่านั้นชีวิตคุณครูก็เปลี่ยนไป...ครูมองโลกเปลี่ยนไป...ให้เงินแม่...วิธีคิดวิธีทำงานเปลี่ยนไป...
...เท่าที่ผมเห็นคุณครูมีจิตอาสา ทำงานเก่ง..ท่านชอบช่วยชาวบ้านสร้างเจดีย์ ท่านทำขนาดจากใช้เวลาหลายเดือน จนกระทั่งสามารถบริหาร ประสานสามัคคีชาวบ้านให้สามารถสร้างเจดีย์เสร็จในสามวัน แถมเหลือปูนเกินมาแค่ถุงเดียว (ท่านคำนวนแม่นขั้นเทพ)
....
เห็นไหมครับ คำพูดหนึ่งอาจเปลี่ยนคนจากหน้ามือเป็นหลังมือได้เลย...เพราะฉะนั้นการ "คุย" กัน ถ้าถูกทาง อาจเปลี่ยนคนธรรมดา เป็นเทพ ได้เลย...
....
ในการพัฒนาองค์กร เราเรียกว่า ครูกับลุงกรรมกรได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน...แล้วครูเกิดความรู้ประเภท "ฉันรู้แล้วว่าจะไปทิศทางใด" หรือเราเรียกว่า Empathetic Knowledge เป็นความรู้ประเภท ความตระหนักรู้ อาจไม่เกิดความรู้ด้านเทคนิกตอนนั้น (Technical Knowledge) แต่การที่คนจับทิศทางตัวเองได้ จะทำให้เกิดการสั่งสมความรู้ด้านเทคนิก (Technical Knowledge) อย่างมีพลังตามมาภายหลัง...
ดู The Theory of Organizational Knowledge Creation ของ Takeuchi กับ Nonaka (1995)
....
เพราะฉะนั้น...คำพูดดีๆ การสนทนาพื้นๆ อาจทรงพลังพอที่จะพลิกชะตากรรมของเรา องค์กรของเรา แม้กระทั่งชาติของเราได้ครับ..
ทาง OD เราเรียกว่า KM ครับ...สนับสนุนการทำ KM อย่างเป็นจริงเป็นจังในองค์กรคุณเถอะครับ...
...
ในส่วนของผมผมชอบทำ KM โดยผสมโจทย์แบบ AI ครับ...
สำหรับเรื่องนี้ผมใช้คำถามแบบ AI ว่า "ให้ทุกคนเล่าเรื่อง เหตุการณ์ที่คนที่มีอำนาจน้อยกว่าคุณ ทำอะไรบางอย่าง แล้วเปลี่ยนคุณจากหน้ามือเป็นหลังมือ" เพื่อค้นหาพลังการเปลี่ยนแปลงจากคนที่ดูมีอำนาจต่อรองน้อยที่สุด...แล้วเราก็เจออะไรที่งดงามอย่างนี้แหละครับ..
ด้วยคำถามนี้...คุณจะรู้ว่าคนธรรมดาๆ พื้นๆที่สุด ดูไม่สำคัญที่สุด รากหญ้าที่สุด...ก็อาจเป็นส่วนสำคัญในการพัฒนาคนให้เติบโตทางจิตใจ และความสามารถอย่างก้าวกระโดดได้ครับ..
.............................
คุณล่ะ คิดอย่างไร คุณกำลังลืมใครบางคนอยู่รึเปล่า
ความเห็น (5)
เวลาผมเครียดๆ ผมชอบชวนเจ้าหน้าที่ธุรการในกลุ่ม ไปนั่งกินข้าวครับ
กินข้าวกันไป คุยกันไปอย่างเป็นกันเอง ผมก็เล่าความเครียดของผมให้ฟัง คนที่เตือนสติ และ ให้กำลังใจผมเป็นอย่างดี ก็คือ เจ้าหน้าที่ในกลุ่ม ที่ซึต่ำ เงินเดือนน้อย นั่นเองครับ
พูดมาสองสามประโยค ผมรู้สึกดีขึ้นมาฉับพลันทันใดเลยครับ
กลับมาจากวงข้าว หายเครียดเป็นปลิดทิ้ง กลับมาทำงานด้วยความสบายใจ
จริงๆครับ ท่านอาจารย์ โลกเราอยู่ได้ด้วยคนดีๆ ที่บางครั้งก็คนธรรมดาๆ ที่เรานึกกันไม่ค่อยถึงนี่แหละครับ
ขอบพระคุณที่ท่านอาจารย์แวะมาครับ
อาจารย์เขียนได้ดีมากๆ ค่ะ จากเรื่องที่ดูเหมือนแสนจะธรรมดากลับโยงเข้าทฤษฎีและบทสรุปที่คมมาก ทำได้ไงคะเนี่ย อาจารย์เก่งจังค่ะ
"คุณกำลังลืมใครบางคนอยู่หรือเปล่า" เป็นคำถามที่น่าคิด...หนูขอยืมไปใช้ถามใครบางคนของหนูนะคะ
อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ
เป็นการค้นหาสิ่งดีๆที่มีอยู่รอบตัวเราโดยแท้
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาครับ..