ไม่มีใครลืมหรอกเรื่อง 6 ตุลา 2519 ที่รัฐบาลทรราชกระทำกับนักเรียน นิสิต นักศึกษา ประชาชน ที่รักความเป็นธรรม รักประชาธิปไตย ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์อย่างโหดเหี้ยมป่าเถื่อน ที่มันลอบยิงประชาชนนักเรียน นักศึกษา อย่างผักปลา ไร้มนุษยธรรม และละเมิดสิทธิมนุษย์ธรรมอยางร้ายแรง ผมคนหนึ่งละที่ถูกยิงและถูกจับจองจำในคุก ในเรือนจำ ยังจำได้ว่าคืนแรกเวลา 2 ทุ่มตรง ในเรือนจำที่จองจำพวกเรา เราร้องเพลงแสงดาวแห่งศรัทธา ของจิตร ภูมิศักดิ์ และเพลงแดนตะราง ของคุรุชน ดังลั่นไม่กลัวคุกและตะราง ยังจำได้ที่ตำรวจเอากระดาษมาจดเนื้อเพลงแล้วด่าว่าพวกเราว่าไอ้คอมมิวนิสต์ ไม่นับรวมที่พวกตำรวจซ้อมเราก่อนเข้าตะราง นี้แหละหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์ความเลวที่เราได้รับจากตำรวจไทย ไม่นับรวมที่ตำรวจเรียกเราออกมาสอบสวนและทำร้ายร่างกายเราด้วยการตบตี และทำทารุณกับพวกเรา ทุกๆปีเราจะกลับไปที่ มธ.เพื่อระลึกถึงเพื่อนเรา ทุกคนทำเช่นนั้น ไม่มีใครลบเลือนภาพอันทารุณโหดร้ายเหล่านี้ได้ คงไม่ต่างอะไรกับเหตุการณ์ฆ่าพี่น้องมุสลิมที่ตากใบ ที่มันทำร้ายทุบตีคนไม่มีทางสู้ แล้วยังจับมัดมือมัดเท้าโยนใส่รถทหารขนเขาไปตายอย่างผักปลา มีกฏหมายข้อไหนให้พวกเขาทำเช่นนี้กับผู้บริสุทธ์ และเขาถือศีลอด เลวร้ายมากที่สุด การชำระประวัติศาสตร์มีความสำคัญมากเพราะจะทำให้สังคมเข้าใจความถูกต้องของเหตุการณ์ เป็นบทเรียนกับคนรุ่นหลังได้เขาใจและเห็นปัญหา รวมถึงข้อมูลเหล่านี้จะกลายเป็นตำราศึกษาเล่าเรียนให้คนรุ่นต่อไปได้เช้าใจและเรียนรู้ว่าอะไรถูกต้องอะไรไม่ถูกต้อง ใครสั่งฆ่าประชาชน และมีการจัดการเรื่องดังกล่าวอย่างไร ยอมรับไหมว่าประเทศไทยจัดการกับ ทรราชย์ พวกกินบ้านโกงเมืองไม่ได้ นักการเมืองฉ้อฉลกว่าจะจัดการได้สักคนนานมาก จนคนเหล่านี้รวยเป็น 100 ล้าน 1000 ล้าน หนีออกนอกประเทศนั่นแหละ และเนื่องในเหตุการณ์ 6 ตุลาคม เวียนมาถึงขอฝากกวีนิพนธ์นี้ให้ผู้บริสุทธ์และวีรชนที่วีระอาจหาญในเหตุการ์ทุกท่านดังนี้ จักหาญกล้าท้าทายทุรยุค/จักป่าวปลุกปวงประชาผู้ห้าวหาญ/จักเสริมส่งคุณค่าเอกตระการ /ในเนานานวีรชนคนตุลา สดุดีวีรชนเดือนตุลาฯและอดีตสหายทุกเขตงาน นักรบ ทปท.ทุกท่าน
ไม่มีความเห็น