บันทึกเดือน กันยายน 2553 (ต่อ)

วันที่ 14   กันยายน  2553

เวลา  09.00-12.00 น.

กลุ่มที่เข้าร่วมการพัฒนาศักยภาพ อสม.

หมู่ 1 โชคดีมีสุข

หมู่ 4 ชุมชนพอเพียง

หมู่ 6  กระทุ่มร่วมใจ

หมู่ 7  บ้านขาม

หมู่ 11  โคกเพร็ด

 

นางสมถวิล แสนสิทธิ์ ชี้แจงกิจกรรมและบทบาทของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ได้แก่

1.  ชี้แจงกิจกรรมแสดงตนและบทบาทให้ อสม.

1.1  เพลงมาร์ช อสม.

พวกเรา อสม.    ไม่เคยย่นย่อ งานต่อต้านโรคภัย

อสม.ขอทุ่มจิตเทใจ    ช่วยเหลือคนไทย ทั่วเมืองไทย ให้รุ่งเรือง

                โรคร้าย กล้ำกรายเมื่อไหร่ก็ช่าง   พวกเราตั้ง ใจปัดภัย หนุนเนื่อง

อสม. ขอชนทั่วมุมเมือง    เข้าใจเรื่องเบื้องต้นการปฐมพยาบาล

เทิดทูลองค์พระภูมิพล    และล้นเกล้า จักรีวงศ์ เหนือดวงมาลย์

ทำด้วยจิตกุศล ช่วยปวงชน เพื่อเป็นทาน    อสม.หมายมั่น สรรค์สร้างสังคมไทย

พวกเรา อสม.  มุ่งผดุงต่อ งานช่วยอันยิ่งใหญ่

ดำเนินงานน้อมนำให้คนไทย   ทุกคนสิ้นภัย สุขภาพดี ทั่วกันเอย

1.2  การปรบมืออุดมการณ์

(ผู้สั่ง)...................อสม ปรบมือ

(ปรบมือ 1..2..3..4..5..) อาสา

(ปรบมือ 1..2..3..4..5..) สามัคคี

(ปรบมือ 1..2..3..4..5..) มีวินัย

อุดมการณ์ ( กำมือขวาชูขึ้นเหนือศีรษะ)  ( 2 รอบ )

1.3  การแนะนำตัว

พิธีกร  ปลุกเร้า อสม. 

คุณคือใคร.........อสม.  (2 ครั้ง)

มาจากไหน.......มาจากบ้าน

มาทำไม............ใจสั่งมา  (2 ครั้ง)

สู้ไม่สู้...............สู้  สู้  (2 ครั้ง)

สู้แค่ไหน...........สู้แค่ตาย

ตายเพื่อใคร........ตายเพื่อชาติ  (2 ครั้ง)

ชาติของใคร........ชาติของเรา  ชาวไทยทุกคน

1.4  การกล่าวต้อนรับด้วยบทบาท อสม.

                                -  บทบาท อสม. ในการตรวจคัดกรองสุขภาพประชาชน  มี 5 ข้อ

                                                    นัดมวลชน  ประสานการประชุม

                                                    ลงทะเบียน  ซักประวัติ

                                                    ชั่งน้ำหนัก  วัดส่วนสูง  วัดรอบเอว

                                                    วัดความดันโลหิต

                                                    ประเมินความพิการ

                               -  บทบาท อสม. ในการประเมินพฤติกรรมสุขภาพประชาชน  มี 5 ข้อ

                                                    บุหรี่  สุรา  ยาเสพติด

                                                    การออกกำลังกาย

                                                    การป้องกันอุบัติเหตุ

                                                    สุขภาพจิต

                                                    อาหารปลอดภัย

                                -  รพ.สต.  คือ  อะไร  โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล

สัญลักษณ์  รพ.สต.  หมายถึง  “หัวใจ 4 ดวง  หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว”  อัน  ได้แก่  เจ้าหน้าที่ รพ.สต.  อสม.ทำงานเชิงรุก  แผนสุขภาพตำบล  กองทุนสุขภาพตำบล

                                -  รพ.สต.  มี 5  ภาระกิจ  คือ

                                    ส่งเสริมสุขภาพ

                                    ป้องกันควบคุมโรค

                                    รักษาพยาบาล

                                    ฟื้นฟูสุขภาพ

                                    คุ้มครองผู้บริโภค

1.5  สรุป

รพ.สต.ยุคใหม่......เพ่อคนไทยสุขภาพดี  มีรอยยิ้ม.....เฮ้

2.  ขอความร่วมมือ

-  สำรวจประชากรเพื่อคัดกรองมะเร็งเต้านมในพื้นที่รับผิดชอบ  ว่ายังอยู่หรือไม่และให้ส่ง  วันที่      30  กันยายน  2553  (งานคุณกัลทิพภา  สุขนึก) 

-  สำสรวจผู้พิการ  ผู้ด้อยโอกาส  และผู้สูงอายุ (60 ปีขึ้นไป ) ปีงบประมาณ  2554ส่งงาน  15  ตุลาคม  2553

3.  ขอรายชื่อ อสม. หมู่ละ 1 คน  เข้าร่วมโครงการเด็กจอมพระอ่อนหวาน  ปี  2553  เข้าร่วมกิจกรรมประชุมในวันที่  23  กันยายน  2553  เวลา  08.00 น.  ณ ห้องประชุมโรงพยาบาลจอมพระ

4.  ชี้แจงแบบฟอร์มการปฏิบัติงานของ อสม. 

                ให้เขียนบันทึกในสมุดนัมเบอร์ทุกคนและเขียนให้เป็นปัจจุบัน  และทุกครั้งที่มีการประชุมให้นำสมุดบันทึกมาด้วยทุกครั้ง

ตารางปฏิบัติงานของ อสม.

 

วัน/เดือน/ปี	กิจกรรม	ผู้ให้บริการ ( อสม. )	ผู้รับบริการ ( เจ้าบ้าน )	ลายมือชื่อเจ้าหน้าที่

 

                ชี้แจงการคัดเลือดผู้รับผิดชอบหลักและผู้รับผิดชอบรอง ใน 11 สาขา   โดยนางชลาริน  ดังนี้

1. การควบคุมโรคติดต่อ

2. สุขภาพจิตในชุมชน

3.การแก้ปัญหายาเสพติด

4.การบริการในศูนย์สาธารณุขมูลฐานชุมชน

5.  การคุ้มครองผู้บริโภค

6.  การแพทย์แผนไทยและภูมิปัญญาท้องถิ่น

7.  เอดส์ในชุมชน

8.  การส่งเสริมสุขภาพ (ชมรมสร้างสุขภาพ)

9.    การควบคุมและป้องกันโรคไม่ติดต่อ

10.   การจัดการสุขภาพ

11.   อนามัยแม่และเด็ก

5.  ติดตามรูป อสม.  ให้ อสม.  นำรูปขนาด 1 นิ้ว  จำนวน 2 ใบ  มาส่ง  เพื่ทำธรรมเนียบบุคคล  และบัตรประจำตัง อสม.

การทำสมาธิโดยการ ชมวีดีทัศน์ ลมหายใจเข้าอลมหายใจออก นำโดย นางสมถวิล แสนสิทธิ์

 

การเล่านิทานขอแต่ละหมู่บ้าน

หมู่ 1 โชคดีมีสุข

เรื่อง กบกับหนูอยากเป็นใหญ่

กบกับหนูกำลังเถียงกันเรื่องคาวมเป็นใหญ่ กบพูดว่าข้าคือคนที่สมควรจะเป็นหัวหน้าเพราะข้าสามารถอยู่ทั้งบนบกและใต้น้ำพอหนูได้ยินเช่นนั้นก็คัดค้านหนูบอกว่าข้าต่างหากที่สมควรเป็นหัวหน้าเพระข้ามีตัวใหญ่กว่าเจ้าแล้วก็วิ่งเร็วด้วยเมื่อตกลงกันไม่ได้ทั้งสองฝ่ายก็กระโจนเข้าต่อสู้กันในขณะที่หนูและกบกำลังต่อสู้กัน  เหยี่ยวตัวหนึ่งก็บินผ่านมา  พบกับหนูกำลังต่สู้กันบินโฉบลงมาแล้วใชกรงเล็บจิกหนูและกบเพื่อนำไปเป็นอาหาร  กบจึงพูดขึ้นว่า  เราน่าจะแยกกันอยู่คนละส่วน  พราะความอยากเป็นใหญ่ของพวกเราแท้ ๆ  เราต้องมาอยุ่ด้วยยกันในท้องเหยี่ยว

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  การทะเลาะวิวาทระหว่างผู้เขลา  มักเป็นผลดีสำหรับคนฉลาดกว่าเสมอ

 

หมู่ 4 ชุมชนพอเพียง

เรื่องหมาป่ากับลา

สิงห์โตเป็นเพื่อนร่วมป่าเดียวกันกับลา   แต่ด้วยความที่สิงโตอยากเป็นใหญ่ที่สุดในป่าจึงคิดหาวิที่จะพาสัตว์ตัวอื่น ๆ  ไปให้หมาป่ากินให้หมดและตัวเองจะกินหมาป่า  สิงโตหลอกพาสัตว์ต่าง  ๆ  ไปให้หมาป่ากินจนหมดไม่เว้นเจ้าลาเพื่อนรัก   สิงโตคดวางแผนที่จะกินเจ้าหมาป่าแต่ก็ไม่ทันสียแล้ว  เจ้าหมาป่าก็กัดกินเจ้าสิงโตตายในที่สุด

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการมีน้ำใจคดต่อเพื่อนมิตรจะมีผลกรรมตามมา

 

 

 

หมู่ 6  กระทุ่มร่วมใจ

เรื่อง  เด็กชายกับปลา

                เด็กผู้ชายคนหนึ่งชอบนั่งดูชาวประมงตกปลาเป็นประจำทุกวัน  จนวันหนึ่งชาวประมงให้ปลากับเด็ยคนนั้นแต่เด็กชายก็มรู้จะนำกลับไปทีบ้านอย่างไรจึงถอดเสื้อห่อปลาเพื่อนำกลับเข้าไปพ่อแม่ที่บ้านทำกับข้าว  แต่ระหว่างทางปลาดิ้น  ดุ๊ก  ดิ๊ก ๆ เด็กชายคิดว่าปลาหิวน้ำ  บอกกับเจ้าปลาว่า  “เจ้าปลาถ้าเจ้าหิวน้ำเราจะให้เจ้ากิน กินน้ำเสร็จแล้วค่อยขึ้นมา”  จึงปล่อยปลาลงน้ำไป  เมื่อปลาลงน้ำไปก็ว่ายน้ำหนีไปไม่กลับมาอีกเลย   ส่วนเด็กชายคนนั้นก็นั่งรอปลาจนเย็น

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  การปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปนั้น  ยากที่จะนำโอกาสนั้นกลับมาได้อีก                 

 

หมู่ 7 บ้านขาม

เรื่อง   หมาป่ากับหมาเลี้ยงแกะ

มีหมาป่าฝูงหนึ่ง  และหมาเลี้ยงแกะ   วันหนึ่งหมาป่าถามกับหมาเลี้ยงแกะว่าทำไมไม่ไปอยู่ด้วยกันทั้งๆที่เราก็มีหน้าตาเหมือนกัน  หมาป่าพูดชักชวนจนหมาเลี้ยงแกะยอมไปอยู่ด้วยแล้วตามไปอยู่กับหมาป่าพอเดินทางเข้าไปในป่าลึก  หมาป่าก็หยุดแล้วพูดกับหมาเลี้ยงแกะว่า  “ข้าพาเจ้ามาถึงนี่แล้วข้าก็จะกัดกินเจ้า”   พูดแล้วก็ตะคุบฝูงหมาเลื้ยงแกะและกัดกินหมาเลี้ยงแกะตายหมด

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  “ อย่าเชื่อคนนอกมากกว่าคนใน ”

หมู่ 11  โคกเพร็ด

ร้องเพลง จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า

 จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้าขอข้าวขอแกง        ขอแหวนทองแดงผูกมือน้องข้า       ขอช้างขอม้าให้น้องข้าขี่       ขอเก้าอี้ให้น้องข้านั่ง   ขอเตียงตั้งให้น้องข้านอน ขอละครให้น้องข้าดู ขอยายชูเลี้ยงตัวข้าเถิด  ขอยายเกิดเลี้ยงตัวเจ้าเอย

เพลงช้าง

ช้าง ๆๆๆๆ น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า     ช้างมันตัวโตไม่เบา สองเขี้ยวใต้งวงรียกว่างามีหูมีตาหางยาว  (ซ้ำ)

 

ช่วงบ่าย  กลุ่ม 4  เวลา  13.00-16.00  น.

กลุ่มที่เข้าร่วมการพัฒนาศักยภาพ อสม.

หมู่ที่ 1 บ้านจอมพระ

หมู่ที่ 5 บ้านใหญ่ศรีจอมพระ

หมู่ที่ 13 บ้านหนองคูเล็ก

หมู่ที่ 6 บ้านโคกเจริญ

หมู่ที่ 14 บ้านหนองสิม

หมู่ที่ 15 บ้านโคกสะอาด

นางสมถวิล แสนสิทธิ์ ชี้แจงกิจกรรมและบทบาทของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ได้แก่

1.  ชี้แจงกิจกรรมแสดงตนและบทบาทให้ อสม.

1.1  เพลงมาร์ช อสม.

พวกเรา อสม.    ไม่เคยย่นย่อ งานต่อต้านโรคภัย

อสม.ขอทุ่มจิตเทใจ    ช่วยเหลือคนไทย ทั่วเมืองไทย ให้รุ่งเรือง

                โรคร้าย กล้ำกรายเมื่อไหร่ก็ช่าง   พวกเราตั้ง ใจปัดภัย หนุนเนื่อง

อสม. ขอชนทั่วมุมเมือง    เข้าใจเรื่องเบื้องต้นการปฐมพยาบาล

เทิดทูลองค์พระภูมิพล    และล้นเกล้า จักรีวงศ์ เหนือดวงมาลย์

ทำด้วยจิตกุศล ช่วยปวงชน เพื่อเป็นทาน    อสม.หมายมั่น สรรค์สร้างสังคมไทย

พวกเรา อสม.  มุ่งผดุงต่อ งานช่วยอันยิ่งใหญ่

ดำเนินงานน้อมนำให้คนไทย   ทุกคนสิ้นภัย สุขภาพดี ทั่วกันเอย

1.2  การปรบมืออุดมการณ์

(ผู้สั่ง)...................อสม ปรบมือ

(ปรบมือ 1..2..3..4..5..) อาสา

(ปรบมือ 1..2..3..4..5..) สามัคคี

(ปรบมือ 1..2..3..4..5..) มีวินัย

อุดมการณ์ ( กำมือขวาชูขึ้นเหนือศีรษะ)  ( 2 รอบ )

1.3  การแนะนำตัว

พิธีกร  ปลุกเร้า อสม. 

คุณคือใคร.........อสม.  (2 ครั้ง)

มาจากไหน.......มาจากบ้าน

มาทำไม............ใจสั่งมา  (2 ครั้ง)

สู้ไม่สู้...............สู้  สู้  (2 ครั้ง)

สู้แค่ไหน...........สู้แค่ตาย

ตายเพื่อใคร........ตายเพื่อชาติ  (2 ครั้ง)

ชาติของใคร........ชาติของเรา  ชาวไทยทุกคน

 

1.4  การกล่าวต้อนรับด้วยบทบาท อสม.

                                -  บทบาท อสม. ในการตรวจคัดกรองสุขภาพประชาชน  มี 5 ข้อ

                                                    นัดมวลชน  ประสานการประชุม

                                                    ลงทะเบียน  ซักประวัติ

                                                    ชั่งน้ำหนัก  วัดส่วนสูง  วัดรอบเอว

                                                    วัดความดันโลหิต

                                                    ประเมินความพิการ

                               -  บทบาท อสม. ในการประเมินพฤติกรรมสุขภาพประชาชน  มี 5 ข้อ

                                                    บุหรี่  สุรา  ยาเสพติด

                                                    การออกกำลังกาย

                                                    การป้องกันอุบัติเหตุ

                                                    สุขภาพจิต

                                                    อาหารปลอดภัย

                                -  รพ.สต.  คือ  อะไร  โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล

สัญลักษณ์  รพ.สต.  หมายถึง  “หัวใจ 4 ดวง  หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว”  อัน  ได้แก่  เจ้าหน้าที่ รพ.สต.  อสม.ทำงานเชิงรุก  แผนสุขภาพตำบล  กองทุนสุขภาพตำบล

                                -  รพ.สต.  มี 5  ภาระกิจ  คือ

                                    ส่งเสริมสุขภาพ

                                    ป้องกันควบคุมโรค

                                    รักษาพยาบาล

                                    ฟื้นฟูสุขภาพ

                                    คุ้มครองผู้บริโภค

1.5  สรุป

รพ.สต.ยุคใหม่......เพ่อคนไทยสุขภาพดี  มีรอยยิ้ม.....เฮ้

2.  ขอความร่วมมือ

-  สำรวจประชากรเพื่อคัดกรองมะเร็งเต้านมในพื้นที่รับผิดชอบ  ว่ายังอยู่หรือไม่และให้ส่ง  วันที่      30  กันยายน  2553  (งานคุณกัลทิพภา  สุขนึก) 

-  สำสรวจผู้พิการ  ผู้ด้อยโอกาส  และผู้สูงอายุ (60 ปีขึ้นไป ) ปีงบประมาณ  2554ส่งงาน  15  ตุลาคม  2553

3.  ขอรายชื่อ อสม. หมู่ละ 1 คน  เข้าร่วมโครงการเด็กจอมพระอ่อนหวาน  ปี  2553  เข้าร่วมกิจกรรมประชุมในวันที่  23  กันยายน  2553  เวลา  08.00 น.  ณ ห้องประชุมโรงพยาบาลจอมพระ

4.  ชี้แจงแบบฟอร์มการปฏิบัติงานของ อสม. 

                ให้เขียนบันทึกในสมุดนัมเบอร์ทุกคนและเขียนให้เป็นปัจจุบัน  และทุกครั้งที่มีการประชุมให้นำสมุดบันทึกมาด้วยทุกครั้ง

ตารางปฏิบัติงานของ อสม.

วัน/เดือน/ปี	กิจกรรม	ผู้ให้บริการ ( อสม. )	ผู้รับบริการ ( เจ้าบ้าน )	ลายมือชื่อเจ้าหน้าที่

ชี้แจงการคัดเลือดผู้รับผิดชอบหลักและผู้รับผิดชอบรอง ใน 11 สาขา   โดยนางชลาริน  ดังนี้

1. การควบคุมโรคติดต่อ

2. สุขภาพจิตในชุมชน

3.การแก้ปัญหายาเสพติด

4.การบริการในศูนย์สาธารณุขมูลฐานชุมชน

5.  การคุ้มครองผู้บริโภค

6.  การแพทย์แผนไทยและภูมิปัญญาท้องถิ่น

7.  เอดส์ในชุมชน

8.  การส่งเสริมสุขภาพ (ชมรมสร้างสุขภาพ)

9.    การควบคุมและป้องกันโรคไม่ติดต่อ

10.   การจัดการสุขภาพ

11.   อนามัยแม่และเด็ก

5.  ติดตามรูป อสม.  ให้ อสม.  นำรูปขนาด 1 นิ้ว  จำนวน 2 ใบ  มาส่ง  เพื่ทำธรรมเนียบบุคคล  และบัตรประจำตัง อสม.

การทำสมาธิโดยการ ชมวีดีทัศน์ ลมหายใจเข้าอลมหายใจออก นำโดย นางสมถวิล แสนสิทธิ์

 

การเล่านิทานขอแต่ละหมู่บ้าน

หมู่ที่ 1 บ้านจอมพระ

เรื่อง กบกับหนูอยากเป็นใหญ่

กบกับหนูกำลังเถียงกันเรื่องคาวมเป็นใหญ่ กบพูดว่าข้าคือคนที่สมควรจะเป็นหัวหน้าเพราะข้าสามารถอยู่ทั้งบนบกและใต้น้ำพอหนูได้ยินเช่นนั้นก็คัดค้านหนูบอกว่าข้าต่างหากที่สมควรเป็นหัวหน้าเพระข้ามีตัวใหญ่กว่าเจ้าแล้วก็วิ่งเร็วด้วยเมื่อตกลงกันไม่ได้ทั้งสองฝ่ายก็กระโจนเข้าต่อสู้กันในขณะที่หนูและกบกำลังต่อสู้กัน  เหยี่ยวตัวหนึ่งก็บินผ่านมา  พบกับหนูกำลังต่สู้กันบินโฉบลงมาแล้วใชกรงเล็บจิกหนูและกบเพื่อนำไปเป็นอาหาร  กบจึงพูดขึ้นว่า  เราน่าจะแยกกันอยู่คนละส่วน  พราะความอยากเป็นใหญ่ของพวกเราแท้ ๆ  เราต้องมาอยุ่ด้วยยกันในท้องเหยี่ยว

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  การทะเลาะวิวาทระหว่างผู้เขลา  มักเป็นผลดีสำหรับคนฉลาดกว่าเสมอ

 

หมู่ที่ 5 บ้านใหญ่ศรีจอมพระ

เรื่อง  มดกับตั๊กแตน

ในฤดูร้อนมัเจ้าตั๊กแตนตัวหนึ่งร้องเพลงอย่างสบายใจพอเห็นมดขนเสบียงเป็นขบวนยาวก็ร้องทักมดว่าพวกเจ้าน่าจะหยุดพักกันได้แล้วแล้วมาร้องเพลงเป็นเพื่อนข้าแต่ฝูกมดก็ไม่สนใจมุ่งหน้าทำงานไม่หยุดหย่อน  ต่อไปพอเขาสู้ฤดูหนาวเจ้าตั๊กแตนก็เดินมาที่รังมด  ขออาหารกับฝูงมดแต่ฝูงมูดไม่ยอมแบ่งอาหารให้  แล้วพูดว่า  พวกข้าพวกเราอดทนทำงานกันตลอดทั้งฤดูร้อนเพื่อเก็บอาหารสำรองไว้กินในช่วงฤดูหนาวแต่เจ้ากลับเอาแต่ร้องเพลงเพลิดเพลิน  ข้าว่าฤดูหนาวนี้เจ้าก็ควรจะร้องเพลงและเต้นรำให้สนุกต่อไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  จงหมั่นเก็บออมเพื่อสำรองไว้ยามขัดสน

 

หมู่ที่ 13 บ้านหนองคูเล็ก

เรื่อง  ลาโง่  

ลุงมีแกเป็นพ่อค้าขายของเร่ แกมักจะหาของแปลกๆ หรือของที่ชาวบ้าน ต้องการมาขาย ตั้งแต่ของกินของใช้ หรือเครื่องมือทำกินอื่น ๆ ผู้คนทั่วๆ ไป มักจะเห็นแก่จูงลาคู่ใจชื่อเจ้าเด่นที่แกใช้บรรทุกสินค้าที่จะนำไปขายออกเดินทางอยู่เสมอ  วันนี้ก็เช่นกัน มีลูกค้าจากหมู่บ้านใกล้ ๆ กันสั่งให้แกเอาเกลือไปส่ง 2 กระสอบ พอได้สินค้าแกก็เอามาผูกไว้บนหลังเจ้าเด่นเตรียมออกเดินทางไปส่งของทันที
ลุงมีเดินจูงเจ้าเด่นมาถึงสะพานไม้ที่ทอดข้ามลำธารสายหนึ่ง ซึ่งไหลผ่านกลางระหว่างหมู่บ้านทั้งสองโชคร้ายเพราะสะพานที่แกตั้งใจจะข้ามนั้นเก่ามากแล้ว ทานน้ำหนักตัวแกกับลาไม่ไหวแน่ และลำธารนั้นก็ไม่ลึกนัก แกจึงจูงเจ้าเด่นลงน้ำข้ามลำธารแห่งนั้นทันทีเนื่องจากกระแสน้ำค่อนข้างเชี่ยว การข้ามลำธารจึงใช้เวลานานเพราะเหตุนี้เองเกลือที่บรรทุกบนหลังเจ้าเด่นจึงเริ่มละลาย  เมื่อลุงมีจูงเจ้าเด่นตะกายขึ้นฝั่งและเริ่มเดินทางต่อนั้น เจ้าเด่นรู้สึกว่าน้ำหนักของที่มันบรรทุกบนหลังนั้นเบากว่าเดิม มันจึงเดาเอาเองว่าถ้าของที่มันแบกอยู่โดนน้ำนานเข้าก็จะเบาอย่างนี้นี่เอง มันจึงตั้งใจจะถ่วงเวลาในน้ำอย่างนี้ในคราวต่อไป
เหตุการณ์แบบเดียวกันนี้เกิดขึ้นหลายครั้ง ทำให้ลุงมีรู้สึกสงสัย เมื่อแกลองทบทวนดูก็รู้ว่าต้องเป็นอุบายของเจ้าเด่นที่จะหาทางทำให้ของที่บรรทุกหลังมันเบาขึ้นทุกครั้งไป แกจึงคิดหาทางจะดัดนิสัยเจ้าเด่นที่ทำให้การเดินทางของแกล่าช้าและสินค้าเสียหาย ขายได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยทันที  คราวนี้ ลุงมีเลยเอาฟองน้ำกับนุ่น บรรทุกใส่หลังเจ้าเด่น แล้วมุ่งตรงมายังลำธารแห่งนี้อีก เมื่อมาถึงลำธาร เจ้าเด่นก็เริ่มใช้อุบายเดิมที่มันเคยใช้ได้ผลมาก่อน แต่คราวนี้ความโง่แบบลาของมัน มันจึงไม่รู้ว่า ฟองน้ำกับนุ่นมีคุณสมบัติแตกต่างจากเกลือและน้ำตาลอย่างไร มันจึงถ่วงเวลาอยู่ในน้ำให้นานกว่าเดิมถึง 2 เท่า
ลุงมีรู้ท่าอยู่แล้วก็ปล่อยให้มันแช่อยู่ในน้ำตามสบาย พอคะเนว่าฟองน้ำและนุ่นอุ้มน้ำจนพอแล้ว จึงใช้ไม้ไล่ต้อนให้เจ้าเด่นขึ้นจากน้ำเจ้าเด่นลาโง่คราวนี้ได้รับบทเรียนอย่างแสนสาหัส เพราะนอกจากจะต้องแบกทั้งนุ่นและฟองน้ำที่อุ้มน้ำจนหนักอึ้งแล้ว มันยังโดนไม้เรียวที่ลุงมีตีบังคับให้มันเดินไวๆอีกด้วย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  คนโง่ย่อมคิดว่า คนอื่นไม่รู้เท่าทันความคิดของตน

หมู่ที่ 6 บ้านโคกเจริญ

เรื่อง ลาอยากมีรัก

กาลครั้งหนึ่งกัปปะใด้นำลาบรรทุกสินค้าไปเมื่องแห่งหนึ่งก็ปล่อยให้เจ้าลาพักผ่อน ขณะนั้นเจ้าลาหนุ่มก็ได้พบรักกับลาสาวและเกียวพาลาศรีกันอยู่นานจนกัปปะทำธระกลับมาก็ไม่พบเจ้าลาหนุ่มจึงออกตามหาแล้วพบว่าลาหนุ่มกำลังติดสาวอยู่ออกปากชวนเท่าไหร่เจ้าลาหนุ่มก็ไม่ยอมกลับ กัปปะคิดดูแล้วว่ามีเพียงวิธ๊เดียวเท่านั้นที่จะทำให้เจ้าลากับได้คือออกกลลวงว่าจะจัดการตบแต่งให้ความรักของเจ้าลาสมหวังเจ้าลาหนุ่มจึงยอมกลับ แต่พอล่วงเลยเวลามาประมาณ 2-3 วันเจ้าลาหนุ่มก็ท้วงสัญญา กัปปะจึงบอกกับลาหนุ่มว่าเรื่องที่ตนพูดไว้ไม่ได้ลืมแต่มีปัญหาเรื่องอาหารถ้าเอาลาสาวมาอยู่ด้วยลาหนุ่มต้องแบ่งอาหารให้กับลาสาวด้วยเมื่อได้ฟังดังนั้นเจ้าลาหนุ่มก็ล้มความตั้งใจที่จะมีคู่ทันที

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  ตัดความโลภได้ชีวิตจะมีความทุกข์จะเบาบาง

 

หมู่ที่ 14 บ้านหนองสิม

เรื่อง  โจรกับเสือดาว

ในคืนหนึ่งขณะที่ฝนตกหนัก  มีเสือหิวโซตัวหนึ่งกำลังเดินย่องเข้าไปในหมู่บ้าน  ขณะที่มันกำลังเดินนั้นมันได้ยินชาวบ้านซึ่งเป็นเจ้าของกระท่อมพูดกับภรรยาว่า  “คืนนี้ฝนตดหนักเหลือเกิน  ทำให้ข้าหนาวจะแข็งตายอยู่แล้ว ”  ภรรยาก็ตอบว่า “ ใช่แล้วฝนที่รั่วมาจากหลังคาทำให้เราหนาวได้ขนาดนี้ ”  ชาวนาก็ตอบภรรยาว่า  “ ฝยนี่แหละที่ทำให้คนตายมามากต่อมากนัก”  เจ้าเสือดาวได้ยินก็รู้สึกหวาดกลัว  แล้วคิดว่าเจ้าฝนรั่วนั้นคืออะไร  คงจะมีพละกำลังมากถึงทำให้คนตายได้  จึงกลัวและหนีไปอยู่ในโรงนาขณะนั้นเสือดาวได้ยินเสียงเสียงบางอย่างนั่นคือ  เสียงโจรที่จะมาโขมยวัวของชาวนา  โจรถือเชือกมาคล้องคอเสือดาวตัวนั้น  โจรดีใจนึกว่าเสือดาวเป็นวัวตัวใหญ่  เสือดาวตกใจวิ่งหนีไม่คิดชีวิต  แล้วพูดว่า “ช่วยด้วย ๆๆ  เจ้าฝนรั่วจะมาฆ้าเราแล้ว ”  ต่างคนต่างตกใจวิ่งหนีกระเจิดกระเจิงและไม่กลับมาในหมู่บ้านอีกเลย 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  ผู้ที่มีความหวาดกลัวเพราะขาดสติ  ย่อมทำให้ผู้นั้นขาดสติ 

หมู่ที่ 15 บ้านโคกสะอาด

เรื่องวัวกับอึ่งอ่าง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีวัวอยู่ตัวหนึ่งกำลังกินหญ้าพอดีมีอึ่งอ่างมาเห็นวัวตัวใหญ่กว่าก็โอ้อวดว่าไม่ใช้ว่าตัวใหญ่แล้วเจ้าจะเก่งเราก็ทำได้เช่นกันพูดแล้วเจ้าอึ่งอ่างก็พองตัวขึ้นแต่พองตัวเท่าไหร่ก็ตัวใหญ่สู้วัวไม่ได้แต่อึ่งอ่างก็ยังจะพองตัวต่อจนกระทั่งท้องแตกตายในที่สุด

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  อย่าตัวให้อยู่แบบพอเพียง