เฟสบุ้ค นิสัยหน้าค่าตาของฉัน มาเปิดหน้าเปิดใจให้เพื่อนและญาติมิตรพร้อมแบ่งปันความรักและความรู้สู่โลกใบนี้
โสตถิทัศน์ เอี่ยมลำเนา ....
........เคยเป็นมั้ยยยย เมื่อเราเริ่มใช้เฟสบุ้ค...ก็เข้าไปเล่นเกมส์...ลองพิมพ์อีเมลล์หาเพื่อนๆ.....อยากให้เพื่อนรับรู้ข่าวสารของเราและระหว่างกลุ่มเพื่อนที่ชอบและรักในสิ่งต่างๆคล้ายๆกัน....คิดอยากแบ่งปันความรู้ดีดี..ชวนเพื่อนมาร่วมกิจกรรมดีดี......เพื่อนคนนี้คงจะชอบกิจกรรมแบบนี้ รูปต่างๆเรายกกล้องในโทรศัพท์ขึ้นถ่ายและแท้ก(contact)เพื่อนที่เราคิดว่าเขาจะชอบลงในรูปนี้รูปนั้น ซึ่งก็เหมือนการที่เรานั่งดูทีวีอยู่ที่บ้านแล้วเจอเรื่องที่ชอบ เราคงเคยเดินไปยกหูโทรศัพท์โทรบอกเค้า..... จริงๆ แล้ว........มนุษย์เรามีการแบ่งปันกันนานแล้ว มนุษย์รักที่จะเป็นผู้ให้และสุขใจเมื่อสิ่งที่เราให้นั้น เกิดคุณประโยชน์ต่อผู้รับ ......เหมือนที่หมวดป้อปอารียาเคยบอกไว้ในหนังสือว่า คุณค่าของชีวิตเราอย่างหนึ่ง คือการได้เห็นเด็กตัวเล็กๆสักคนนึง มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ก็เพียงพอแล้ว ...ในเรื่องความรู้หรือวิธีคิดก็เช่นกัน เราได้เห็นคนหนึ่งคนมีความคิดริเริ่มและวิธีคิดประสบการณ์ที่ถูกต้องและนำไปเผยแพร่ และบอกเล่าแลกเปลี่ยนความรู้กันอย่างมีมิตรจิตรมิตรใจ....โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทนก็เพียงพอแล้ว.....
... ความสนุก ในเฟสบุ้คก็มีเกมส์ดีดี น่ารักๆ เล่นง่ายๆสนุกสนาน ก็สามารถดึงความสนใจของคนทำงานให้มารีแลกซ์ทางสมองได้.. เพราะเกมส์ดีดีจะช่วยบริหารสมองส่วนสร้างสรรค์ จินตนาการ (สมองซีกขวา ควบคุมร่างกายซีกซ้าย) อย่างน้อยในช่วงเวลานั้น ก็ทำให้สมองด้านเหตุผล ด้านตรรกกะ เป็นเหตุเป็นผล (สมองซีกซ้าย)ได้พักจากการใช้งานหนักบางช่วง เหมือนเราได้พักเบรคกาแฟโอสวัลตินนั่นเอง บางคนถึงได้ไม่ค่อยอยากคุยเรื่องงานเวลาเบรคก็เพราะเหตุนี้ แต่จะคุยเรื่องการต่อยอดจากงาน ต่อยอดจากการอบรม อันนี้เป็นเรื่องดี เพราะทำให้สมองด้านเหตุผลได้ทำงานเบาๆลงเช่นกัน ซึ่งสามารถตรวจสอบได้จากการใช้นิ้วชี้ อังที่ปลายรูจมูกถ้าลมหายใจข้างไหนแรงแสดงว่าขณะนั้นเราใช้สมองซีกนั้นทำงานอยู่ (คนส่วนใหญ่ตอนบ่ายสมองซีกขวาจะทำงานแสดงว่าเราควรทำงานที่เกี่ยวกับความคิดสร้างสรรค์ งานศิลปะด้านต่างๆ ช่วงบ่ายเห็นจะดีแล)
เมื่อเราเกิดความสนุกเราก็อยากจะให้เพื่อนเราญาติเราคนใกล้ชิดเราสนุกด้วยกัน เช่นหลายครั้งที่เรามักสนุกกับเพื่อนจนลืมเพื่อนที่ไม่ได้มาในวันนั้นๆจนเพื่อนบ่นน้อยใจเสมอๆว่า สนุกจนลืมกันเลยนะ .......แม้กระทั่งเราเองก็อดที่จะบ่นน้อยใจไม่ได้ว่า ถ้าวันนั้นเธอว่างและได้มาร่วมงานด้วยกันนะจะต้องสนุกกว่านี้แน่นอน...หรือ...งานนี้ไม่มีเธอคงหมดสนุกแน่....ขาดเธอจะสนุกได้อย่างไร งานนี้คงกร่อย อะไรประมาณนี้ สังเกตที่วีดีโอเกมส์ถึงมักมีสองจอยสติ้ก....เกมขับรถในห้างมักต่อกันลิงค์กันเพื่อให้ขับแข่งในสนามเดียวกัน ช่วงเวลาเดียวกัน โดยจัดวางห้องคนขับใกล้ๆกัน 2 ที่นั่งบ้างหลายที่นั่งบ้าง...บ้างอยากให้เพื่อนมาร่วมเล่นเป็นสังคมในเกมส์...เล่นด้วยกันไปคุยแชท(chat)กันไป.เพื่อนเล่นอยู่เมกา สามารถเล่นและพิมพ์ข้อความคุยกัน (chat)..หากันได้ในเวลาปัจจุบันเดียวกัน (real time)ถึงขนาดพาเพื่อนไปร้านตัดผมในเกมส์ เดินซื้อเสื้อผ้าให้เพื่อน..ไปตกปลากับเพื่อน....มาทานเบเกอร์ที่ที่ร้านเบเกอรรี่จำลองของเรา .....มาเป็นกุ้กให้เรา ....แม้กระทั่งมาเป็นเด็กเสริฟให้ร้านเรา..มาล้างรถที่โรงรถเรา(realrace) มาช่วยเก็บผักผลไม้เพื่อนำเงินไปซื้อกังหันลม แล้วปลูกต้นไม้เรียงราย 400 ไร่ หลายสีแปรอักษรเป็นชื่อเราในฟาร์มของเรา (farmville) หรือชวนเพื่อนมาเยี่ยมบ้านเรา (hometown) ที่เราตกแต่งตามห้องหลายๆห้องอย่างวิลิศมาหราอลังการงานสร้าง เช่น ห้องโชว์ตู้ปลายาวสุดผนังห้อง ปลาสารพัดสีว่ายเต็มตู้ ห้องนอนที่มีตุ้กตาเต็มเตียงนอน ห้องรับแขกที่มีโซฟาอย่างดี หน้าต่างมองเห็นวิวหอเอฟเฟล (ไอเฟล) กับที่วีจอแบนใหญ่ๆ พร้อมตู้โชว์ถ้วยรางวัล เหรียญรางวัล ที่เราพิชิตมาในเกมอันหลากหลายได้แต้มเป็นล้านๆ แต่เทียบไม่ได้กับความอดทนอย่างไม่เบื่อกับการชนะตนเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนได้สกอร์สูงสุด....แต่ก็อดทนเล่นซ้ำจนสามารถหาเทคนิคใหม่ๆ และได้รางวัลมาโชว์ในบ้าน
พูดถึงเรื่องรางวัลผมขอเท้าความไปเรื่องกีฬานิดนึงครับ.....จริงแล้วสิ่งแทนรางวัลพวกนี้ มีค่าทางจิตใจตนเอง คือขณะนั้นถ้าเราทำเต็มที่จนสำเร็จ ขณะปัจจุบันก็อย่าไปท้อนะ ถึงแพ้เราก็ทำเต็มที่ เป็นการแข่งกับตัวเอง รางวัลเป็นผลลัพธ์ที่แสดงว่าเราได้เคยพิสูจน์สมรรถนะตนเองในช่วงอายุและประสบการณ์ในขณะนั้น เราก็มีสามารถระดับนึง ซึ่งสมรรถนะก็ต่างๆกันไปตามอายุ ประสบการณ์ เวลาที่ใช้ในการทดลองเทคนิคใหม่ การซ้อม ตลอดจนจิตใจที่มีสมาธิ สามารถรวบรวมจิตใจกับร่างกายให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน คือ มือเท้าไม่ตาย คิดอย่างไรก็ทำได้ตามสั่งการผิดพลาดน้อย ไม่ดีเลย์ใจลอยไปเรื่องอื่นในเกมส์นั้นๆ ที่สำคัญคือใจต้องนิ่ง ควบคุมใจทุกขณะรับรู้และสงบสุขุมเยือกเย็นแต่ไม่ช้า เร็วแต่แน่นอน คือ เทคนิคของกูรูด้านนี้เลยครับ
กลับมาเรื่องบ้านเราในโลกออนไลน์ครับ มีการปลูกต้นไม้ไว้คอยเก็บเกี่ยวหาลูกผล มาเพื่อให้ได้เงินไปบริหารจัดการสิ่งอื่นๆ ไม่น่าเชื่อว่าเกมส์ที่เกิดจากกิจกรรม ที่ทหารเรียกว่า ภปจ หรือ ภารกิจปฏิบัติประจำ เป็นเสน่ห์ของเกมส์ที่แท้จริงไม่ว่าเป็นเกมส์ Sim ต่างๆเช่น Sim city farm house rollercouster รถไฟเหาะ football .จนแรกนาร้อค ragnarok ออนไลน์..เกมส์ออนไลน์ดังเป็นพลุทั่วโลก..ครับ..
ในเฟสบุ้คสิ่งที่จะดึงให้เพื่อนมาเจอกันก็คือเกมส์ (เพราะยังใช้ features อื่นๆในเพจเฟสบุ้คไม่คล่องหรือไม่เป็นเรย) เราก็เริ่มมาแหย่เพื่อนโดยการกด Poke แบ้งปันความรู้สึกกันตลอดเวลาโดยพิมพ์สิ่งที่คุณคิดถึงหรือทำอยู่ตอนนี้....เราก็มีคำถาม..แล้วเพื่อนจะมาซึมซับรับรู้ความรู้สึกที่มันไหลหลั่ง ที่กลั่น...แพร่..ออสโมซิส...ออกมาจากใจเราได้หรือไร....ไม่นานนักก็ลองโพสดู....ต่อมาไมานานหรือบางคนเพื่อนน้อยก็นานหน่อย
เพื่อนที่รู้จักตัวตนบ้างหรือรู้จักแค่ในสังคมออนไลน์บ้าง ก็มีมิตรจิตรมิตรใจเข้ามาแสดงความรู้สึกมีทั้ง ห่วงใย แหย่ให้หัวเราะ บางคนเศร้าตามยังกับจะพาไปโดดสะพานสารสิน บางคนเป็นกวีกลอนมาเป็นระลิก บางคนเหน็บแนม คอม-เม้นแสบๆคันก้อเพราะสนิทแหย่ได้ จนหลานคนเรียกอาการนี้ว่า เม้ม จริงมาจากเม้น แต่เม้มเป็นคำไทยใช้ในลักษณะเข้ามาพิมพ์ข้อความหยอกเอิน จนถึงจิกกัด แต่เม้มไม่ขนาดนั้น แค่ริมฝีปากเม้มๆๆ พอให้เพื่อที่แสดงสถานะ หรือแสดงรูปไว้ได้รู้สึก ...
โดยปกติพื่อนกันก็ย่อมมีการแหย่กันหลอกล้อเล่นกัน เพื่อลองใจไปต่างๆ พอเห็นความจริงความซื่อตรงความเห็นอกเห็นใจที่เพื่อที่เราแหย่ได้แสดงออกมาจริงๆแล้วคนแหย่ก็พอใจ ทีนี้ล่ะคนโดนแหย่จะโกรธขึ้นคนแหย่ต้องปลอบมีไรเสริมให้คลายใจ คลายความน้อยใจที่ดดนแกล้ง ก็ต้องเตรียมปลอบกันให้ดี เพราะเผลอๆเพื่อนจะหลอกอำเรากลับอย่างแนบๆเนียนๆ เพราะอารมณ์มันต่อได้ เราก้อนึกว่าเพื่อนโกรธจริง คือโกรธให้มากกว่าปกติ เติมอารมณ์เสมือนจริง เข้าไปเลย....ทำให้คนที่ปลอบทำอะไรต่อไม่ถูก...อำประมาณว่ามาแกล้งกันอย่างนี้จะตัดเพื่อนกันก็มี....ถึงคราวนี้แหละเป็นทีของเพื่อนบ้าง.....555+..
ในชุมนุมออนไลน์เฟสบุ้ค เราได้แหย่กันในpoke ......เราได้ให้กำลังใจกันผ่านทางการเม้น(comment)สถานะ เราชวนเพื่อน ประชาสัมพันธ์แจ้งข่าวสารให้ทราบผ่านทางกระดานข่าว....... ทางการแท้คเพื่อนในกลุ่ม.....เราแชร์ความรู้ผ่านทางการแลกลิ้งค์...และสร้างกิจกรรม(Even)...บอกเวลานัดหมาย รูปแบบงาน ให้เพื่อนตอบรับคอนเฟิร์มเข้าร่วมงาน เพื่อนัดกันไปร่วมในงานในสถานที่จริง โดยใน Even ที่สร้างจะแสดงผู้เข้าร่วมและ.ผู้ที่กำลังรอตัดสินใจ ตลอดจนผู้ที่ไม่ประสงค์จะเข้าร่วม..ซึ่งส่วนใหญ่เรารักที่จะแบ่งปันภาพที่เรามี.....แบ่งวีดีโอที่เราวีดีโอที่ดูแล้วมีความสุข มีความรู้สึกซาบซึ้ง..มีอารมณ์คล้อยตามไม่ว่าจะเศร้า สะเทือนใจ สนุกตลก เฮาฮา เช่น อารมณ์ความรู้สึกของการที่บีบีหาย เป็นต้น เป็นการimpressive..เพื่อให้เพื่อนเข้ามารับรู้ความรู้สึก ผ่านทางรูปภาพ ข้อความ วีดีโอ เมื่อไหร่ตอนไหนไม่มีข้อจำกัดเรื่อง เวลา สถานที่ ได้นั่นเอง....
ซึ่งเราจะรับรู้สิ่งดังกล่าวระหว่างเพื่อน ครู ญาตมิตร และใครก็ได้ในโลกนี้ ขอให้มีสัญญาณเครื่อข่ายอินเตอร์เนต บางคนแชร์ภาพเสียงบันทึกดูไปดูมาเหมือนดูมิวสิค แบบอินเข้าไปในเพลงด้วย ประมาณว่า ....หวั่นไหวร้องให้ตาม...เรามักทำวีดีโอในวันที่เราอยากระลึกถึงบ่อยๆเพื่อเป็นสื่อให้จิตใจเรานึกถึงความทรวจำในวันวาน ยังหวานอยู่....เพื่อสร้างกำลังใจด้วยตัวเองในวันนี้...ตลอดชีวิตเราเราได้ แบ่งเรื่องราวดีดีที่มีให้กันกับเพื่อน กับครอบครัว กับทุกคนที่เรารู้จัก ระลึกนึกถึงอยู่เสมอเสมอ เป็นนิจสิน...คือทำบ่อยๆเป็นนิจ เป็นกิจ.
แต่ๆๆๆ...ทั้งที่บางทีเราอาจมองข้ามไป...... หรือบางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่.า...การที่เราได้ทำสิ่งต่างๆข้างต้น..เราได้เป็นกำลังใจของใครบางคนในชุมนุมแห่งนี้ ........เชื่อเถอะว่า คุณทุกคนคือคนสำคัญ ...ของกันและกัน ....ลองมองสิ่งดีดีที่เราให้กันด้วยคำในประโยคสั้นๆ(แต่มีความหมาย)ว่า...ใจร่มๆๆๆ(เย็น)นะ โบราณใช้ร่ม ก้อคือเย็น.....สู้ๆๆๆนะเป็นกำลังใจให้.....Fighting นะ....อย่างไปคิดเรยเรื่องนั้น ไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้ ดูอย่างเมื่อก่อนสิ.....และอีกหลายสำนวนสั้นๆแต่มีความหมายสร้างกำลังใจต่อกันและกัน
.......ยิ่งคนที่เลือดกรุ้ป โอ อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลด้วยแล้ว...ยิ่งต้องการเลือดกรุ้ป เอ บี หรือ เอบี ที่มีเหตุผลมากกว่าอารมณ์ มาชี้ให้มองและมองให้เห็นเหตุผลสาเหตุการเกิดทุกข์...และจะได้ดับได้ลงหายจากทุกข์....แล้วอย่าลืมเข้าไปเปลี่ยนสถานะด้วย หรือรอสักพักรอกำลังใจจากเพื่อนมากๆหน่อย แล้วจะหายจากทุกข์ก็มีมากมายเยอะแยะ......
ณ ที่เล็กๆแห่งนี้ที่คับคั่งไปด้วยสังคมแห่งการเรียนรู้ ....พวกเรามักจะ ให้กำลังใจในการโพสบอกเพื่อน...โดยที่ไม่เคยหวังสิ่งใดตอบแทน....คิดถึงห่วงใยเพื่อนก่อน....คุณรู้ไหมว่าในสังคมอีกด้านหนึ่ง..ผู้ที่คิดถึงแต่ตัวเองก่อน....ไม่มีใครคบเค้าแล้วครับ....ในสังคมชุมชนออนไลน์เฟสบุ้คนี้.....ถ้าเรามั่นใจว่าที่เราทำลงไปนั้นถูกแล้วดีแล้ว....พวกเราคือผู้ชนะในชุมนุมนี้ทุกคนครับ ..ชนะใครเหรอครับ ชนะใจของเราเองครับ...ในชุมนุมแห่งนี้ผมขอเรียกว่า...... " ชุมนุมแห่งการแบ่งปันความรักและความรู้อย่างเป็นกัลยาณมิตร " .....แล้วกันนะครับนะ...
ความเห็น (4)
เทคโนโลยี่มีทั้งคุณและโทษ คุณค่านั้นมีมาก แต่โทษบางส่วนที่พบคือถูกใช้เป็นเครื่องมือในการทำร้ายผู้อื่นและเผยแพร่ในสิ่งไม่ดี
midnite sun
หลายๆคนต้องยอมรับแบบยืดอกเลยว่าถ้าวันไหนม่ได้เปิดดู เฟซบุคจะรุ้สึกเหมือนกับขาดอะไรบางอย่าง บางคนแค่เปิดดูก้อมีอมยิ้มได้ หลายๆครั้งที่รับรุ้ความเคลื่อนไหวของเหตุการณ์ต่างๆได้เร็วกว่าข่าวในทีวีได้อย่างไม่น่าเชื่อ เห็นด้วยกับเรื่องที่เราสามารถติดต่อกับคนที่เราไม่เคยเจอกันมานานมาก รวมทั้งมีเพื่อนใหม่ๆขึ้นมากมาย มิตรภาพแบบออนไลน์ซึ่งไม่ต้องเฟคอะไรและคาดหวังอะไรซึ่งกันและกัน มันก้อดีไปอีกแบบ
หลายๆคนที่บอกว่าตัวเองเหงา ก้อดูจะทุเลาได้จากการอ่านอะไรขำหรือได้รับรุ้ว่าอย่างน้อยก้อยังมีอีกหลายๆคนที่คิดเหมือนกันบางทีอาจจะดูเป็นเอามาก กว่าเราซะด้วยซ้ำ
สารพัดเกมส์หรือควิซที่ทำให้เราเพลิดเพลิน แชร์อะไรต่อมิอะไรกับเพื่อนๆ
ยังไงซะทั้งหลายทั้งปวงก้อยังดีกว่า อยู่คนเดียว อะนะ
" หลายๆคนที่บอกว่าตัวเองเหงา ก้อดูจะทุเลาได้จากการอ่านอะไรขำหรือได้รับรุ้ว่าอย่างน้อยก้อยังมีอีกหลายๆคนที่คิดเหมือนกันบางทีอาจจะดูเป็นเอามาก กว่าเราซะด้วยซ้ำ "
สุดยอดครับ ขีดเส้นใต้สองเส้น ทำตัวหนา ขยายติดฝาบ้าน(อันหลังนี้เวอร์ไปหน่อย)
โดนใจครับ โดน โดนด้วยคน
เขียนได้ ดีมาก ทำให้ ชวนติดตาม อ่านต่อไปด้วย