เหมือนใบไม้แห้งเหี่ยวเก่า ๆ ใบหนึ่ง
วันเสาร์ที่ 9 ตุลาคม 2553
ท่ามกลางความโศกเศร้าใจหาย
มีอาการเหมือนไม่สามารถจะแบกรับ
หรือพ้นผ่านสถานการณ์นั้น ๆ ไป
ทำให้รู้สึกว่า ...
เหมือน ดาวดวงน้อย ที่ถูกผลักไสให้ลอยเคว้งคว้าง
อยู่กลาง ห้วงจักรวาล อันกว้างใหญ่
ทำให้รู้สึกว่า ...
เหมือน ใบไม้แห้งเหี่ยวเก่า ๆ ใบหนึ่ง
ที่กำลังจะหลุดออกจากขั้ว
เมื่อสายลมแผ่วกระทบเบา ๆ
ก็พร้อมทิ้งตัวลงมาอย่างอ่อนล้า
และปล่อยตามยถาธรรม
เพียงม้วนตัวสองสามตลบก็ถึงพื้นดินแล้ว
ใบไม้เก่าร่วงหล่น
จากต้นลงสู่โคนเพื่อเป็นปุ๋ยให้ตัวมันเอง
ประสบการณ์ที่เลวร้ายในชีวิต
เป็นอาหารวิเศษ...
ให้เราเจริญเติบโตขึ้น...
หมายเลขบันทึก: 401736เขียนเมื่อ 9 ตุลาคม 2010 16:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 17:37 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (3)
ดีจัง อ่านแล้วปลงได้
อนิจัง...ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้และยั่งยืนนะน้อง ..ปลงๆๆๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- ใบไม้แห้งเหี่ยวเก่า ๆ ใบหนึ่ง ยังมีคุณค่าในตัวเอง...ด้วยการแปลสภาพเป็นปุ๋ย แล้วมนุษย์อย่างเรา ๆ จะสร้างมูลค่าให้กับตัวเองอย่างไร? ยังตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันค่ะ (สำหรับตัวบุษรานะค่ะ)
- ชอบบันทึกนี้ค่ะอ่านแล้วได้ข้อคิดดี ๆ เพื่อเตือนใจตัวเองค่ะ