AAR จากการเข้ารับการฝึกอบรมกระบวนการ "คุณอำนวย" PSU มอ.
เนื่องจากตัวเองไม่ได้มีโอกาสพูดในที่ประชุมในวันนี้ เนื่องจากข้อจำกัดของเวลา จึงขอถือโอกาสนำมาถ่ายทอดลงบันทึกฉบับนี้นะคะ
ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า จากการที่ได้ฟังผู้เข้ารับการอบรมหลาย ๆ ท่าน ได้กล่าวถึงวัตถุประสงค์ที่มาเข้ารับการอบรมในครั้งนี้แล้ว จะแตกต่างจากวัตถุประสงค์ที่ตัวเองตั้งไว้โดยสิ้นเชิง อาจจะเป็นเพราะว่าเรื่องนี้เข้ามายังสายงานที่ตัวเองรับผิดชอบโดยตรง เมื่อเห็นหัวข้อ เห็นทีมวิทยากร ไม่ว่าจะเป็นท่านอาจารย์หมอ JJ, คุณชายขอบ, พี่เม่ย, คุณเที่ยง กรอปกับมีความสนใจในเรื่องดังกล่าวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงเสนอผู้บริหารไปว่าสนใจที่จะไปเข้ารับการอบรมในเรื่องนี้ ดังนั้นเป้าหมาย วัตถุประสงค์ที่ตัวเองตั้งไว้ จึงเป็นดังนี้
เป้าหมาย วัตถุประสงค์
Ø อยากเห็นตัวเป็น ๆ ของ อาจารย์หมอ JJ, และคุณชายขอบ
Ø อยากมาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์การเป็นคุณอำนวยจากผู้เข้ารับการอบรมØ คาดว่าหลังจากอบรมแล้ว ถ้าทางคณะฯ ได้ผู้บริหารชุดใหม่ แล้วมีการพูดคุยเรื่อง KM อย่างชัดเจน ตนเองคงจะเป็นหนึ่งในอาสาสมัครที่จะทำหน้าที่เป็นทีมงาน KM ไม่ว่าในบทบาทใด บทบาทหนึ่ง
บรรลุผลเกินคาด
Ø จากวัตถุประสงค์ ข้อที่ 1 บรรลุเกินคาด เพราะได้รับทราบว่า คุณชายขอบ ถามหาว่า ใครนะ ที่นามสกุลเขียวแป้น แสดงว่าเราก้อพอมีคนอยากรู้จักเหมือนกัน
Ø วัตถุประสงค์ข้อที่ 2 เนื่องจากช่วงเวลาในการลปรร.เรื่องประสบการณ์ในการเป็นคุณอำนวย น้อยไปนิดนึง ทำให้บรรลุผลตามที่ตั้งเป้าไว้ระดับหนึ่ง เท่านั้น
Ø ได้รู้จักน้องใหม่ไฟแรงเพิ่มหนึ่งท่าน คือ น้องโอม แห่งหน่วยกิจการนักศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ วิทยาเขตปัตตานี
ไม่บรรลุผลØ เนื่องจากช่วงเวลาที่ให้ทำการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องประสบการณ์การเป็นคุณอำนวย จากผู้เข้ารับการอบรม น้อยไป ทำให้มองเห็นภาพคุณอำนวย ในบทบาทที่ควรจะเป็นยังไม่ชัดเท่าไหร่ แต่คิดว่าจากคุณสมบัติ ที่ตัวเองมีอยู่ไม่ว่าจะเป็น การสนใจ ตั้งใจ และจริงใจ ในการที่จะเข้ามามีส่วนร่วมในกระบวนการ KM นี้ คงจะสามารถทำหน้าที่เป็นตัวคูณ ให้คนในองค์กรเข้ามาเห็นความสำคัญของ KM มากขึ้น ซึ่งนั่นย่อมหมายความว่า เราได้ทำหน้าที่ "คุณอำนวย" โดยไม่รู้ตัวแล้ว (ซึ่งเชื่อว่าหลาย ๆ คน คงจะมีคุณสมบัติข้อนี้อยู่) โดยจะเริ่มจากคนใกล้ตัวที่เรามองเห็นแวว เริ่มจากลูกน้องในงาน เริ่มจากพี่ ๆ ที่สนิท ที่พอจะมีแวว แล้วค่อยขยายผลไปสู่วงกว้าง ต่อ ๆ ไป
Ø จริง ๆ แล้วข้อที่ไม่บรรลุข้อนี้ ไม่ได้เป็นวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ตั้งแต่ต้น แต่ในระหว่างการทำกิจกรรมกลุ่ม ช่วงเวียนกันทำความรู้จัก หันไปเห็นแล้วว่า คนต่อไปที่จะมายืนตรงหน้าเราคือพี่เม่ย ในใจตอนนั้นคิดไว้แล้วว่า ขอให้คำสั่งของ JJ คือ การทักทายแบบฝรั่ง ตัวเองจะได้มีโอกาสกอดพี่เม่ย แต่พอพี่เม่ยมาถึงตรงหน้า ท่าน JJ ก็ยุติการทำกิจกรรมกลุ่มทันที (แหม้ เสียดายจัง)
ทำอะไรต่อ
ก็จะพยายามเป็นตัวคูณในการเชิญชวนคนรุ่นใหม่ หรือ ผู้ที่มีประสบการณ์การทำงานในคณะฯ ที่สนใจ ได้มีโอกาสได้ร่วมเข้ามาทำความรู้จักกับ gotoknow เพิ่มมากขึ้น แล้วขยายผลต่อหวังว่า คนเหล่านี้จะมาเป็นตัวช่วยในการเป็นคุณอำนวยในระดับคณะ
ข้อเสนอแนะ
ในการจัดกิจกรรมในลักษณะเช่นนี้ ถ้ามีการฝึกอบรมให้ใช้ blog น่าจะถือโอกาสนำผู้เข้าอบรมเหล่านี้ ได้นำ blog ของตนเองเข้าใน blog ชุมชนคนเขียน blog มอ. (อันนี้คงต้องฝากไปยังคุณวิภัทรด้วยนะคะ)
ทำอย่างไรให้ KFC(op) กลุ่มนี้ติดต่อสื่อสารกันได้ตลอดเวลา
ตั้งกลุ่ม cop "psukfcop" โดยในเบื้องต้นให้ผู้เข้ารับการอบรมในวันนี้ ร่วมเป็นสมาชิก cop โดยทาง กจ.ทำหน้าที่เป็นผู้ประสานงาน
ความเห็น (15)
สวัสดีค่ะ อยากกอดพี่เม่ย แนะนำว่าให้ไปบริจาคเลือดที่ภาคพยาธิค่ะ แล้วบอกเขาว่าขอให้พี่เม่ยมากอดข้างเตียงค่ะ ทางพยาธิเขายินดี (เพราะเขาจะได้เลือดดีเพิ่มอีก หลายถุง)
เขียนเก่งนะคะ แหมผู้จัดเนี่ยสมควรตาย ไม่ให้คุณรัตติยา พูด แต่มองในมุมดี ทำให้คุณ รัตติยา บันทึกฉบับนี้ออกมาไงคะ
"เริ่มจากลูกน้องในงาน" ในความเห็นของผมนะครับ ถ้าเปลี่ยนเป็นคำว่า "เริ่มจากเพื่อนร่วมงาน" จะให้ทั้งความหมายที่เยี่ยม ความรู้สึกที่ยอด และอบอุ่นด้วยนะครับ
ด้วยความเคารพครับ
ใจจริงอยากทำตามที่คุณเมตตาแนะนำนะคะ แต่เกรงว่า น้ำหนักเกิน เขาจะไม่รับบริจาคเลือดหนะคะ
- ชัดเจนมากครับ ถ้าทำKM ทั้งหน่วยงานน่าจะดีนะครับพี่รัตติยา
- อาจารย์หมอ JJ และน้องชายขอบตัวเป็นๆเป็นอย่างไรบ้างครับ
- ความจริงพี่เม่ยไม่ได้ทำงานในส่วนของการรับบริจาคโลหิตนะคะ แต่ถ้าคุณรัตติยาจะไปบริจาคโลหิตเมื่อไหร่ บอกนะคะ จะไปกอดให้กำลังใจด้วยความเต็มใจเลยค่ะ
- เสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้กอดทักทายกับคุณรัตติยา (คงจะอบอุ่นจัง!)
- กอดอะไรครับพี่เม่ย
- กอดด้วย ยิ้ม ยิ้ม
- คุณหมอ JJ ท่านก็มีบุคลิคตรงตามที่คาดหวังไว้แต่ต้น ส่วนคุณชายขอบ ดูเข้มกว่าที่คิด (เป็นเพราะแสงไฟในห้องรึป่าวเนี่ย)
- สำหรับพี่เม่ยนั้น เจอกันกี่ครั้งก็ยังดูอบอุ่นเสมอค่ะ
- เสียดายอย่างเดียวคือ เมื่อไหร่จะมีโอกาสเจอตัวเป็น ๆ ของคุณน้าฝอยทองเนี่ย จะได้ถือโอกาสขอลายเซ็นต์ไปฝากหลานฟางซะเลย
ผ่านตาบันทึกก่อนหน้านี้ตอนกลางวัน อ่านไม่ทันกำลังตามเก็บอยู่ค่ะ เชื่อว่าจะต้องได้บรรยากาศอีกแน่นอน ขอชมไว้ตรงนี้ก่อนเลยค่ะ และขอขอบคุณที่เอามาเขียนเล่านะคะ
ขอบคุณค่ะ เป็นเพราะพยามยามเขียนจากความรู้สึกด้วยมั๊งค่ะ เลยถ่ายทอดออกมาดี
- ขอบคุณมากครับพี่รัตติยา คงมีโอกาสอยู่หรอกครับ
- พี่โอ๋ว่าอยากกินแหนมเนือง
- พี่รัตติยาเอารูปมาเร็วจังเลย
- รวดเร็วปาน กามนิตหนุ่ม...เคยอ่านไหมครับ
เห็นด้วยกับพี่ชายขอบค่ะ