แด่คนร่วมชายคาเดียวกัน

เส้นทางใหม่ของชีวิตคน(เคย)ทำงาน

     30  กันยายน  2553  พวกเราชาวพิมายดำรงวิทยาคม  ได้จัดงานเพื่อแสดงมุทิตาจิตแก่เพื่อนร่วมงานวัยดึก  ซึ่งถือเป็นงานที่สำคัญทางจิตใจมากพอสมควร  เพราะโรงเรียนของเราได้ว่างเว้นจากการจัดงานเกษียณมานานกว่า 10  ปี  (เพราะส่วนใหญ่ย้ายไปเกษียณที่อื่น) 

    บุคลากรหรือเพื่อนร่วมงานคนสำคัญ  พระเอกของงานในวันนี้คือ  นายประพันธ์  แหวนพิมาย  นักการภารโรง  ที่อยู่คู่กับโรงเรียนแห่งนี้มากว่า 32  ปี  (อายุโรงเรียนประมาณ  34  ปี) งานนี้แม้พวกเราจะรู้สึกใจหายแต่อีกใจก็ดีใจแทนคุณลุงพัน  หรือที่นักเรียนส่วนใหญ่เรียกว่าตาพัน  จะได้พักผ่อนกับลูกหลานให้สบายอกสบายใจเสียที

   ขอให้ลุงพันมีความสุขกับชีวิตหลังเกษียณมากๆ นะคะ   พวกเราไม่มีวันลืมลุงพันแน่นอนค่ะ

พระเอกของงาน(เสื้อสีแดงๆ ที่ 2 จากขวา) และญาติสนิทมิตรสหาย บุคลากรในโรงเรียน

ทีมงานรอต้อนรับแขกผู้มีเกียรติตั้งแต่ฟ้ายังสว่างๆ อยู่เลยค่ะ

ท่าน ผอ. รดน้ำแด่ลุงพัน

ช่วงค่ำ  ทีมงานกับท่านรองฯวนิดา(ซ้ายสุด)

ทีมงานเริ่มเมื่อยค่ะ  กับท่านรองฯ ไพร (ซ้ายสุด)

[ขจิต ฝอยทอง]

โรงเรียนคุณครูน่าสอนจัง ผมเคยไปโรงเรียนอาจารย์ด้วย แต่นานมากๆๆแล้ว

[ครูปู]

เรียนอาจารย์ขจิตค่ะ ดีใจจังอาจารย์เคยไปแว้บๆ แถวพิมายดำรงฯ (ไม่ใช่พิมายวิทยาเหรอคะอาจารย์?) เพราะโรงเรียน พ.ด. ของเราเป็นโรงเรียนประจำตำบลเล็กๆเองค่ะ

[นายนกขมิ้น --//--]

ขอให้คุณลุงพัน มีความสุขกับชีวิตหลังเกษียณนะครับ น้าปู

ของผมเกษตรอำเภอก็เกษียณเหมือนกัน...ต้องเริ่มเรียนรู้หัวหน้าคนใหม่

[ครูปู]

ถึงหลานนกฯ

ประสบการณ์บอกน้าปูว่าคนทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเราล้วนแต่เป็นครูเราทั้งสิ้น (ไม้เว้นแม้แต่เด็กทารก) ครูคนเก่าหมดวาระแล้ว น้าปูขอให้หลานนกฯมีความสุขกับการเรียนรู้กับครูคนใหม่นะคะ