เมื่อเริ่มลงหลักปักฐานแล้ว เรื่องครัวก็ตามมา เพราะเกิดอาการโหยหาอาหารไทยอย่างมาก ครัวง่าย ๆ จากเตาน้ำมันก๊าชและหม้อแสตนเลสอันแสนวิเศษของอินเดีย กับไม้แผ่นกลมสำหรับทำจาปาตี(โรตี) ที่ใช้แทนเขียง ก็ทำให้ดิฉันทำอาหารไทยอร่อย ๆได้ไม่ยาก อาจจะมีปัญหาอยู่บ้างก็ตรงวัตถุดิบที่ใช้ เพราะที่บาโรดานี้ มีแต่ร้านขายไก่และไข่ที่เปิดตลอดวัน ส่วนร้านขายเนื้อและหมูนั้นหาไม่เจอเลย เพราะคนฮินดูไม่กินเนื้อวัวที่นับถือเป็นพาหนะของพระศิวะ และคนมุสลิมไม่กินหมู เนื้ออื่น ๆที่มีขายก็คือ แพะ ซึ่งดิฉันกินไม่เป็นและไม่คิดว่าจะลองกิน ส่วนตลาดขายปลานั้นก็เปิดเฉพาะช่วงเช้าและเย็น ทั้งมีแต่ปลาที่ไม่รู้จัก ส่วนเพื่อนชาวเวียดนามที่รู้จักกันเห็นทีจะชอบกินปลาเป็นพิเศษ เพราะมักไปเจอกันที่ตลาดปลาอยู่บ่อย ๆ
อาหารการกินหลักของดิฉันจึงได้แก่เนื้อไก่ และไข่ โดยเกือบทุกสัปดาห์ก็จะซื้อไก่ 1 ตัว และ ไข่ 1 โหล จนพ่อค้าจำหน้าได้ ส่วนผัก ผลไม้ก็จะมีตลาดนัดชั่วคราวมาขายใกล้ ๆบ้านเช่าสัปดาห์ละ 2 ครั้ง ดิฉันจะแล่เนื้อไก่แล้วหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆทำรวนเค็มแบบใส่น้ำมันและเกลือไว้เพื่อให้เก็บได้หลายวัน และสามารถนำมาทำอาหารจานผัดต่าง ๆ ขึ้นอยู่กับผักที่หาได้ในตลาด ส่วนโครงกระดูกไก่จะต้มซุปใส่มะเขือเทศ หัวหอม เวลากินก็บีบมะนาว และทุบพริกใส่ลงไป ผักหลายอย่างที่บาโรดาคล้ายกับบ้านเรา เช่น มะเขือม่วง กระเจี๊ยบ หอมแดง มะนาว และพริก ส่วนผักแบบจีน เช่น ผักกาดขาว คะน้า กวางตุ้ง นั้นไม่มีเลย อาหารจานโปรดที่ทำกินบ่อยหน่อย คือ ไก่ผัดใบกระเพรา ที่ต้องใช้วิธีแอบเด็ดใบกระเพราที่เจ้าของบ้านเช่าปลูกไว้หลังบ้านมาปรุง เนื่องจากใบกระเพราที่อินเดียซึ่งเรียกว่า ตุลซี จะใช้เป็นของถวายเทพเจ้าของชาวฮินดู โดยจะเด็ดวันละ 2-3 ใบใส่จานเล็ก ๆไปถวายที่หิ้งบูชา และใช้เป็นสมุนไพรต้มกินแก้หวัดบ้าง แต่ไม่ใช้ประกอบอาหารอย่างคนไทย ยิ่งในรัฐกุจราตที่คนส่วนใหญ่เป็นมังสวิรัติกันด้วยแล้ว ก็ดูจะไม่ค่อยดีเท่าไร ที่จะเอาต้นไม้แห่งเทพของเขามาผัดกับเนื้อไก่ ดิฉันจำได้ว่าวันหนึ่งไปเที่ยวบ้านเพื่อนสาวชาวฮินดูเห็นต้นกระเพราใหญ่มาก ก็เลยเอ่ยปากขอ แต่พอบอกว่าจะเอาไปผัดกับไก่ เพื่อนก็ทำหน้าแปลก ๆ เลยไม่กล้าตื้อ แต่จู่ ๆวันหนึ่ง เธอกลับเป็นฝ่ายเด็ดใบกระเพรากำโตมาให้ซะเอง
เรื่องลักใบกระเพรา ต้นไม้ของเทพเจ้าอินเดียมาทำกับข้าวของนักเรียนไทยในอินเดียนี่ได้ยินมาจากรุ่นพี่ที่เคยไปเรียนที่อินเดียเล่าต่อ ๆกันมาบ้าง แต่ดิฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของตำนานไปด้วย
ไม่มีความเห็น