วัฒนธรรมอินเดีย : ทางชีวิต

ต้นเดือนกรกฎาคม  ปี  2535 

ผมหายตัวจากประเทศไทยไปโผล่ที่เมืองกัลกาต้าประเทศอินเดีย  ดินแดนอู่อารยธรรมตะวันออก  ใช้เวลาบ่มเพาะประสบการณ์อยู่  3  ปี  จึงกลับบ้านเกิดเมื่อต้นเดือนมกราคม  ปี  2538  

การเปิดประตูสู่อินเดียนี้  มีกัลยาณมิตรนาม  กฤษณาวดีกล่าวไว้ว่า

                อินเดีย  คือ  แดนดินถิ่นพระเจ้า

                อินเดีย  มี  หลายเผ่าหลายศาสนา

                อินเดีย  มี  แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ชื่อคงคา

                อินเดีย  คือ  ภูผาหิมาลัย

                             อินเดีย  คือ  ที่สุดของที่สุด

                             อินเดีย  คือ  เมืองพุทธอันยิ่งใหญ่

                             อินเดีย  มี  สาวสวยกว่าประเทศใด

                             อินเดีย  แล้งน้ำใจจึงขอทาน

                  อินเดีย  คือ  ที่สุดของปัญหา

                  อินเดีย  คือ  แหล่งภูมิปัญญามหาศาล

                  อินเดีย  คือ  บ่อเกิดศรัทธาธาร

                  อินเดีย  คือ  สุสาน  ตำนาน  อู่อารยธรรม .   

  ขณะเดินทางสู่ที่พักในตัวเมือง  ท่ามกลางคลื่นมหาชนซึ่งมีหลายรูปแบบ  บางคนกำลังบูชาสิ่งที่ตนเคารพมีอยู่ทุกซอกทุกมุม  

พวกเขาบูชาพระเจ้าโดยเฉพาะในศาสนาฮินดู 

ช่วงบ่าย  4  โมงเย็นกว่า ๆ  การเดินทางโดยรถไฟของผมจะเริ่มขึ้นและเมืองพาราณสีคือปลายทางที่ผมจะไป 

เพราะเป้าหมายคือ ไปเรียน ป. เอก ณ 

BANARAS  HINDU  UNIVERSITY แห่งนั้น  เดี๋ยวว่างแล้วจะเล่าให้ฟังอยากฟังมั้ยคร้าบ แฮ่ ๆ  เอิก ๆ  

[Prof. Vicharn Panich]

ผมจะตามอ่านทุกตอนครับ

[ยูมิ]

สวัสดีครับอาจารย์หมอวิจารณ์  พานิช

        ด้วยความขอบพระคุณครับ  โปรดชี้แนะด้วยนะครับ  เห็นผลงานท่าน อ. เยอะจัง

รักษาสุขภาพด้วยครับกระผม

                                      ด้วยความเคารพ ,

                                                   umi          

[กี้]

เเวะมาอ่านค่ะ ชอบเกี่ยวกับวัฒนธรรม ศาสนาของชาวฮินดู

เค้าใช้ชีวิตกันน่าค้นหาจริงๆ

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

ขอเรียนรู้ด้วยครับ ขอบพระคุณ

[ยูมิ]

สวัสดีครับ คุณกี้

เป็นสิ่งที่น่าสนใจปรัชญาชีวิตเขานะครับ

ขอบคุณครับ

[ยูมิ]

สวัสดีครับ นายประจักษ์~natadee

วาว ๆ ภาพสวยงาม ๆ

มาอ่านย้อนทวนไกลจัง

ตามหามาเจอโดยบังเอิญเลยตอบนะครับผม

อิ อิ อิ

ขอบคุณครับ