บทเรียนจากตลาดพระเครื่อง: “เซียนวิชามาร” ที่ควรหลีกให้ไกล

ในวงการพระเครื่องจะมีคนอยู่กลุ่มหนึ่ง ที่หากินโดยใช้วิชามาร ไม่ค่อยทำอะไรที่เป็นประโยชน์กับสังคม นอกจากทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว มีแต่คอยแต่จะเอาเปรียบผู้อื่นตลอดเวลา เป็นกลุ่มคนในประเภทที่ ๖ ที่ผมเคยแจกแจงไว้แล้วว่า

“ซื้อพระแท้ในราคาพระเก๊ และสามารถขายพระเก๊ได้ในราคาพระแท้ (พร้อมใบรับประกัน)”

แบบ “ซื้อแบบถูกสุดๆ ติดดิน ขายแพงระดับราคาปลาย”

คนกลุ่มนี้จะถือว่าตัวเองเก่ง แน่

ถ้าซื้อพระราคาติดดินไม่ได้ ถือว่าเสียเหลี่ยมเซียน

แต่ในการพูดคุยจะไม่แสดงภูมิความรู้ใดๆ

นอกจากความสามารถพิเศษของกลุ่มคนระดับที่ ๖

“ตีเก๊เพื่อจะซื้อได้ราคาถูกแบบพระเก๊”

โดยมีหลักการว่า “พระของตัวเองทุกองค์แท้หมดทุกองค์ ของคนอื่นเก๊หมด”

ภาษาที่เขาใช้ตีว่าเป็นพระเก๊ที่ใช้บ่อยและฟังดูสุภาพๆ ที่สุด คือ

• ไม่ชอบ
• ผิดพิมพ์
• เนื้อไม่ถึง
• นอกพิมพ์
• ตำหนิไม่ครบ
• ดูไม่ซึ้งตา

โดยไม่มีคำอธิบายว่าทำไม อย่างไร (ทั้งเนื้อ ทั้งพิมพ์ ทั้งตำหนิ) จึงจะเป็นพระแท้

แบบที่ “เซียนพระแท้” ควรจะทำ

เพราะการอธิบายจะช่วยให้ทุกคนเข้าใจตรงกัน

ไม่เอาเปรียบคนรู้น้อยกว่า ทำให้ทุกคนรู้เท่าๆกัน

สร้างสังคมแห่งการเรียนรู้

ต่อรองกันอย่างโปร่งใสตรงไปตรงมา

แยกแยะว่าแท้ ไม่แท้เสียก่อน เพราะอะไรบ้าง หรือมีข้อน่าสงสัยอะไรบ้าง

อะไรควรมี ไม่ควรมี ตามสภาพความเป็นจริงของการสร้างพระที่หลากหลาย

ราคาพระแต่ละสภาพเขาซื้อขายกันเท่าไหร่  จะได้คุยกันอย่างเข้าใจได้ง่าย

ของเก๊ก็ราคาหนึ่ง ของแท้ก็อีกราคาหนึ่ง

ไม่ใช่ก้ำๆ กึ่งๆ ว่ากันให้ชัดแบบความสามารถระดับ "เซียน"

และควรแยกแยะและชี้ได้ชัดๆว่า ของแท้ต่างจากของเก๊อย่างไร ของเก๊ปัจจุบันทำได้แค่ไหน ที่โรงงานไหน

ที่เซียนทั้งหลายที่ศึกษาพระเครื่องมานาน น่าจะรู้กันเป็นทั่วไปแล้วว่า

• โรงงานผลิตพระเก๊มีกี่โรง กี่ระดับ
• แต่ละโรงผลิตพระอะไรบ้าง
• ใช้เทคนิคในการผลิตแบบไหน กี่ขั้นตอน
• ช่างฝีมือทำได้ถึงระดับไหนแล้ว
• พระอะไรที่มีการปลอมมากที่สุด
• (และ ควรมีมาตรการควบคุมการทำพระปลอม แบบเดียวกับการทำแบงก์ปลอม เพราะพระเป็นสมบัติของชาติ)

แล้วก็มาต่อรองราคากันที่ความสวยของพระ

นี่น่าจะเป็นคุณลักษณะของเซียนพระแท้ๆ

ที่ต่างจากเซียนวิชามาร ที่มีพฤติกรรม หลักๆ คือ

• คอยแต่จะตีเก๊พระทุกองค์เพื่อคุมจำนวนพระในตลาดและการประกวด
• ตีเก๊พระที่ตัวเองต้องการซื้อในราคาถูก เพื่อรักษาศักดิ์ศรี “เซียนวิชามาร” ไว้
• ใครมีพระที่ไหน ได้มาสมัยไหน อย่างไรไม่สำคัญ ต้องรีบไปตีเก๊ให้หมด พอเจ้าของถอดใจ ก็จะซื้อได้ในราคาถูก

ผมใช้คำว่า “ซื้อ” เพราะคนกลุ่มนี้จะไม่สนใจ “เช่า”  หรือ “ให้เช่า” มีแค่ซื้อและขายเท่านั้น เพราะวัฒนธรรมการเช่าพระ เขาจะไม่ทำแบบนี้

การเช่า ให้เช่า ต้องคืนได้ แต่การซื้อขายคืนไม่ได้

ฉะนั้น อย่าไปหวังว่าจะได้ประโยชน์จากพวก “เซียนวิชามาร”เหล่านี้

ให้เขาดูเมื่อไหร่ก็เก๊เมื่อนั้น เสียเวลาและความรู้สึกเปล่าๆ

เพราะเขาเกิดมาเพื่อตีเก๊พระทุกองค์ที่ไม่ใช่ของเขา พอเป็นของเขาจะแท้ทุกองค์ โดยไม่มีคำอธิบาย เหตุผล หรือหลักการใดๆ ทั้งสิ้น (นอกจากผลประโยชน์ของตัวเองสถานเดียว)

ดังนั้น พอประเมินได้ว่าใครมีพฤติกรรมเป็นพวก “เซียนวิชามาร” รีบหนีหรือไล่ไปให้ไกลๆจากบ้านเราซะ

เขาอาจจะได้สำนึกและหันกลับมาเป็นคนดีทำสิ่งดีๆให้กับสังคมบ้าง

ชาตินี้ไม่ทันก็ชาติหน้าครับ

ขอให้โชคดี รอดปลอดภัยทุกท่านครับ