วันนี้ ทัวร์โชว์ความว่าง พาผมไปไหว้ พระมหาธาตุเจดีย์ศรีบวรชินรัตน์ เขาสมอแคลง อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก ขับรถขึ้นเขาไปเรื่อยๆจะผ่าน เจ้าแม่กวนอิมหยกขาว ศาลเจ้าพ่อเห้งเจีย ตรงขึ้นไปครับจะเจอ สำนักสงฆ์ สระสองพี่น้อง สำนักสงฆ์แห่งนี้เป็น สาขาของวัดนางพญา (ตำนานแห่งพระสมเด็จนางพญาที่เซียนพระรู้จักกันดี) พระครูบวรชินรัตน์(หลวงพ่อม้วน สุดเกตุ) เป็นผู้มาบุกเบิกเอาไว้นานแล้วครับ จนกระทั่งท่านมรณภาพ นาวาเอก จุลินทร์ เหลือนาค และคณะลูกศิษย์ ร่วมกันสร้างพระมหาธาตุเจดีย์นี้ เป็นอนุสรณ์แด่หลวงพ่อ เป็นเจดีย์ทรงดอกบัวตูมที่งดงามมากครับ
พระมหาธาตุเจดีย์ศรีบวรชินรัตน์ 
มีพระพุทธรูปปางลีลาทั้งสี่ทิศครับ
บนยอดจะเห็นที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ส่วนพระนลาฎคือกระดูกหน้าผากของพระพุทธเจ้า เห็นมั้ยครับใกล้ๆยอดเจดีย์เป็นผอบกลมๆทำด้วยเงินบริสุทธิ์
พระบรมสารีริธาตุ(กระดูกส่วนหน้าผากของพระพุทธเจ้าในรูปเห็นเป็นชิ้นพระธาตุสีน้ำตาล)
และพระอรหันตธาตุ (เห็นเป็นพระธาตุรายล้อมพระบรมสารีริกธาตุ
เป็นชิ้นพระธาตุหลากหลายรูปแบบ) 
บริเวณรอบๆเจดีย์ เป็นจุดชมวิวที่สามารถมองเห็นอำเภอวังทองได้ไกลสุดลูกหูลูกตา ผมชอบยืนตรงนี้นานๆ ปล่อยใจลอยละล่องออกไปสัมผัสกับธรรมชาติของชีวิตที่แท้จริงโดยไม่มีความคิดอันสับสนมาคอยครอบงำ อยู่กับปัจจุบันที่ไม่มีอะไรนอกจาก ความเบิกบาน เมตตาอภัยและอโหสิ ช่วงเวลานั้นๆผมจะรู้สึกว่าชีวิตผมมีคุณค่ามากขึ้นอย่างที่ไม่เคยคิดมาก่อน
เดินลงมาจากบริเวณเจดีย์ด้านซ้ายมือจะเป็นศาลาบวรชินรัตน์ ภายในจะมีรูปปั้นเท่าองค์จริงของหลวงพ่อให้สักการะบูชา มีเสี่ยงเซียมซีด้วยครับ ผมได้เบอร์สิบหก ทำนายว่าอย่างไรไม่บอกนะครับแต่อ่านแล้วก็กระตุ้นพลังใจได้เป็นอย่างดี
คุณลุง สนิท วงษ์สมุทร อายุเกือบเจ็ดสิบแล้วครับ แกอยู่คอยดูแลแถวนั้น อัธยาศัยมีไมตรี เล่าเรื่องความเป็นมาของ มหาเจดีย์ วัดนางพญา และสำนักสงฆ์สระสองพี่น้องแห่งนี้ คุยกันสนุกครับจนลืมเวลากลับ ผมได้ความรู้มามากมาย แต่ก็มีข้อสงสัยอยู่ในใจว่า ผมคุยถูกคอกับผู้สูงวัยอายุเกือบเจ็ดสิบแล้วเนี่ย เป็นเพราะผมเริ่มแก่มากแล้วรึเปล่าก็ไม่รู้ ใครรู้ช่วยบอกที
สระสองพี่น้องซึ่งเป็นที่มาของชื่อสำนักสงฆ์แห่งนี้ สองพี่น้องของชาวพิษณุโลก คือใครพวกเราคงทราบกันดี "พระองค์ดำ" "พระองค์ขาว" ที่เคารพเทิดทูนของเรานั่นเองครับ
สระพี่หรือสระน้องก็ไม่ทราบน่าเสียดายอยู่บ้างที่ขาดการบูรณะดูแลเท่าที่ควร
นี่อีกสระครับตั้งอยู่คู่กัน
ทัวร์ระยะสั้นใช้เวลาไม่มากนัก ไม่เหนื่อยสมบุกสมบัน ได้เพื่อนใหม่ กลับบ้านไปด้วยใจอิ่มเอิบ ถึงแม้ความรู้สึกดีๆแบบนี้จะไม่ได้คงอยู่กับเราตลอดไป แต่ขอให้มีนานๆครั้งก็ยังดี เหมือนผงชูพลังให้ชีวิตนะครับ
