หลายๆคำที่ต้องฝึกใหม่ถ้าอยากให้ฝรั่งฟังรู้เรื่อง

ช่วงนี้ที่ชั้น 1 ภาควิชาพยาธิวิทยาของเรามีอาจารย์ชาวอเมริกันมาสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารให้เราสัปดาห์ละครั้ง ครั้งละหนึ่งชั่วโมง เห็นความกระตือรือร้นและความคืบหน้าในการสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษจากพี่ๆชาวห้องเจาะเลือดหลังจากที่เรียนกันมาได้ 4 ชั่วโมงแล้ว ส่วนหน่วยเคมีคลินิกของเราก็ได้เรียนกันไปแล้ว 2 ครั้ง พวกเราหลายๆคนเริ่มฝึกพูดเป็นประโยคยาวๆอธิบายการทำงานในห้องแล็บได้แล้ว จากที่เคยคิดได้เป็นคำๆสั้นๆเท่านั้น

สิ่งที่สังเกตเห็นและคิดว่าน่าเก็บมาบันทึกเอาไว้อีกครั้ง ก็คือการออกเสียงคำหลายๆคำที่เราคุ้นชินกันอยู่แล้ว เพราะเรามักจะใช้คำภาษาอังกฤษแบบทับศัพท์กันเลย แต่ปัญหาก็คือคำพวกนี้เรามักจะออกเสียงในแบบคนไทยของเราเอง ที่เจ้าของภาษาเองฟังไม่รู้เรื่อง คำพวกนี้แหละที่เป็นปัญหามากสำหรับพวกเรา เพราะชินกับการออกเสียงผิดๆเสียแล้ว ต้องมาตั้งใจฝึกกันใหม่

ทำให้นึกถึงสมัยที่ไปเรียนที่ออสเตรเลียใหม่ๆ แล้วจำได้ว่าตั้งใจเอาไว้เลยว่าจะต้องกลับมาเผยแพร่คำพวกนี้ เพื่อเตือนคนไทยด้วยกันให้ออกเสียงให้ถุกต้องกันเถอะ แต่เอาเข้าจริงก็สวนกระแสได้ยากค่ะ ลดความพยายามไปเยอะแล้ว พอได้มาเห็นจริงๆอีกครั้งก็เลยนึกอยากจะย้ำกันอีกทีค่ะ สำหรับคำที่นึกออกทั้งหลาย เอาบันทึกเก่าๆเกี่ยวกับการออกเสียงมารวมไว้ตรงนี้อีกทีค่ะ

proposal ที่พวกเรานักศึกษาและอาจารย์ทั้งหลาย ต่างก็ออกเสียงว่า พร้อพโพซ่อล จริงๆต้องออกเสียงว่า โพรโพสซ่อล คำนี้ถามใครๆที่ต้องไปพูดกับอาจารย์ฝรั่งก็เจอปัญหากันทั้งนั้น แต่พอกลับบ้านเราก็ออกเสียงแบบเดิมๆที่ผิดๆกันอยู่นี่แหละ แปลกจริงๆค่ะ ทั้งๆที่ถ้าเราช่วยกันออกเสียงให้ถูกก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร น่าจะดีเสียด้วยซ้ำ

คำที่ลงท้ายด้วย -cally ส่วนใหญ่ (รู้สึกจะเกือบทั้งหมดเลย) จะออกเสียงเป็น คลี่ ไม่ใช่ คัลลี่ เช่น practically ไม่ออกเสียงว่า แพร็คติคัลลี่ แต่ออกว่า แพร็คติคคลี่

ถ้านึกคำไหนได้อีกจะเอามาเพิ่มเติมเรื่อยๆนะคะ ใครที่เคยรู้เคยได้ยินคำพวกที่เราออกเสียงกันไว้ผิดๆก็น่าจะช่วยแก้ไขให้ถูกกันนะคะ เพราะจริงๆก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะออกเสียงให้ถูกกันเอาไว้ ลิ้นคนไทยมีพรสวรรค์ในการสร้างเสียงไหนๆก็ได้มากกว่าคนหลายๆชาติอยู่แล้ว ใช้คำภาษาไหนก็เพื่อการสื่อสารกับคนส่วนใหญ่ที่ใช้ภาษานั้น การใช้ให้เจ้าของภาษาเข้าใจก็น่าจะเป็นจุดประสงค์หลัก เอาของเขามาใช้จนเราคนไทยรู้เรื่องกันเองแต่เอากลับไปพุดกับเจ้าของภาษาไม่รู้เรื่องนี่น่าเสียดายออก โดยเฉพาะคุณครูที่มีโอกาสสอนเด็กๆทั้งหลาย พวกเราเรียนภาษาอังกฤษกันเป็นช่วงเวลายาวนานกว่าหลายๆชาติ แต่เราใช้สื่อสารได้มีประสิทธิภาพน้อยกว่าเขาก็เพราะเราไม่ได้ปรับเรื่องพวกนี้นั่นเอง

เขียนใน GotoKnow โดย โอ๋-อโณ
ใน effective English usage

คำสำคัญ (Tags): #การออกเสียง#ภาษาอังกฤษ

หมายเลขบันทึก: 390388เขียนเมื่อ 2 กันยายน 2010 22:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม 2012 14:50 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (6)

หนังสือบนดอย

เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2010 09:18 น. ()

สวัสดีค่ะ

ขออนุญาตเรียกคุณหมอนะค่ะ

ได้อ่านทั้งงานเก่าและงานใหม่ของคุณหมอรู้สึกชอบค่ะ

เห็นทีจะต้องปรับตัวเองเสียยกใหญ่เลยหล่ะ เรื่องออกเสียงนี้หล่ะ

ขอบคุณค่ะ

โอ๋-อโณ

เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2010 12:00 น. ()

สวัสดีค่ะคุณหนังสือบนดอยสูง เรียกคุณโอ๋เฉยๆดีกว่าค่ะ คือเป็น Dr. แบบที่ไม่ใช่หมอรักษาใครอย่างถูกกฎหมายไม่ได้น่ะค่ะ

ยินดีที่บันทึกได้ใช้ประโยชน์ค่ะ ขอบคุณคุณ หนังสือบนดอยสูงที่มาแนะนำ ทำให้เกิดความคิดที่จะเพิ่มเติม เอาบันทึกเก่าๆที่เกี่ยวกับการออกเสียงมารวมกันไว้ในบันทึกนี้ด้วยค่ะ

pa_daeng

เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2010 19:59 น. ()

สวัสดีค่ะ
บางครั้งก็ต้องตามสังคมนะคะ แม้บางครั้งรู้ว่าออกเสียงผิด แต่หากออกเสียงไม่เพื่อนก็กลัวจะหน้าแตก อิอิอิ
ขอบคุณค่ะ

MrBancha

เขียนเมื่อ 29 มกราคม 2011 17:27 น. ()

อยากขอแบ่งปันด้วย ไม่เป็นสมาชิกเขียนได้มั้ยเอ่ย

ป.

เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2011 07:01 น. ()

เพราะเรามักจะใช้คำภาษาอังกฤษแบบทับศัพท์กันเลย

ทำให้นึกถึงการพูดไทยปนอังกฤษ
ซึ่งบางคนไม่ชอบ เพราะคิดว่าเห่อฝรั่ง
แต่ที่จริง อาจเกิดจากศัพท์บางตัว เราคุ้นเคยกับศัพท์ภาษาอังกฤษมากกว่า
..

การพูดศัพท์อังกฤษ ในประโยคไทยที่พี่โอ๋กล่าวไว้
มีผลเสียคือ ทำให้เราจำการออกเสียงผิดๆ (และคนไทยเราเข้าใจกันเอง) ไปใช้กับเจ้าของภาษา

อย่าง Proporsal [prəˈpoʊzəl] ตัว Schwa /ə/ ที่ออกเสียงในคอไม่ค่อยเปิดปาก เมื่อพูดในประโยคไทยแล้วสะดุด จึงออกเสียงกันชัดถ้อยชัดคำเป็น "โพ้รพ-โพ-ซ้อน" จนได้ค่ะ

Pojana Yeamnaiyana Ed.D.

เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2011 07:26 น. ()

มาสวัสดีปีใหม่ 2555ค่ะ ...ขอส่งความสุขด้วยคำกล่าวว่า สุขสันต์ วันปีใหม่ และทุกวันคืนตลอดไปนะคะ...และขอเป็นกำลังใจให้นะคะ...