ให้ผ่านไป...คิดแต่สิ่งดี ๆ ไว้ ....

ให้สายลมแสนดีช่วยพัดพา...

ล่องลอยไปถึง...พี่สาว.....จังหวัดเชียงใหม่

ให้หายกังวลใจกับ "พายุ" ที่กระหน่ำสาดซัด...

หมั่นคอยดูแล...และรักษาหัวใจ...

 

 

บางเรื่องราว...ควรเก็บไว้ให้ระลึกถึง ...

บางเรื่องราว...ควรเททิ้งออกจากใจบ้าง..

เดี๋ยวจะไม่สบาย....ป่วยไข้...

 

 

ให้มันผ่าน ๆ ไป ...คิดแต่สิ่งดี ๆ ไว้...

ให้มันผ่าน ๆ ไป ...คิดแต่สิ่งดี ๆ ไว้...

ให้มันผ่าน ๆ ไป ...คิดแต่สิ่งดี ๆ ไว้...

 

[ทิมดาบ]

 

จุดจบที่จับใจ

มีน้อง ๆ ที่รู้จักกัน ถามมองมุมความรักมากมายต่อผม

ผมบอกได้เพียงว่า... ความรักถ้าเราไขว่คว้ามันยิ่งไกลห่าง

ถ้าความรักอยากให้เราครอบครองมัน มันก็จะเข้ามาหาเราเอง

และสิ่งที่สำคัญ ความรักจะไม่มีคำว่า ความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ

และความรักต้องเติมเต็มให้กัน และแบ่งปันความทุกข์ซึ่งกันและกัน

หน้าที่ของความรัก คือ การที่เรามอบหัวใจดวงหนึ่งของเราให้คนที่เรารัก หมั่นคอยดูแลซึ่งกันและกัน โดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ ต่อกัน

แล้วความรักจะงดงามมากกว่าที่จะแสนโหดร้ายเสมอ

นี้คือ ความรัก ในมุมมองของผม

และในบางครั้ง ความรักก็ให้มันผ่าน ๆ ไปบ้าง ...คิดแต่สิ่งดี ๆ ไว้...

ขอบคุณจ๊า .....ที่แอบๆเตือน......สติ