การสื่อสารสี่ทิศทาง
ในชีวิตประจำวันของคนเรา มีกิจกรรมที่เราปฏิบัติกันเป็นประจำ โดยที่บางครั้งเราก็ลืมไปแล้วว่า สิ่งที่เราปฏิบัติกันอยู่นั้นคืออะไร มีประโยชน์หรือมีโทษต่อเรามากน้อยเพียงใด หากเราปฏิบัติผิดพลาดไป และเราก็จะมานั่งโทษกันว่า มันเป็นความผิดของใคร เราไม่เคยฉุกคิดสักนิดว่ามันอาจจะเป็นความผิดของเราเองก็ได้
กิจกรรมที่กล่าวมานั้นคือ การสื่อสาร ในทางทฤษฏีการสื่อสารจะประความสำเร็จ จะต้องมีองค์ประกอบหลักๆคือ ผู้ส่งสาร สารที่สื่อ ผู้รับสาร แต่ในทางปฏิบัติจริงของคนเรา การสื่อสารก็เป็นอุปสรรคอันหนึ่งที่ทำให้เราไม่เข้าใจกัน หรือสื่อสารไปแล้วกลับสร้างความสับสนให้เกิดขึ้นก็มีอยู่มากมาย
ทั้งนี่เพราะเราขาดความเข้าใจว่า ผู้รับสารที่เราสื่อไปนั้นมีหลายประเภท เราจะต้องสื่อสารให้เหมาะสมกับประเภทผู้รับสาร การสื่อสารจึงจะประสบความสำเร็จ สร้างเข้าใจที่ดีต่อกัน
ในทางพระพุทธศาสนามีคำอยู่ประโยคหนึ่งคือ ทิศทั้งหก หมายถึงผู้คนที่เราจำเป็นจะต้องมีปฏิสัมพันธ์มีอยู่ 6 ประเภท รายละเอียดจะไม่ขอกล่าวในที่นี้
ทีนี้เรามาทำความเข้าใจกันว่า "การสื่อสารสี่ทิศทาง" นั้นคืออะไร
ทิศเหนือคือ ครูบาอาจารย์ พ่อแม่ ผู้มีพระคุณ ผู้บังคับบัญชา
ทิศตะวันออกคือ ภรรยา(สามี)บุคคลในครอบครัว
ทิศตะวันตกคือ เพื่อน อาจจะหมายถึงเพื่อนร่วมงาน หรือผู้คนในสังคม
ทิศใต้คือ ผู้ใต้บังคับบัญชา (ลูกน้อง)
จะเห็นว่าทิศทั้งสี่ที่หมายถึงผู้คนที่อยู่รอบข้างเรานั้น จะมีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ทั้งแนวคิด ปรัชญา ทัศนคติ โลกทัศน์ หรือสมัยนี้มีคำที่ทันสมัยเพิ่มขึ้นมาอีกคำหนึ่งคือ วิสัยทัศน์
ฉะนั้นท่านจะสื่อสารกับบุคคลที่อยู่ในทิศใด ท่านจะต้องพิจารณาให้เหมาะสม ไม่ว่าจะเป็นสารที่จะสื่อ วิธีการที่จะสื่อ กาละเทศะที่เหมาะสม มิเช่นนั้นการสื่อสารของท่านจะประสบความล้มเหลว สร้างความไม่เข้าใจกัน เกิดความผิดใจกัน ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ไม่ดีทั้งนั้น
ผู้ที่ประสงค์จะสร้างความสำเร็จในการสื่อสาร จะต้องให้ความสำคัญกับการสื่อสารสี่ทิศทางให้เหมาะสม
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น