ค้นหาใจตัวเอง
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข...ครับ
น้องบ๊ะ
พี่ติกเข้ามาบ้าง แล้วแต่โอกาส
แต่อย่างไรก็ยังระลึกถึงน้องเสมอ
ค้นหาใจตัวเอง แล้วจะรู้ว่า สิ่งใดๆ ก็ไม่สร้างความสุขให้กับเราเท่าใจของเราและคนที่เรารักและรักเรา
มีความสุขในเดือนแห่งความเป็นแม่นะค่ะ
ขอบคุณ พี่กระติก ที่ยังคิดถึงกันค่ะ
ขอบคุณสำหรับ ทุกอย่าง
สวัสดี คุณ บุษรา ค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาแบ่งปันเรื่องราวค่ะ มีความสุขทุกๆ วันนะคะ
ใจคิด จิตก็ปรุงแต่ง เข้าใจเท่าทันเมื่อไร ใจนิ่งและเป็นตัวของตัวเองครับ
ขอบคุณ คุณครูหยุย มากนะคะ ที่แวะมาแบ่งปันค่ะ
แต่มีบ่อยครั้ง ที่เราตกเป็นทาสจิตที่เราปรุงแต่งขึ้นมา กว่าจะรู้ตัว บางทีก็เกือบสาย นะคะ
ขอให้ใจเราเป็นของเรา อย่าปรุงแต่งเพราะคนอื่นเลยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
น้องภูครับ รู้มั๊ยว่า วันนี้น้องทำให้ม๊ะ เสียใจมากอีกวันนะ แม้จะเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่มันก็มีความหมายสำหรับม๊ะมาก
สักวันลูกจะเข้าใจ ม๊ะหวังไว้อย่างนั้น
สำหรับวันนี้ เรื่องไหนที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปนะ ม๊ะคงมีความเครียดพกติดตัวกลับมาบ้าน เลยทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่
สักวัน ลูกจะเข้าใจ
ขอบคุณค่ะ สำหรับบันทึกดี ๆ ^^
ทำให้ดิฉัน ได้คิดทบทวน เรื่องต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมากยิ่งขึ้น
" ไม่มีใครทำให้ เรารู้สึกไม่ดีกับตัวเองได้ เท่ากับตัวเราเอง " เห้นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ
สวัสดีค่ะ
เป็นบันทึกถึงลูกที่อบอุ่นและซาบซึ้งมากค่ะ
การหยุดเพื่อทบทวนตัวเอง... เงียบๆ เราจะคิดอะไรได้หลายอย่างเลยนะคะ
บางครั้งภาระหน้าที่ที่ถาโถม เราอาจหมกมุ่นอยู่กับสิ่งนั้นๆ จนลืมคนที่ใส่ใจคนรอบข้างที่เรารัก และเราก็วังที่จะให้คนรอบข้างนั้นเข้าใจเราด้วย... ครูใจดีก็เป็นบ่อย... จนต้องบังคับตัวเองให้หยุดพัก แล้วก็ทบทวนตัวเองเสียใหม่ บ่อยครั้งมากเหมือนกันค่ะ
พาเราได้หยุดคิดหันมามองดูใจตังเอง ทำให้เรามีสติรู้ทันมากขึ้น สามารถปรับเปลี่ยนพฤติกรรมและการกระทำได้ทันท่วงที
มีคำกล่าวหนึ่งที่ครูใจดียึดถือไว้เตือนตัวเองเสมอๆ
"การสร้างความสุขให้ผู้อื่น คือกำลังใจสำคัญที่สุดที่ทำให้เรากลับมาดูแลตังเองอีกครั้ง"
ด้วยความระลึกถึงกันเสมอๆ แม้ว่าจะไม่ค่อยได้มาทักทาย เสียงเพลงยังคงไพเราะอยู่เสมอ ดีใจที่ได้รู้จักกับคนที่ชอบเสียงเพลงเหมือนกัน มีหลายอย่างที่เหมือนกัน
ขอบคุณอีกครั้งคะ
สวัสดี คุณ บุษราค่ะ
มาได้เวลา ที่กำลังต้องการกำลังใจพอดี ช่วงนี้ รู้สึกว่า ตัวเองเจอปัญหาที่ไม่ค่อยเจอ และไม่คิดว่าเป็นปัญหาค่ะ แต่พอเรามาเจอกับตัวเองรู้เลย ว่า คนที่เขาเคยเจอ รู้สึกอย่างไร
ก็ได้แต่คิดว่าคนเราแตกต่างนะ ทุกที่มา ทุกอย่าง ทุกพฤติกรรมที่คนแสดงออกมา คงมาจากเหตุผลที่เราไม่รู้ ที่เราไม่รู้สึก แต่เขารู้สึก ....
ปรับใจเรานะ เราไปทำอะไรเขาไม่ได้ แต่อยากบอกให้เขารู้เหมือนกัน ว่าพฤติกรรมของเขามันสร้างปัญหาให้คนอื่นเป็นวงกว้าง... มันเหมือนโยนก้อนหินลงไปในน้ำ แล้วอะไรเกิดขึ้น เราก็รู้ก็เห็น แต่เราหยุดมันไม่ได้ .... เวลาเท่านั้นที่หยุดมันได้
ได้แต่หวังว่า เขาคงไม่เก็บก้อนหิน ไว้หลายๆ ก้อน แล้วโยนลงไป จนคนรอบข้างกระทบกระเทือน เปียกปอนไปหมดนะ..ก็ได้แต่หวัง
เขียนไปบ่นไปก็เพื่อตัวเองจะหายเครียดนะ ไม่อยากให้ ความเครียดของตัวเอง ทำร้ายตัวเองและคนรอบข้างเลย....ขอให้คิดได้ อย่างนี้นะ แล้วอะไรๆ อาจดีขึ้นค่ะ
ขอบคุณที่แวะมา
ดูแลสุขภาพค่ะ