เพลงของเด็ก...ยามพักเที่ยง...ข้าง ๆ อนามัย

วันจันทร์ที่ 16 สิงหาคม 2553

 

เช้าวันนี้ คนไข้ก็มาเรื่อย ๆ  เป็นช่วง ๆ

ว่างได้ทำรายงาน เอกสาร และเดินดูรอบ ๆ อนามัย

แต่ช่วงบ่ายมีงานใหญ่รอ

เพราะทางโรงพยาบาลจะออกมาฉีดวัคซีนป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่

จำนวนคนมาลงทะเบียนไว้ตั้ง 300 คน

  

เผลอแป๊ปเดียว ก็เที่ยงแล้ว...

 

ผมทานข้าวกับเพื่อน ๆ ที่ทำงาน  พวกเราห่อข้าวมา

ได้ยินเสียงเพลงของเด็ก...ยามพักเที่ยง...ลอยมาแจ้ว ๆ

ลอยเข้ามาอนามัย

ผมและเพื่อน ๆ อดยิ้มไม่ได้

คิดถึงเด็ก ๆ ....

คิดถึงคุณครูจัง ... (ไม่ได้เป็นเหมือนบทเพลงหรอกครับ ...เด็กร้องด้วยความเคารพ...กราบขออภัยถ้าล่วงเกินคุณครูนะครับ)

ไม่ว่าเด็กสมัยนี้ หรือสมัยผม สมัยไหน ๆ ก็ยังเหมือน ๆ กัน

 

 

แด่เด็ก... เด็กก็ยังคือเด็ก...และเป็นอนาคตของพวกเรา

แด่คุณครู...ด้วยดวงใจ...ที่สั่งสอนลูกศิษย์ด้วยดวงใจให้มีวิชาหาเลี้ยงตนเอง

 

 

บทเพลงของเด็ก

"โรงเรียนของเราน่าอยู่

คุณครูใจดี...นอนเวน (ภาษาอีสาน "นอนกลางวัน")

เด็ก ๆ เอายางมาเต้น

เด็ก ๆ เอายางมาเต้น

คุณครูนอนเวน

เด็กเต้นแต่ยาง

คุณครูนอนเวน

เด็กเต้นแต่ยาง.."