ไม่รู้ที่มา...แต่มีที่ไป

...ไปเถอะไปกับสายน้ำ...

เมื่อสองสามวันที่ผ่านมา พาแม่ไปตลาดตอนเช้า ไปถึงตลาดแม่ก็ไปเดินเลือกซื้อของ ผมจอดมอเตอร๋ไซค์รอแม่ซื้อของ ที่ตลาดตอนเช้าจะมีป้าคนหนึ่งเปิดร้านเขียนป้าย ขายสัตว์ปล่อย โดยจะบอกวันเปิดร้านไว้ด้วย ผมเคยซื้อเต่าจากป้าไปปล่อยสองสามครั้งแล้ว เช้าวันนี้ผมติดเงินไปด้วยเพราะตั้งใจว่าจะไปซื้อเต่าคู่หนึ่งเพื่อนำไปปล่อยในแม่น้ำแม่กลอง ในกะละมังเต่ามีตัวเล็กตัวใหญ่ปนกันอยู่ ผมให้ป้าเลือกให้สองตัว ตัวที่ซื้อมาตัวละสี่สิบบาท ซื้อเสร็จผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปริมฝั่งแม่น้ำที่อยู่ไม่ไกลจากตลาด เปิดปากถุงพลาสติก แล้วค่อยเทเจ้าเต่าน้อยลงริมตลิ่ง ตัวแรกพอเจอน้ำรีบว่ายฉิวหายไป อีกตัวยังงงๆ ผมจับมันดุน มันจึงว่ายผลุบหายไปในสายน้ำอีกตัว ปล่อยเสร็จรีบกลับมารอแม่ที่ตลาดเดี๋ยวแม่มองหาไม่เจอ

คิดถึงเต่าที่เพิ่งปล่อยไป ไม่รู้ว่าป้าเขาหามันมาจากไหน ไปจับมา ซื้อมา หรือ เลี้ยงไว้ รู้แต่ว่าถ้ามัวแต่คิดว่ามันมาจากไหน ถ้ามันมาแบบไม่ดี เราจะไม่ซื้อ ก็คงจะไม่ได้ปล่อยมันคืนสู่อิสรภาพ หลังจากที่ผมปล่อยมันลงไปสายน้ำ ผมก็หวังว่ามันจะมีชีวิตรอด และ คงไม่ต้องทรมานอยู่ในกะละมังแคบๆ ผมไม่รู้เช่นกันว่ามันจะไปไหน แต่มันคงต้องผจญภัยในโลกกว้างต่อไป

มนุษย์เราก็เช่นกัน แทบจะไม่รู้ว่าเรามาจากไหนในอดีต เคยทำอะไรไว้บ้าง ยกเว้นก็แต่ผู้รู้ที่มีภูมิจิต ภูมิธรรม มีปุพเพนิวาสานุสสติญาณที่สามารถหยั่งรู้อดีตชาติได้ แต่พอเราเริ่มจะมีสำนึก อ่านออกเขียนได้ เริ่มฟัง เริ่มศึกษา อาจจะพอรู้ได้บ้างว่าจะไปไหน ตามกรรม การกระทำของตน ตามกิเลส ตัณหา อัตตา ระดับที่ยังหลงเหลือ โดยรู้ได้ด้วยปัญญาเฉพาะตน...

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตครับ...

เขียนใน GotoKnow โดย Phornphon
ใน Phornphon

คำสำคัญ (Tags): #ข้อคิด#ที่มาที่ไป#ธรรมะ#ปล่อยเต่า#ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ

หมายเลขบันทึก: 384611เขียนเมื่อ 14 สิงหาคม 2010 09:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 23:22 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (8)

ครู ป.1

เขียนเมื่อ 14 สิงหาคม 2010 10:01 น. ()

เจ้าอิฐชอบปล่อยนก..(มันกลัวเต่า)

เมื่อวันเกิดก็ปล่อยไป 2 ตัว

หลายฝ่ายก็ว่า..อย่าไปซื้อ

จะทำให้คนขายทรมานสัตว์

พี่ไม่ได้ชอบปล่อย แต่เจ้าอิฐมันขอปล่อย

ครูใจดี

เขียนเมื่อ 14 สิงหาคม 2010 14:15 น. ()

การให้ชีวิตเป็นกุศลอย่างใหญ่หลวง เค้าบอกว่าปล่อยเตาแล้วจะอายุยืน ความจริงครูใจดีก็ไม่ได้ยยึดติดตรงนี้ แต่ที่ปล่อยเพราะอย่างให้ชีวิตเค้า อยากให้เค้ามีอิสรภาพ ซึ่งความปรารถนาดีของเรานั้น เป็นส่วนหนึ่งที่มนุษย์จะนำมาใช้เป็นช่องทางทำมาหากิน... แต่ก็ช่างเถอะ อย่าไปคิดว่า เราทำแล้วสบายใจ สุขใจและอิ่มเอมที่ได้ทำก็เพียงพอแล้ว ใช่ไหมคะ.....

ขอบคุณมาก ของพบแต่สิ่งดีๆ ค่ะ

คิดคม สเลลานนท์

เขียนเมื่อ 14 สิงหาคม 2010 14:47 น. ()

เรื่องปลายเต่า ปล่อยนกปล่อยปลา เหมือน ไก่เกิดก่อนไข่ หรือไข่เกิดก่อนไก่ มีผู้ซื้อก็มีผู้ขาย มีผู้ขายย่อมมีคนจับ จับมาแล้วไม่มีคนขาย ไม่มีคนซื้อสัตว์ก็อาจตาย การยกระดับความคิดของคนขายคนจับคงเป็นเรื่องยาก เพราะต้องทำมาหากินและมีคนซื้อ อาชีพจึงดำเนินต่อไปได้ เอาเป็นว่าทำแล้วสบายใจก็ทำเถอะครับ การให้ทานไม่ว่าสิ่งของหรือชีวิต ก็ยกระดับจิตของผู้ให้อยู่แล้วครับ

วราภรณ์

เขียนเมื่อ 14 สิงหาคม 2010 16:42 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณPhornphon
เรื่องการปล่อยเต่า ปล่อยปลา เป็นเรื่องของการทำทานชีิวิต
หากมองอีกมุมหนึ่งก็เป็นการส่งเสริมอาชีพในการจับสัตว์
มากักขังทรมาน
อนึ่ง สัตว์แต่ละประเภทจะมีธรรมชาติที่แตกต่างกันไปบางประเภท
ต้องอยู่ในน้ำตื้น บางประเภทต้องอยู่ในน้ำลึก
สัตว์บางตัว ถูกจับแล้วจับเล่าเพราะงงกับชีวิตไปไหนไม่ถูกอีก
มีหลากมุมมอง ขึ้นอยู่กับกุศลเจตนานะคะ
อนุโมทนาบุญค่ะ