แม่ไม่ได้ไปไหน ถึงจากไป ก็ยังอยู่ในใจของลูกตลอดตราบนานเท่านาน
วันนี้เป็นวันแม่แห่งชาติเลยอ่านบันทึกไปเรื่อย แสดงความคิดเห็นไปเรื่อย ๆเช่นกัน แต่ไม่พบข้อความที่จะสะกิดใจที่จะเป็นต้นตอที่จะทำให้เขียนบันทึกเพิ่มเติมเกี่ยวกับวันแม่ได้
เมื่ออ่านไม่พบก็ลองไปอ่านอนุทินดูบ้างก็พบเรื่องราวสะกิดใจที่จะเขียนบันทึกทันที พบข้อความนี้ครับ
"อยู่กันพร้อมหน้าในวันนี้ ขาดไปเพียงแม่ของลูก ณ วันนี้ วันหน้า และตลอดไป...คิดถึงแม่มากค่ะ"
ผมขอเพิ่มเติมข้อความนี้สักเล็กน้อย ผมมองว่าน่าจะมีค่าเพิ่มขึ้นมากที่เดียวครับเพิ่มอย่างนี้ครับ
"อยู่กันพร้อมหน้าในวันนี้ ขาดไปเพียงแม่ซึ่งอยู่ในใจของลูก ณ วันนี้ วันหน้า และตลอดไป...คิดถึงแม่มากค่ะ"
ผมเป็นคนหนึ่งที่แม่จากไปทางสรีระนานแล้วแต่แม่ไม่ได้จากไปจากใจของผมจึงเลยขอใช้คำบันทึกจากในอนุทินมาร่วมกิจกรรมบันทึกวันแม่ด้วยอีกคน จะหลับ จะนอน จะเรียน จะเขียน จะอ่าน จะสอบ จะแต่งงาน จะมีลูก จะเลี้ยงลูก จะทำงาน จะทำผลงาน จะบรรยาย จะนั่งสนทนา จะเดิน จะขับรถ ฯลฯ ทุกกิจกรรมแม่อยู่ในใจผมเสมอไม่เคยหลุดหายไปจากใจของผม เลยขอยืมคำที่คัดลอกมาจากอนุทินอีกครั้งแต่เพิ่มเติมใหม่ครับ
"อยู่กันพร้อมหน้าในวันนี้ ขาดไปเพียงแม่ซึ่งอยู่ในใจของลูก ณ วันนี้ วันหน้า และตลอดไป...คิดถึงแม่มากครับ"
ขอบคุณเจ้าของข้อความในอนุทินด้วยครับ และขออภัยที่ไม่ได้เอ่ยนามเพราะยังไม่ได้ขออนุญาตครับ
ความเห็น (6)
ToT ซึ้ง.......ครับ เยี่ยมชมบล็อกผมด้วยนะครับ ขอบใจครับ
แม่คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดมิอาจจะมีคำใดมาเปรียบได้
แม่ไม่เคยต้องการอะไรจากเรา ขอเพียงเห็นลูกเป็นคนดี
ขอบคุณที่แบ่งปันความคิดเห็นฺ
ร่วมกันถวายพระพร สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ
จุดเทียนชัยถวายพระพร ขอทรงพระเจริญ...
ขัตติยะ นารี ศรีสง่า
คู่ราชา องค์ภูมิพล ถกลสมัย
คือนางแก้ว คู่บัลลังก์ จักรีไทย
คือองค์ไท้ ราชินี ศรีแผ่นดิน
เหล่าไพร่ฟ้า ข้าไทย เปรียบด้วยลูก
ทรงพันผูก ห่วงใย ไม่เคยสิ้น
เสด็จเยือน ทั่วแหล่งหล้า เป็นอาจิณ
เขตคามถิ่น บารมีแม่ แผ่ร่มเงา
โครงการศูนย์ ศิลปาชีพ ประทีปแก้ว
งามเพริศแพร้ว ยามยล คนขานเล่า
กิจแห่งเบญจ- กัลยาณี มิดูเบา
สมพงศ์เผ่า ประยูรหงส์ วงศ์เทวัญ
น้อมถวาย บังคม บรมนารถ
แทบเบื้องบาท เอกนารี ศรีไอศวรรย์
ขอพระองค์ ทรงสถิต นิจนิรันดร์
เกษมสันต์ ตราบจิรัฐ ฐิติกาล
ประพันธ์โดย ทศพรรษ พชร
สวัสดีค่ะ...
แม่อยู่ในใจลูกเสมอค่ะ...ต่อให้แม่จากไปนับสิบปี...
สวัสดีค่ะ
ถึงแม้ว่าคุณแม่จะจากไปนานแล้ว แต่คุณแม่อยู่ในใจของลุกเสมอค่ะ ไม่มีวันใดที่ไม่คิดถึงคุณแม่
ครูที่โรงเรียนมักจะพูดเสมอ ๆว่า "ครูคิมพูดถึงพ่อและแม่แทบทุกวัน" วันนี้ใคร ๆ ก็เขียนถึงแม่ แต่ครูคิมไม่อยากเขียนเพราะ...เอาน้ำหมดมหาสมุทรแทนหมึกวาดประกาศพระคุณไม่พอ...นั่นเองค่ะ
ขอขอบพระคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจครูคิมค่ะ
สวัสดีค่ะ
- หลาย ๆ ท่าน ในพื้นที่แห่งนี้ ไม่มีคุณแม่ให้กอด
- แต่ก็แสดงออกให้เห็นว่า แม่ยังอยู่ในใจเสมอ
- อ่านบันทึกคุณธนาแล้ว ทำให้คิดถึงเด็กนักเรียนที่โรงเรียนครูอิงคนหนึ่งค่ะ
- ไม่ใช่สิ หลายคนค่ะ ไม่ใช่คนหนึ่ง
- ไม่มีแม่ในวันแม่ค่ะ คุณครูต้องเป็นคุณแม่ให้แทน
- สำหรับเด็กที่แม่ไม่มี เพราะแม่ตายจาก ดูเหมือนจะยังไม่เศร้าเท่ากับเด็กที่ถูกแม่ทอดทิ้ง
- จัดงานวันแม่ครั้งใด เรียกน้ำตาได้ทุกครั้งค่ะ ทั้งน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง และน้ำตาแห่งความสงสาร