ชีวิตที่พอเพียง : 63. วิวัฒนาการของส้วมในชีวิตของผม


          ขออภัยที่เล่าเรื่องที่ไม่สะอาดและมีกลิ่นไม่จรุงใจ    แต่เรื่องนี้จะช่วยแสดงวิวัฒนาการในชีวิตของผมมากที่สุดเรื่องหนึ่ง

          เมื่อเริ่มจำความได้    ที่บ้านผมใช้ส้วมหลุม    มีฝา ๓ ด้านเป็นฝาโครงไม้ไผ่มุงจาก    และมีประตูก็เป็นประตูไม้ไผ่มุงจาก   บางครั้งก็มีหลังคา บางครั้งก็ไม่มี   ถ้ามีก็เป็นหลังคาโครงไม้ไผ่มุงจากอีกนั่นแหละ    มีไม้กระดานพาดปากหลุมสำหรับรองเหยียบ    

          เวลาไปใช้ส้วม ถ้าเป็นส้วมขุดใหม่ๆ ยังไม่มีอุจจาระหมักหมมมากนักก็ไม่เดือดร้อนมาก    พอส้วมเก่าเวลามองลงไปในหลุมก็จะเห็นแมลงวันและหนอนยุ่บยั่บ    และมีกลิ่นคลุ้ง    ตอนนั้นผมไม่รู้จักส้วมแบบอื่น ก็ไม่เดือดร้อนอะไรมากนัก

         เมื่อถ่ายเสร็จผมใช้กระดาษหนังสือพิมพ์เช็ดก้น    ดังนั้นก่อนไปส้วมต้องฉีกกระดาษหนังสือพิมพ์ไปด้วย    ได้อ่านตอนนั่งส้วมไปด้วย    พอจะใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ชำระก็ขยี้ๆ กระดาษให้นุ่มเสียก่อน    แต่ผู้ใหณ่เขาใช้ "กะพด" คือกาบมะพร้าวส่วนที่เป็นเยื่ออ่อนเช็ดก้น    ญาติผมคนหนึ่งเขามาจากในตลาดท่าตะเภา ซึ่งก็คือในเมืองชุมพร เขาใช้เศษไม้ไผ่เช็ดก้น

         หลุมส้วมมักลึกประมาณหนึ่งเมตร     พออุจจาระเต็มขึ้นมาสักครึ่งทางก็กลบแล้วย้ายที่     จริงๆ แล้วระหว่างนั้นผู้ใหญ่จะใช้ดินโรยลงในบ่อบ้างเพื่อลดกลิ่นและความน่าขยะแขยงลงไป

         พออายุสัก ๑๐ ขวบ พ่อแม่ย้ายบ้านมาอยู่ใกล้โรงสี ซึ่งอยู่ใกล้ทางลงไปท่าน้ำกว่าบ้านเดิมประมาณ ๑๕๐ เมตร     หลังบ้านมีสวนต้นไม้ใหญ่และพื้นดินโล่งเตียน     "ส้วม"  ของผมเป็นบริเวณพื้นที่นั้นเอง     เวลาปวดท้องอึ ผมก็ฉีกกระดาษหนังสือพิมพ์กับฉวยจอบ (แบบที่ใช้ถากหญ้า และใช้ขุดดินได้) แล้วไปที่ดินโล่งนั้น     เลือกขุดดินตรงบริเวณที่ไม่มีรอยขุดมาก่อน ลึกประมาณครึ่งศอก     แล้วนั่งยองๆ ปล่อยอึลงไปในหลุม     พอเสร็จกิจก็กลบ    ผมว่าวิธีนี้ทำให้ต้นไม่งามดี ได้ปุ๋ยธรรมชาติ     ทีนี้บางวันก็จะมีสุนัขรู้แกวตามเรามาด้วย    เรายังไม่ทันเสร็จมันก็มาดมที่ใกล้ก้นเราแล้ว    ผมเสียวมากว่ามันจะกัดผิดมาโดนส่วนสำคัญของผมเข้า      ดังนั้นถ้าผมเห็นมันมาเลียบๆ เคียงๆ ก็ต้องหาไม้หรือก้อนหินไว้ปาไล่มันไป   

        หลังจากนั้นอีก ๒ - ๓ ปี เราก็มีส้วมซึมนั่งยองๆ ราดน้ำ หัวส้วมไม่เคลือบ    จนเมื่อสร้างบ้านใหม่ตอนผมจวนจะเรียนจบแพทย์จึงมีส้วมโถ และมีอยู่ที่ชั้นบนของบ้านด้วย  

วิจารณ์ พานิช
๒๓ มิย. ๔๙

   

หมายเลขบันทึก: 38400เขียนเมื่อ 12 กรกฎาคม 2006 17:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 มิถุนายน 2012 21:00 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
   ขอบพระคุณครับ
    ผมมีประสบการณ์ร่วมเหมือนท่านอาจารย์มาก แต่มันนานมากแล้วและเกือบลืมไปว่าเคยผ่านสิ่งเหล่านั้นมา อ่านแล้ว ภาพ "หนอนยุ่บยั่บ" ปรากฏชัดอีกครั้งหนึ่ง เหมือนอย่างภาพ มีดฝานหยวก และ ภาพ การฝานหยวกให้บางๆ อวดผู้ใหญ่ ที่ลอยมาปรากฏชัดอีกครั้ง เมื่ออ่านบันทึกเรื่องหนึ่งของท่าน หลังจากผมลืมมันแทบสนิท  บันทึกชุดนี้ของท่านมีค่ามากสำหรับผมและคนทั้งหลาย อายุเลย 50 ได้ไปแบบหนึ่ง คนหนุ่มสาวก็จะได้ไปอีกแบบหนึ่งครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท