การวิจัยทางสังคมศาสตร์

เมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม 2549 ได้เข้าไปสังเกตการณ์การสอบเค้าโครงวิทยานิพนธ์ของ   อาจารย์     วิประสิทธ์ จาก ส.ป.ป. ลาว ก็ได้แง่คิดหลายอย่างว่า การทำวิทยานิพนธ์คือการศึกษาเรื่องใหม่ ไม่จำเป็นต้องไปยึดอยู่กับแนวคิดเดิม ๆ ที่เคยศึกษากันมาหรือไม่ต้องเหมือนคนอื่น ๆ เช่นในด้านเนื้อหาและวิธีการ ส่วนรูปแบบนั้นเป็นรูปแบบตายตัวอยู่แล้ว คือ มี 5 บท ก็ต้องมีเหมือนคนอื่น ทำให้คิดเข้ามาถึงเรื่องการจัดการความรู้เรื่องการเลี้ยงโคตามความเหมาะสมของสภาพทรัพยากรและสังคมในจังหวัดบุรีรัมย์ที่จะศึกษาว่า  จริงแล้วเรื่องการเลี้ยงโคนั้นมีผู้ศึกษาและทำวิจัยมามากแต่ถ้ามองในแง่ความเหมาะสมกับสภาพทรัพยากรที่มีและสภาพสังคมที่เป็นในแต่ละชุมชนนั้นมีรายละเอียดที่น่าศึกษามากมาย เพราะแต่ละชุมชนก็มีปัญหาเกี่ยวกับการเลี้ยงโคที่ไม่เหมือนกัน การจะศึกษาเรื่องนี้ก็ต้องพยายามศึกษาให้ได้ว่าผู้คนในชุมชนนั้นได้ใช้ความรู้และวิธีการทางสังคม ต่าง ๆ ที่มีอยู่ไปใช้แก้ปัญหาเกี่ยวกับการเลี้ยงโคที่พวกเขาเผชิญอยู่ในชีวิตประจำวันได้อย่างไรและในภาคบ่ายได้เรียนกับท่านอาจารย์ ดร.กนกวรรณ ได้ทำความรู้จักทักทาย และเนื่องจากอาจารย์ติดภาระกิจด่วน อาจารย์จึงให้ไปอ่านตำราเกี่ยวกับทฤษฎีการพัฒนามาถกกันในสัปดาห์หน้า (วันที่ 12  กรกฎาคม 2549) ซึ่งอาจารย์ย้ำว่าต้องอ่านมาเพื่อที่จะได้ถกกันสนุก เพราะอาจารย์บอกว่าถ้าท่านมานั่งสอนนั่งพูดคนเดียวมันไม่สนุก และนักศึกษาไม่มีส่วนร่วมการเรียนรู้จะไม่เกิด

คิดด้วยกับอาจารย์หะ