เล่นขายของ : กระจกบานเล็กที่สะท้อนหัวใจ
บทบาทสมมติ เป็นการเล่นที่ผู้ใหญ่ทุกคนเคยก้าวผ่านมา
เด็กหญิงนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ ดอกไม้เล็กๆ หล่นอยู่รอบตัว เธอเก็บดอกไม้ใส่กระทงเล็กๆ และพูดคุยลำพัง
“เอาอะไรดีจ๊ะ”
“วันนี้มีข้าวกล่องขายด้วยนะ”
“ข้าวไข่เจียว”
“ข้าวหมูทอด”
“ข้าวเหนียวหมูปิ้ง”
รายการอาหารได้มาจากสภาพแวดล้อมของเธอเอง อาจเป็นแม่ค้าในโรงอาหารกับเมนูประจำ ฉันนั่งลงทำตัวเป็นก้อนหิน เธอเพียงวางกระทงสมมติบนมือฉันและพูดคุยลำพัง
“แม่จ๋ากลับมาแล้ว”
“วันนี้พ่อก็ไม่มา”
“พ่อต้องทำงานนะลูก”
“แม่บอกแล้วไงว่าพ่อต้องทำงาน”
ฉันขยับตัวเพราะเธอฉวยกระทงเล็กนั้นกลับไป หน้าเธอง้ำ
“กินเสร็จแล้วต้องเก็บให้เข้าที่”
“แม่บอกหลายครั้งแล้วนะ”
บทบาทของเธอเปลี่ยนไปตามสภาพอารมณ์ ฉันแหงนหน้ามองฟ้า และชี้มือไปบนนั้น ได้ผล เธอผละจากบทบาทแม่กลายเป็นเด็กหญิงเล็กๆ ผู้แหงนคอตั้งบ่า
“ช้าง”
“ม้า”
“ยีราฟ”
“ไดโนเสาร์”
ฉับพลันเธอนึกถึงหน้าที่แม่ค้าตัวเล็กๆ ได้อีกหนเอ่ยปากถามฉันเสียงอ่อนหวาน ฉันขยับร่างทำตัวเป็นผู้ซื้อทันที
“รับขนมไหมจ๊ะ”
“ขนมเค้ก”
“ขนมโตเกียว”
“น้ำแดงก็มีนะ”
รอยยิ้มเธอหวานสร้อย ฉันอาจเห็นเป็นอ่อนสร้อย ขนมที่เธอเอ่ยแตกต่างจากขนมที่ฉันได้เคยขายมาก่อน เวลาช่างวิ่งผ่านหน้าไปเร็วนัก ฉันขยับส่งใบไม้ใบเล็กๆ ให้เธอ
“เหรียญใหญ่สองเหรียญจ๊ะ”
“น้ำแดงเหรียญเล็กเหรียญเดียว”
“แล้วอย่าทำหกล่ะ แม่ซักยากรู้ไหม”
เธอค้อนฉันไปหนึ่งที หัวคิ้วเธอขมวดเป็นปม ฉันก้มหน้าสำนึกผิด ทำตัวเป็นก้อนหินอีกครั้ง เธอยังคงจำนรรจามิหยุด...ลำพัง
หมายเลขบันทึก: 382682เขียนเมื่อ 7 สิงหาคม 2010 18:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 23:20 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
สวัสดีครับ
ตอนเด็กๆ ผมก็เล่นแบบนี้กับน้องๆที่บ้านคุณยาย บ่อยมาก
เดี๋ยวนี้เด็กๆ ก็ยังเล่นบ้างเหมือนกัน เห็นเด็กข้างบ้านเล่นกัน ครับ
สวัสดีค่ะ
วัยเด็กทุกคนเคยเล่นขายของกันมาก่อนนะคะ ข้าวของที่ขายก็ตามสมัยค่ะ พี่คิมเคยเล่นขายขนมครกค่ะ เอาใบไม้มาทำสตางค์ค่ะ