ชีวิตที่พอเพียง : ๑๐๔๙. เพลินธรรมชาติเช้าวันศุกร์

          เช้าวันศุกร์ที่ ๑๖ ก.ค. ๕๓ ผมงดไปร่วมกิจกรรมกับ ๒ งานเพื่ออยู่กับตัวเอง   และเพื่อทำกระบวนการ “ชีวิตช้าๆ” ในฐานะคนแก่

          ทำเลเหมาะที่สุดในช่วงที่อากาศไม่ร้อนเช่นนี้ คือระเบียงข้างบ้าน   ที่หันหน้าออกไปหน้าบ้าน มองเห็นต้นไม้ร่มรื่น   และได้ยินเสียงนกหลากหลายชนิด   เช่นเวลาที่กำลังพิมพ์บันทึกอยู่นี้เสียงที่ชัดเจนที่สุดคือนกเขาใหญ่กำลังขันคูโต้ตอบกัน 

          แล้ววันนี้ก็เป็นวันพิเศษ เพราะกระรอกน้อยสีเทา ที่นานๆ เห็นที ก็มาที่ต้นปาล์มสะดือ   ที่ผมเคยเล่าไว้ว่ามันโดนด้วงมะพร้าวรังแก   และรอดชีวิตได้จากการใช้เชื้อราเขียวเป็นยารักษาโรค   ดังเล่าไว้ที่นี่   กระรอกมาให้ชื่นใจอยู่ ๒ – ๓ นาทีก็ไป   ร่องรอยของการถูกด้วงมะพร้าวกัดกินของต้นปาล์มสะดือชัดเจนมากในขณะนี้   คือมีใบที่เกือบจะเหลือแต่ก้าน ๒ ใบ   และเหลือแต่ก้าน ๑ ใบ   ผมดีใจมากที่ใช้เชื้อราเขียวมาช่วยชีวิตปาล์มต้นนี้ได้ทัน 

          ในเวลาใกล้เคียงกัน นกกินปลีก็มากินน้ำหวานจากดอกธูปไต้หวัน ดังเคยบันทึกไว้ที่นี่   นกกินปลีตัวเล็กนิดเดียว เราได้ยินเสียงของเขาก่อน   แล้วจึงหาตัวเจอ   เขาเปรียวมาก มาเลือกกินน้ำหวานจากดอกธูปไต้หวันเพียงบางดอก แล้วก็ไป   แสดงว่าเขาต้องมีความสามารถพิเศษที่จะรู้ว่าดอกไหนมีน้ำหวาน   จากดอกธูปไต้หวันที่แต่ละวันบานเป็นร้อยดอก  

          นกเขาเล็กก็มีมาก   และส่งเสียงขันโต้ตอบอยู่เกือบตลอดเวลา    ส่วนเพื่อนใกล้ชิดคือนกอีแพรด   มาเต้นแพนหางอยู่ใกล้ และส่งเสียงร้องน่าเอ็นดู 

          นกขมิ้นเหลืองอ่อนส่งเสียงหวานมาจากไกลๆ แต่สียงชัดมาก   ไม่เห็นตัว   นกชนิดนี้ได้ยินแต่เสียง เห็นตัวยาก   จึงโชคดีมากที่ผมได้รูปถ่ายมาอวดเมื่อ ๔ ปีที่แล้วที่นี่  

          เช้านี้ไม่ได้ยินเสียงนกกาเหว่า  นกกระปูด  นกเอี้ยง และนกตีทอง ซึ่งมักได้ยินอยู่เสมอ  

          ต้นไม้ที่บ้านผม ปลูกไว้มากจนเวลานี้เข้ายุคตัด ไม่ใช่ยุคปลูก   และบางต้นเขาบอกลาไปเอง   เช่นต้นมณฑา ตายไปหลายเดือนแล้ว   โดนหนอนชอนต้นจนตาย   จำปีข้างบ้านก็ตายจากหนอนกินต้น   กิ่งขนุนกิ่งใหญ่ก็โดนหนอนกินจนหักลงมาเมื่อหลายเดือนก่อน   ในธรรมชาติมีวงจรชีวิต และห่วงโซ่อาหารเป็นธรรมชาติ

          บทความเรื่อง Listening to Bacteria ในวารสาร Smithsonian บอกว่า ถ้านับจำนวนเซลล์ ที่อยู่ในร่างกายของเรา   เพียง ๑๐% เท่านั้นที่เป็นเซลล์ของร่างกายของเรา    อีก ๙๐% เป็นจุลินทรีย์ที่อยู่ภายในตัวเรา    และความรู้ทางการแพทย์บอกผมว่า ถ้าไม่มีจุลินทรีย์บางชนิดในร่างกายของเรา ชีวิตของเราก็อยู่ไม่ได้

        ชีวิตของมนุษย์จึงเป็นชีวิตที่พึ่งพาธรรมชาติ   เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ  

 

 

วิจารณ์ พานิช
๑๖ ก.ค. ๕๓