ทำดีที่สุดแล้ว

   วันนี้เป็นการแข่งขันกีฬาระหว่างคณะ  ซึ่งก่อนหน้านี้ก็แข่งไปหลายวันแล้ว แต่ที่น่าตื่นเต้นก็คือ มีการแข่งขันประกวดกองเชียร์ด้วย ซึ่งดิฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น ซึ่งเราก็ซุ้มซ้อมมาหลายวันแล้วเหมือนกัน

   การแข่งขันเริ่มขึ้น ช่วงเช้าเป็นการเก็บคะแนน แม้ว่าเสียงกลองของคณะเราจะถูกกลบด้วยเสียงกลองของคณะข้างๆ แต่ทุกคนก็สู้และทำเต็มที่มาก

   เพราะก่อนหน้านี้รุ่นพี่เรา(คณะครุศาสตร์)ได้รางวัลมาสามสมัยติดๆ และทุกคนก็ต้องหวังที่จะครองแชมป์สมัยที่สี่อยู่แล้ว

   เมื่อถึงเวลาประกาศผลรางวัลปรากฎว่าคณะครุศาสตร์ของเราได้ที่สอง เหมือนทุกคนจะท้อกับสิ่งที่ทำมาเพราะไม่มีใครดีใจเลยเมื่อได้ประกาศผลรางวัลออกมา น้ำตาของรุ่นพี่และพวกเราบางคนก็ได้ไหลออกมา

   สักพักก็มีเสียงปลอบใจจากรุ่นพี่และอาจารย์ว่า "พวกเราได้ทำดีที่สุดแล้วและทุกคนก็เต็มที่ ไม่มีใครไม่เต็มที่นี่ ปีหน้าเราก็ค่อยเอาใหม่"

   จากนั้นอาจารย์ก็ให้พวกเราทุกคนร้องเพลงมาร์ชครุศาสตร์ ตอนนั้นมันก็เศร้าแล้วยิ่งร้องมาร์ชครุศาสตร์ด้วยมันก็ยิ่งเศร้ามากขึ้น

   แต่ถึงแม้ว่าวันนี้ชัยชนะมันไม่ได้เป็นของเรา เราไม่สามารถเป็นแชมป์สมัยที่สี่ได้ แต่เราก็ภูมิใจกับรางวัลที่ได้มา เพราะเราทุกคนได้พยายามและเต็มที่กับมันที่สุดแล้ว

   และสิ่งที่เราในคณะทุกคนจะต้องทำต่อจากนี้คือ จะเอาชัยชนะนั้นกลับมาเป็นของคณะครุศาสตร์ในปีหน้าให้ได้คะ 

[เจ้านายน้อย]

สวัสดีครับ

ชีวิตนักศึกษา ทุก ๆ อย่างช่างจริงจัง และต้องงดงาม การแข่งขันมีแพ้ และชนะ ดีใจ และเสียใจ

การวางใจให้เป็นกลาง แล้วทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด..คือสิ่งที่ต้องเข้าใจ

ถ้าไม่รู้จักคำว่าแพ้ ก็จะไม่เข้าใจคำว่าชนะ..ที่สำคัญ แพ้แล้ว ต้อง "แพ้ให้เป็น"

[ซูไรดา วาจิ]

สวัสดี...ค่ะ

แวะเข้ามาทักทายค่ะ

[นันทนา อินตัน]

ขอบคุณ คุณเจ้านายน้อยมากนะคะที่ให้คำแนะนำดีๆ

ทำให้เข้าใจอะไรขึ้นเยอะเลยคะ

และจะติดตามเรื่องต่อไปนะคะ

[นันทนา อินตัน]

ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมเยียนกันคะ