คนโง่ .....กลอนฝึกหัดเขียนเมื่อปี 2514
“คนโง่”
หากมนุษย์ไม่หวั่นบั่นพิฆาต
และนักปราชญ์ยอมพ่ายทำลายหลง
โลกไขว้เขวเฉยแยกแตกรูปทรง
จะสิ้นพงศ์วงศ์พันธุ์อันมนุษย์
โลกทำลายวายวับดับลงวูบ
นรกสูบโลกันต์ให้พลันผุด
ล้างอินทรีย์ทั่วผองให้ต้องทรุด
เหลือเพียงจุดสุดหมองกองธุลี
จะอาเพชเหตุขวางทุกทางพบ
จะประสพเสือกสนคนปนผี
แทบทุกหนหล่นเกลื่อนเถื่อนกาลี
ล้วนมากมีมั่วหมกนรกลึก
ทุกมนุษย์สุดหวาดพิฆาตฆ่า
ในโลกาทั่วไปใช่ใครฝึก
บ้างก็กลัวหัวหดอดระทึก
จับกลุ่มปึกซ่อนแน่นในแดนกลัว
ความชั่วช้าอาละวาดกวาดสุขผอง
ทุกข์สยองพองขนคอยป่นหัว
สิ้นพระธรรมคัมภีร์ระรีรัว
มีแต่ชั่วชวนชี้ที่นำพา
ก็สิ้นแผ่นดินแล้วไม่แคล้วคลาด
ความอุบาทว์ปกครองผองบาปหนา
ให้โลกแหลกสิ้นลับไปกับตา
นั้นแหละหนาจึงรู้ “กูนี่คน”
ธนา นนทพุทธ
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ
คมมากเลยค่ะ ไพเราะ ใช้คำได้ ผสมกลมกลืน นับถือค่ะ
ขอบคุณค่ะ
แต่งกลอนเก่งนะคะต้องมีสมาธิสูงแน่ๆเลยอย่างนี้ต้องยกนิ้วให้เลยคร้าสุดยอด
สวัสดีครับหลาน ขอบใจที่มาเยี่ยม เมื่อวานก็ไปเยี่ยมแล้วด้วย อ่านทั้งกลอนและบทรำพึงรำพัน พบว่าบทรำพันเขียนได้ดีครับ แต่กลอนต้องใช้เวลาในการใช้คำ โดยเฉพาะคำซ้ำพยายามหลีก หาพจนานุกรมมาวางข้างสักเล่ม ไว้ค้นหาคำ แววมีครับ แต่ยังไม่มีความคม อย่าเขียนหลายบทเขียนทีละบทจะกินใจกว่าหลานเอ้ย ขอบใจอีกครั้งจ้ะ
สวัสดีครับคุณวราภรณ์(gajiab) การแต่งกลอนมีหลายคนเข้าใจผิดว่าต้องใช้สมาธิสูง ต้องมีอารมณ์ ไม่ใช่เลยครับ เพียงแต่เรารักภาษาไทย เราก็อยากจะนำอักษรมาจักสานให้กลมกลืนกันประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งมีคนเขียนกันเยอะแยะเราก็น่าจะเขียนได้ ก็เลยเขียน และผลงานที่นำลงบันทึกให้อ่านนี่นะครับ เขียนเมื่อเรียน ม.ปลาย ปี 2514 โน่นครับ ความคิดที่ว่านี้เป็นความคิดส่วนตัวนะครับ เรื่องการใช้สมาธิ ตัวอย่างเปิดไปที่ ครูอ้อย ซิครับ เขาเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ มีวิทยฐานะชำนาญการพิเศษ เชี่ยวชาญภาษาอังกฤษ แต่เริ่มเขียนกลอนได้เก่ง แต่รำพึงรำพันของเขาคมมาก เขาจะนำลงบ่อย ทุกวันนี้เห็นมีกลอนด้วย และเริ่มเก่งแล้วด้วย ลองไปเยี่ยมเขาซิครับ สวัสดีครับ