เรื่องเล่าระหว่างวันที่ ๒๖ - ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๓
๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๓
เรียน เพื่อนครู ผู้บริหารและผู้อ่านที่เคารพรักทุกท่าน
วันจันทร์ที่ ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๕๓ ออกจากบ้านเมืองนนท์ตั้งแต่เช้ามืด มุ่งหน้าสู่อำเภอบางละมุงเพื่อทำบุญให้บรรพบุรุษ ขึ้นไปบนทางด่วนบูรพาวิถีสักพักต้องลงกลับมาวิ่งข้างล่างเพราะรู้สึกว่าโคลงเคลงชอบกล อาจเป็นเพราะไม่ได้ทานข้าวเช้าหรือเพราะอายุมากขึ้น หรือทั้งสองอย่างผนวกกัน เข้าสายเลี่ยงเมืองไปจนบรรจบกับถนนสายกระทิงลาย-ระยอง ไปสักพักเลี้ยวขวากลับรถไปเข้าสายฉะเชิงเทรา-สัตหีบ ผ่านมหาวิทยาลัยเอเชี่ยน เลี้ยวขวาเข้าบ้านหนองซากแง้ว แวะวัดห้วยหาร ทำบุญอาสาฬหบูชาและเข้าพรรษากับครอบครัวที่วัดนี้ด้วยขนมหวานเมืองเพชรบุรี ไม่ได้แวะเข้าบ้านที่ในสวนด้วยไม่มีเวลาพอเลยไปบ้านน้องสาวที่นาเกลือ เพื่อเยี่ยม Mother in Law ขากลับมาแวะปากซอยเข้าวิทยาลัยมหาดไทย เพื่อกินข้าวผัดกระเพราเป็ดตุ๋นที่อร่อย วันนี้คนไม่มากเพราะเป็นวันทำบุญ เอาข้าวไปถวายพระแล้วก็คงกินกับญาติมิตร มาแวะส่งหลานที่มหาวิทยาลัยราชมงคลภาคตะวันออก อยู่ใกล้สนามกอล์ฟบางพระ มีเพื่อนเป็นอาจารย์อยู่หนึ่งรายพอได้ฝากลูกหลานเข้าเรียน ขากลับมีถนนมาออกตรงหนองมน ไม่ต้องย้อนทางเก่า ตลาดหนองมนยังคงเป็นแหล่งซื้อของฝากที่เนืองแน่นไปด้วยผู้คนในวันหยุด ข้าวหลามถือเป็นสัญลักษณ์ของที่นี่ นอกนั้นเป็นอาหารทะเลจำพวกกุ้งแห้ง ปลาเค็ม และอาหารทะเลแปรรูปทั้งหลาย จากหนองมนหากเลี้ยวซ้ายเข้าไปจะเป็นชายหาดบางแสนสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมแบบคลาสสิก ปัจจุบันพัฒนาไปมาก มีถนนเลียบชายทะเลมาจนถึงบ้านอ่างศิลา ถิ่นทำครกหินลือชื่อของชลบุรี หินที่นำมาทำครกนั้นมี ๒ อย่าง เป็นหินอ่างแท้พวกหนึ่ง หากสังเกตภายนอกจะมีสีขาวไปจนสีทอง ราคาแพงหายากขึ้น แต่ก็ยังมีขาย นอกนั้นเป็นหินที่ซื้อมาจากที่อื่น เช่น ตาก เพชรบูรณ์ สีออกไปทางเขียวหยก ราคาไม่แพง ผมสะสมครกหินอ่างไว้หลายชุดเพราะชอบ กำลังเล็งโม่ไว้อีกอย่าง ราคาค่อนข้างสูงประมาณ ๓,๕๐๐ บาท- ๕,๐๐๐ บาท เลยขยายโครงการไปก่อน ในตัวเมืองชลบุรีคนนิยมแวะตลาดวัดกลาง เพื่อซื้อผ้าที่มีทั้งของในและต่างประเทศ ราคาถูกกว่าที่อื่น ขายเป็นหลา หน้าร้านมีก๋วยเตี๋ยวหมูเจ้าอร่อยเปิดจำหน่ายให้คนเข้าคิวจองโต๊ะนั่งทั้งวัน ตลาดด้านหน้ามีอาหารทะเลสด ๆ ให้ซื้อหา ขากลับไม่ได้ขึ้นทางด่วนบูรพาวิถี พยายามดูร่องรอยร้านนายก๊วก ของอดีตปลัดกระทรวงศึกษาธิการ ดร.โกวิท วรพิพัฒน์ ไม่ปรากฏให้เห็น สมัยก่อนเป็นร้านที่ดังมากในย่านบางปะกง มีสินค้าพื้นบ้านและเปิดโอกาสให้นักเรียนมาแสดงดนตรีไทยหารายได้ระหว่างเรียน พอสิ้นเจ้าของ ทุกอย่างก็จบลงไปตามหลักอนิจจังของโลก มาแวะเยี่ยมพี่สาวซึ่งเป็นครูสังกัดกรุงเทพมหานครที่บ้านบางนา คุยกันเรื่องการทำโรงเรียนเอกชนหลังเกษียณอายุราชการ ให้คำแนะนำไปตามที่มีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องพบเห็นมานานปี มาแวะเดินร้านหนังสือที่ห้างเดอะมอลล์งามวงศ์วานเป็นจุดสุดท้าย อยากได้หนังสือการวิจัยและพัฒนาสักเล่ม จนแล้วจนรอดก็หาไม่ได้ เป็นการใช้เวลาในวันหยุดตลอดทั้งวันเพราะกว่าจะถึงบ้านก็มืดค่ำพอดี
วันอังคารที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 ดูหนังฟังเพลง คุยโทรศัพท์กับเพื่อนสนิทเพื่อชวนไปเที่ยว แต่เราช้าไปแล้ว เขาทำขนมจีนไปวัดเจ้าคุณปัญญาที่คลองหลวง ชวนให้ตามไป เลยแบ่งรับแบ่งสู้ ก่อนเที่ยงขับรถไปปทุมธานีแวะกินข้าวร้านอาหารกันเอง คลองบ้านพร้าว อิ่มแล้วขับรถตรงไปอยุธยา ถนนในตัวเมืองเนืองแน่นไปด้วยรถนักท่องเที่ยวชาวกรุง ร้านโรตีสายไหมหน้าโรงพยาบาลมีคนเข้าคิวซื้อยาวเหยียด อยู่ ๒ ร้าน นอกนั้นหงอยเหงา เข้าไปวัดพระศรีสรรเพชร เห็นคนมากไม่ได้แวะ ตรงไปหมู่บ้านญี่ปุ่น ซื้อบัตรเข้าชมผู้ใหญ่ ๕๐ บาท มีพิพิธภัณฑ์แสดงภาพและของใช้ที่ขุดพบ จำพวกไห หม้อ มีแผนที่จำลองสมัยกรุงศรีอยุธยารุ่งเรือง คิดถึงครูสอนประวัติศาสตร์หากได้มีอุปกรณ์ทำนองนี้ คงช่วยให้การเรียนการสอนมีชีวิตชีวามากขึ้น ออกจากบ้านญี่ปุ่น กลับออกมาลอดสะพานผ่านหน้าโรงแรมกรุงศรีริเวอร์ ไปตามป้ายตลาดน้ำอยุธยา ไปถึงเห็นรถจอดมากมายเลยเปลี่ยนใจกลับมาเข้าคิวซื้อโรตีสายไหมได้ ๒ – ๓ ถุง กลับทางอำเภอเสนา(บ้านแพน) เดี๋ยวนี้เจริญมาก เมื่อประมาณปี ๒๕๒๖ เคยมาช่วยปราศรัยหาเสียงให้กับคุณสมศักดิ์ พงศ์พูนลาภ บรรยากาศสมัยนั้นเป็นชนบทจริง ๆ การเดินทางใช้เรือเป็นหลัก บ้านเรือนจะอยู่กันเป็นกลุ่ม ๆ มีต้นไผ่ปลูกเป็นรั้วเป็นโอเอซิสในทุ่งนา ได้เห็นป้ายวัดหน้าต่างนอก ของหลวงพ่อจง และวัดบางนมโค วันนี้เย็นแล้วไม่ได้แวะ ใช้เส้นทางมาออกสามโคกเข้าเมืองปทุมธานี แวะพักบ้านพักหมู่บ้านซื่อตรง เป็นการทัวร์เป็นวันที่สอง
วันพุธที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๕๓ วันนี้แต่งเครื่องแบบตามกำหนดของจังหวัด เลขานุการบอกว่ามีนัดหมาย ๒ งานในภาคเช้า คือ ประชุมในฐานะที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ของสหกรณ์ออมทรัพย์ครูปทุมธานี จำกัด และประชุมติดตามผลการเบิกจ่ายงบประมาณของจังหวัด ขึ้นห้องทำงานเจ้าหน้าที่รายงานว่าโครงการที่เสนอจังหวัดเพื่อเปลี่ยนแปลงงบประมาณไม่ผ่าน เนื่องจากเขียนโครงการไม่รัดกุม จึงตัดสินใจงดรายการประชุมทั้ง ๒ แห่ง กำกับงานการแก้ไขโครงการและติดตามความคืบหน้าการสืบสวนทางวินัยข้าราชการครูในรายที่ประสงค์จะเกษียณอายุก่อนกำหนด เพราะเหลือเวลาพรุ่งนี้เพียงวันเดียวที่เปิดโอกาสให้ยื่นคำขอ แฟ้มทยอยกันมาเรื่อย ๆ จนเที่ยง สั่งราดหน้ามากินหนึ่งจาน อารมณ์ขุ่นมัวหงุดหงิดค่อนข้างมากกับความล่าช้าไร้ประสิทธิภาพของงาน จึงไม่ออกไปไหนจนบ่ายดีขึ้นหน่อย เดินเยี่ยมการทำงานกลุ่มส่งเสริมสถานศึกษาเอกชน และกลุ่มบริหารงานบุคคล บ่ายอยู่กับแฟ้มงานจนเย็น
วันพฤหัสบดีที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๓ วันนี้เดินทางไปโรงเรียนบุญคุ้มราษฎร์บำรุง เพื่อเปิดงานวันภาษาไทย ตามที่รับปากผู้อำนวยการโรงเรียนไว้ ภาระการประชุมหัวหน้าส่วนราชการจังหวัดมอบท่านรองฯวิรัช เข้าประชุมแทน ตลาดรังสิตน้ำท่วมขังผิวจราจรค่อนข้างสูง ไปจนเข้าซอยก็มีน้ำขังไปค่อนทาง โรงเรียนตั้งเวทีลึกเข้าไปติดอาคารเรียนหลังในสุด ที่ว่างตรงกลางคล้ายสนามฟุตบอลที่ล้อมรอบด้วยอัฒจันทร์ โต๊ะกิจกรรมนักเรียนวางเรียงรายไปทั้งสองด้าน ตรงกลางวางเก้าอี้ให้ให้นักเรียนนั่งชมการแสดง มีโต๊ะรับแขกอยู่ใกล้เวที ประธานคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน มาถึงก่อนแล้ว ตามด้วยท่านรองปลัดเทศบาลเมืองคลองหลวง หลังกล่าวเปิด ย่ำฆ้อง ๓ ครามีการมอบรางวัลให้ชุดการแสดงต่าง ๆ สลับกันระหว่างประธานและแขกผู้มีเกียรติ ชมการแสดง ๒ – ๓ กิจกรรม จึงเดินดูโต๊ะกิจกรรมต่าง ๆ จนทั่ว มีขนมสอดไส้ให้มา ๑ ตะกร้า ได้แบ่งกันกินที่สำนักงาน บ่ายทำงานเอกสารต่าง ๆ ติดตามการเบิกจ่ายเงินเดือนของลูกจ้างโครงการ Sp2 ที่ล่าช้าจนต้องโทรศัพท์มาที่ผม เจ้าหน้าที่บอกว่าโรงเรียนส่งใบตรวจรับงานช้า ที่เขตไม่มีคนอนุมัติ เป็นเหตุผลที่ต้องไม่ให้เกิดขึ้นอีก มานั่งลองคิดว่าหากเงินเดือนตัวเองช้าไปสัก ๑๐ วันจะเป็นอย่างไร แค่คิดก็สยองแล้ว นี่ช้าไปเป็นเดือนคงเดือดร้อนสุดจะบรรยาย ต้องช่วยกันทำให้เร็วทั้งโรงเรียนและเขต เรือลำใหญ่สามารถล่มและจมลงด้วยรูรั่วน้ำเล็ก ๆ ฉันใด องค์กรก็ทำนองนั้น นักการภารโรงช่วยกันขึ้นป้ายโฆษณาผนังตึกด้านสี่แยกปทุมวิไล เป็นแบบถาวรสามารถดึงรอกมาเปลี่ยนข้อความได้
เวลา ๑๕.๐๐ น. เดินทางไปหาดเจ้าสำราญ เพชรบุรี เพื่อสมทบกับผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็กที่ไปศึกษาดูงานโรงเรียนบ้านสระพระ อำเภอท่ายาง ตั้งแต่เช้ามืด เย็นเขาจะไปพักค้างที่บ้านรับรองกองทัพบก หาดเจ้าสำราญ มี ดร.เอนก ล่วงลือ เป็นเจ้าภาพหลัก ทีมงานที่ติดตามไปด้วยบ่ายนี้ประกอบด้วย ท่านรองฯ ครรชิต หิรัณยหาด ศน.วิเชียร นกบิน คุณชุลีพร โชติสุต คุณทิพวัลย์ เฟื่องรัตน์ คุณมาลี โภชนาทาน ถึงสมุทรสงครามแวะเข้าทางคลองโคน ยี่สาร ผ่านอำเภอบ้านแหลม ตามป้ายหาดเจ้าสำราญ ปีกเตียน ชะอำ ไปเรื่อย ๆ สองข้างทางมีนาเกลือ ป่าชายเลนเสื่อมโทรม และหย่อมบ้านเป็นระยะ ๆ บ้านรับรองอยู่ติดทะเลหาดเจ้าสำราญ มีงานเลี้ยง ๒ งาน ของปทุมธานีใช้ห้องแอร์ อีกเจ้าหนึ่งเป็นบรรยากาศชายหาดโล่ง ๆ มีดนตรีคาราโอเกะครูแกละมาให้บริการ วงนี้เคยไปตั้งวงที่หน้าบ้านพักบ่อยสมัยผมดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเพชรบุรี เขต ๒ ทีมเลขานุการเก่าจากเพชรบุรี เขต ๒ มาเยี่ยมเพราะตอนลงไปชะอำไม่ได้พบกัน อยู่ร่วมกิจกรรมจน ๔ ทุ่มจึงเดินทางกลับ ถึงปทุมธานีประมาณตีหนึ่ง โรงเรียนขนาดเล็กในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาปทุมธานี เขต ๑ มีเพียง ๑ ใน ๔ ของโรงเรียนทั้งหมด คุณภาพการเรียนการสอนส่วนใหญ่อยู่ในระดับที่น่าพอใจ การรวมกลุ่มกันพัฒนาแลกเปลี่ยนทรัพยากรซึ่งกันและกันต้องได้รับการสนับสนุน ที่สำคัญผู้บริหารโรงเรียนต้องรู้สึกเป็นเกียรติและภูมิใจที่มีโอกาสทำงานในโรงเรียนขนาดเล็ก อย่าให้ขนาดหรือปริมาณมาทำลายความเชื่อมั่นของตนเองและทีมงาน ทำงานเพียงรอจังหวะที่จะขยับไปโรงเรียนใหญ่ โรงเรียนเล็กต้อง Small & beautiful
วันศุกร์ที่ ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๓ ดร.นารี คูหาเรืองรอง ผู้อำนวยการโรงเรียนประถมศึกษาธรรมศาสตร์ มาใช้ห้องประชุมสำนักงานเขต ชั้น ๓ จัดอบรมครูในโรงเรียนที่ไม่ผ่านการประเมินของ สมศ. เชิญผมไปเป็นประธานเปิดการอบรม ได้เปิดตามที่เขาเขียนมาไม่ยืดยาวเพราะอยากให้เวลาสำหรับวิทยากร กลับไปห้องทำงานเอกสารด้านการเงินการคลังจนเที่ยง ชวนท่านรองฯครรชิต หิรัณยหาด ไปทานก๋วยเตี๋ยวหน้าโรงเรียนปทุมธานี “นันทมุนีบำรุง” กลับมาแวะโรงเรียนปทุมวิไล เพื่อเป็นกำลังใจกับครูที่เตรียมการรับเสด็จทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ที่จะเสด็จมาเปิดกิจกรรม To be Number One ของโรงเรียนปทุมวิไล มีกระทรวงสาธารณสุขเป็นเจ้าภาพใหญ่ แต่งานหนักก็ตกอยู่กับเจ้าของบ้านเป็นธรรมดา ถือว่าเป็นเกียรติยศที่มีโอกาสรับใช้และสนองงานพระองค์ท่าน โรงเรียนมัธยมในโครงการทั้งเขต ๑ และเขต ๒ มาจัดนิทรรศการครั้งนี้ด้วย กลับไปทำงานที่ห้องต่อจน ๑๖ นาฬิกา จึงเดินทางไปโรงเรียนปทุมวิไล ร่วมรับเสด็จและติดตามจนเสด็จกลับเวลาประมาณ ๒๒ นาฬิกา
ก่อนลาสัปดาห์นี้ขอฝากนิทานฝรั่ง ๑ เรื่องแต่ ๒ ยุคไว้เป็นข้อคิดเตือนใจ เพราะอ่านแล้วก็ใช้ได้ทั้ง ๒ ยุค The Washer man, Dog and Donkey
Good story with old version…
There was once a washer man who had a donkey and a dog. One night when the whole world was sleeping, a thief broke into the house, the washer man was fast asleep but the donkey and the dog were awake. The dog decided not to bark since the master did not take good care of him and wanted to teach him a lesson. The donkey got worried and said to the dog that if he doesn't bark, the donkey will have to do something himself. The dog did not change his mind and the donkey started braying loudly. Hearing the donkey bray, the thief ran away, the master woke up and started beating the donkey for braying in the middle of the night for no reason. Moral of the story "One must not engage in duties other than his own"
Now take a new look at the same story…
The washer man was a well educated man from a premier management institute. He had the funds of looking at the bigger picture and thinking out of the box. He was convinced that there must be some reason for the donkey to bray in the night. He walked outside a little and did some fact finding, applied a bottom up approach, figured out from the ground realities that there was a thief who broke in and the donkey only wanted to alert him about it. Looking at the donkey's extra initiative and going beyond the call of the duty, he rewarded him with lot of hay and other perks and became his favorite pet. The dog's life didn't change much, except that now the donkey was more motivated in doing the dogs duties as well. In the annual appraisal the dog managed a " meets requirement" Soon the dog realized that the donkey is taking care of his duties and he can enjoy his life sleeping and lazing around. The donkey was rated as "star performer". The donkey had to live up to his already high performance standards. Soon he was over burdened with work and always under pressure and now is looking for a job rotation… If you have worked in a corporate environment, I am sure you have guessed the characters of the new story.
กำจัด คงหนู
ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาปทุมธานี เขต ๑
ความเห็น (3)
อยากให้เขตจัดอบรมทบทวนการทำเว็ปไซต์ของโรงเรียน เพราะของเก่าดูเชย ไม่ทันสมัย ทำแบบมีเสียงเพลงประกอบภาพเคลื่อนไหวด้วยนะคะ จะได้เป็นการเผยแพร่กิจกรรมของโรงเรียนและของเขตค่ะ
ครูกรุงเก่า
"โรงเรียนเล็กต้อง Small & beautiful" ท่านผอ.เขียนไว้โดนใจมากๆ
เพราะได้เห็นโรงเรียนขนาดเล็กที่Small & beautiful ของปทุมธานีหลายๆโรงเรียนที่มีผู้บริหารและคณะครูที่ทุ่มเท
เอาจริงเอาจังเอาใจใส่ในทุกๆเรื่อง พัฒนาได้ดีน่าเป็นแบบอย่างที่โรงเรียนขนาดเล็กทั้งหลายได้ไปเยี่ยมชมกัน
อาทิเช่นโรงเรียนสว่างราษฏร์ ลาดหลุมแก้ว บรรยากาศร่มรื่นสวยงาม มีคำคมเป็นแหล่งเรียนรู้ สวนสวยรายรอบอาคารเรียน
ห้องส้วมสุดสะอาด บรรยากาศห้องส้วมเทียบชั้นโรงแรมชั้นหนึ่งมีเพลงฟังระรื่นหู มีหนังสือให้เลือกอ่านแสนสุขสันต์
จัดมุมต่างๆได้ดีมาก มีอินเตอร์เน็ตความเร็วสูง ห้องสมุดสะอาดสวยงาม นักเรียนเรียนรู้อย่างมีความสุข
ขอปรบมือดังๆให้ผู้บริหารและคณะครูทุกท่าน ขอชื่นชมจากใจจริง จากคนกรุงเก่าที่เข้าไปเยี่ยมชมและแอบนิยมโรงเรียน
ขนาดเล็กของปทุมธานี!!!
ขอชื่นชมผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็กที่ทำส้วมได้บรรยากาศเทียบโรงแรมชั้นหนึ่ง ถ้าสามารถทำห้องเรียนได้มีบรรยากาศแบบส้วมคงจะมีนักเรียนเพิ่มขึ้นเนอะ...ขอให้ผู้บริหารอยู่โรงเรียนนี้นาน ๆ ทำให้สำเร็จ แล้วจะขอเข้าไปศึกษาดูงานห้องเรียนและส้วมค่ะ