KRUJOY (ครูจ่อย)
นาย ทรงศักดิ์ เสือ ภูเก้าแก้ว

ระลึกถึงพระคุณแม่ตลอดไป


สำนึกครั้งสุดท้าย

 

                         

                        สำนึกครั้งสุดท้าย

                                                                                       ท. ณเมืองกาฬ

    

 

      แม่ เป็นภาระให้แก่ลูกทุกคนมาตั้งแต่เกิด นั่นเป็นความจริงที่เราไม่อาจจะปฏิเสธได้ ก็ลองคิดดูสิ ตั้งแต่เราเกิดมา ยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันเลย อยู่ดีๆ ผู้หญิงคนนี้ก็มาโอบอุ้ม ถูกเนื้อต้องตัวเรา มิวายที่เราจะแหกปากร้องไห้ขับไล่ไสส่งยายผู้หญิงคนนี้ขนาดไหน เธอก็ยังพยายามปลอบโยน เห่กล่อมเราอยู่นั่นแหละ เป็นภาระให้เราต้องจำใจเงียบ ยอมนอนดูดนมเธออยู่จั่บๆๆ 

          พอเราเริ่มเตาะแตะ ตั้งไข่จะเดินไปไหนต่อไหนมั่ง คุณเธอก็ยังคอยเรียกหาเราอยู่นั่นแหละ  

          "มานี่มาลูก มานี่มา อีกนิดเดียวลูก อีกนิดเดียว อีกก้าวเดียว "ไม่รู้จะเรียกทำไมนักหนา ไอ้เราก็เดินล้มลุกคลุกคลานอยู่ เห็นมั้ย เป็นภาระที่เราต้องเดินไปให้เธอกอดอีก   

         โตขึ้นมาอีกนิด เราเริ่มกินอาหารได้ หล่อนก็เอาอะไรนักหนาไม่รู้ เละๆ เทะๆ มาบดให้เรากิน ไอ้เราจะไม่กินก็ไม่ได้ เดี๋ยวแม่จะน้อยใจ ก็เอาวะ เอาซะหน่อย เคี้ยวไปเเจ่บๆ อย่างนั้นแหละ แม่คุณก็ยิ้มปลื้ม คงนึกว่าเราอร่อยตายล่ะมั้งนั่นน่ะ กล้วยบดนะจ๊ะ เธอจ๋า ในปากฉันตอนนี้น่ะ ถ้าคิดว่ามันอร่อยขนาดนั้น ทำไมไม่ลองทานเองดูมั่งล่ะ 

          ทีนี้พอเราเริ่มพูดจารู้เรื่องขึ้นมาหน่อย คราวนี้ยังไงล่ะ ผู้หญิงคนนี้กลับขับไล่ไสส่งให้เราไปโรงเรียนซะอีก ไม่ไปก็ไม่ได้ด้วยนะ บางทีมีตีเราเข้าให้อีก ภาษาอะไรนักก็ไม่รู้ เอามาให้เราหัดอ่านหัดเรียนใช่มั้ย ลองคิดดูนะ สัปดาห์หนึ่งต้องไปโรงเรียนตั้งห้าวันน่ะ มันภาระหนักหนาแก่เราแค่ไหน

          แต่พอถึงเวลาเราจะดูทีวี ดูหนังการ์ตูน นอนดึกขึ้นมาสักหน่อย ลองนึกย้อนไปสิ ใครกันเคี่ยวเข็ญให้เราไปนอนด้วย ตัวเองง่วงจะนอนคนเดียวก็ไม่ได้นะ ต้องบังคับให้เราไปนอนเป็นเพื่อนด้วย ใช่มั้ย ที่พูดนี่ไม่ใช่ลำเลิกหรอกนะ เพียงแค่อยากให้เห็นใจกันบ้างเท่านั้น 

          วันเวลาผ่านไป เราโตขึ้น แต่แม่ก็ยังไม่ยอมโตตามเราสักที ลูกอยากจะทำผมทำเผ้า แต่งเนื้อเเต่งตัวให้มันดูอินเทรนด์ ดูทันสมัย ใคร ใครกันเป็นตัวสกัดดาวรุ่ง พูดแล้วขนลุก ผู้หญิงคนนี้มีพัฒนาการไม่คืบหน้าไปไหนเลย ว่ามั้ย 

      



          พอเราสำเร็จจบการศึกษาเเล้วเป็นยังไง... เธอร้องไห้ครับ เชื่อเถอะว่าเธอต้องร้องไห้ ถ้าเราไม่เห็นก็แปลว่าเธอต้องแอบร้องไห้ มีอย่างที่ไหน เราคร่ำเคร่งร่ำเรียนมาแทบตาย แล้วตัวเองแท้ๆ ที่เป็นคนเริ่มเรื่อง พอเราเรียบจบแทนที่จะดีใจดันมาร้องไห้ มีอย่างที่ไหน

          ดีนะว่าเราเข้าใจ คู่มือการเลี้ยงแม่ ก็เลยทำใจได้ ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้ขอไปฉลองการสำเร็จการศึกษากับพวกเพื่อนๆ ที่นอกบ้านก่อน ก็แหม เรียนจบทั้งที จะมาให้นั่งดูผู้หญิงแก่ๆ นั่งร้องไห้ทำไมล่ะ ใช่มั้ย 

          เป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้วนี่ คราวนี้ใครๆ ก็ต้องอยากมีแฟน คนโน้นก็ไม่ดี คนนี้ก็เรื่องมาก ผมยาวไปมั่งล่ะ ดูไม่มีความรับผิดชอบมั่งล่ะ...แม่ แม่จะไปรู้อะไร แม่เคยคบกับเขาเหรอ 

          ไม่ใช่แค่เรื่องคู่ครองเท่านั้นนะ แม่เขายังอยากรู้ไปจนถึงเรื่องอาชีพการงานด้วยว่าเราจะไปทำอะไร อยากเป็นอะไร

          แม่ครับ แม่ไม่รู้สักเรื่องจะได้มั้ยพวกเราจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของพวกเรา อนาคตของเรา ขอให้เราได้ตัดสินมันเอง แต่เรารับรองกับแม่ได้อย่างหนึ่งว่า เราจะไม่เป็นเหมือนแม่หรอก... เชย

          นับจากบรรทัดแรก จนมาถึงบรรทัดนี้ เวลาก็ผ่านไปหลายปีแล้ว สมควรที่พวกเราจะแต่งงานมีครอบครัวเป็นของตนเองสักที ว่าแล้วเราก็ย้ายออกจากบ้านแม่ มายืนด้วยลำแข้งของตัวเอง อย่างที่แม่เคยพูดไง แล้วทำไมต้องมาทำตาละห้อยด้วยล่ะ วันที่เราย้ายออกมาน่ะ มันก็ไม่ได้ใกล้ มันก็ไม่ได้ไกลหรอกนะ ไอ้ที่ย้ายออกมาน่ะ แต่เวลามันรัดตัวจริงๆ ใช้โทร.คุยกันก็ได้นะแม่นะ

          ถึงวันที่เรามีลูก แม่ยังพยายามอยากมาทำตัวเป็นภาระกับลูกเราด้วย เราบอกแม่ว่าไม่ต้องมายุ่งหรอก เราดูแลลูกของเราได้ เด็กสมัยนี้มันไม่เหมือนกับสมัยแม่แล้วล่ะ

          แม่อายุเกือบหกสิบปีแล้ว โทร.มาไอแค่กๆ บอกไม่ค่อยสบาย เราบอกแม่ว่าอย่าคิดมาก ในใจเรารู้อยู่แล้วว่าแม่พยายามเรียกร้องความสนใจ นั่นเป็นพัฒนาการตามธรรมชาติของคุณแม่วัยนี้ 

          จวบจนกระทั่งวันหนึ่ง คุณโทร.กลับไปที่บ้านแม่ แต่... ไม่มีคนรับสายแล้ว อย่าเพิ่งตกใจ แม่อาจจะออกไปทำบุญที่วัดตามประสาคนแก่ก็ได้ ลองโทร.เข้ามือถือแม่ดูซิ...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก... 

          อย่าเพิ่งด่วนสรุป มือถือแม่อาจจะแบตหมดก็ได้ ผู้หญิงคนนี้กระดูกเหล็กจะตายไป เธอต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ คิดฟุ้งซ่านไปได้ ยังไงแม่ก็ต้องรอเราอยู่เหมือนเดิมน่ะแหละ ไปหาเมื่อไหร่ก็ต้องเจอ อย่างมากแกก็อาจจะงอนนิดๆ หน่อยๆ พอเห็นหลานตัวเล็กๆ วิ่งเข้าไปกอดก็ขี้คร้านจะอ่อนยวบเป็นขี้ผึ้ง หลายวันผ่านไป ทำไมแม่ยังไม่โทร.กลับมาอีกนะ ทำบุญตักบาตรก็ไม่น่าจะรอคิวนานขนาดนี้ ชาร์จแบตมือถือไม่เต็มก็เป็นไปไม่ได้ ต่อให้เป็นแบตเตอรี่รถสิบล้อป่านนี้ไฟทะลักแล้ว 

          วันนี้แวะไปหาแม่สักหน่อยดีกว่า ระหว่างทางที่คุณขับรถไป ลูกคุณซนเป็นลิงอยู่ข้างๆ ประโยคมากมายที่หลุดจากปากคุณ ล้วนเเต่เป็นคำที่แม่คุณเคยพูดมาแล้วทั้งสิ้น คุณเพิ่งสัมผัสได้ ภาพเก่าๆ มากมายที่ผู้หญิงคนนั้นทำวิ่งวนอยู่ในหัวคุณ ช่างเถอะ.. เดี๋ยวเจอเธอแล้ว คุณจะสารภาพผิด แล้วทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น แล้วคุณก็ได้เจอ คนที่คุณรู้สึกว่าเธอเป็นภาระให้กับคุณมาตั้งแต่เกิด 

          ผู้หญิงคนนั้น นอนตายในท่าที่คอยคุณมาตลอดชีวิต... 

      นี่หรือ  สิ่งที่ลูกตอบแทนความรักความห่วงใยที่แม่มีให้ตลอดมา  "มันสายไปแล้วลูก"

    ........................................................................................

 

พระคุณของแม่...  

                                                                 พรศักดิ์  ส่องแสง

...พระคุณของแม่ ยากแท้เปรียบปาน
แม่ทุกข์ แม่ทรมาน แม่ซมซาน เลี้ยงเพียงดวงใจ
ยากใครได้หา จะมาเหมือนแม่ได้ไง
ควรเทิดทูนไว้เหนือใดใดพระคุณของแม่
..พากเพียรเลี้ยงลูกผิดถูกแม่สอน
แม่รักลูกแม่ แน่นอน สู้เย็นร้อนแม่เลี้ยงลูกแม่
ความจนยากไร้  เพียงใดแม่แกไม่แคร์
ใครเล่า จะแลดั่งแม่แกนั้นคงไม่มี
..ลูกอยู่ในครรภ์แม่นั้นลำบาก
ถึงยามตกฟากแม่ทนทุกข์ล้นทวี
รวมดินรวมฟ้าจะหาดังแม่ไม่มี
แม่เราผู้นี้ลูกจะมีแม่เพียงผู้เดียว
..แขวนเปลเห่กล่อมแม่ยอมสู้ทน
แกรักลูกแกทุกคนแม่ยอมทนทุกข์ตัวเป็นเกลียว
คนเดียวเท่านี้ เรามีแม่เราผู้เดียว
ใครเล่าจะเหลียว แม่ผู้เดียว แม่ของผู้ใด...

          ................................................................................

 

ฝากผญาภาษาอีสาน  บุญคุณแม่ให้ทุกท่านเด้อ...

      ตกเข้าสิงหาเคลื่อน เตือนถึงบุญพระคุณแม่
ผู้ดูแลลูกเต้า แต่คราวน้อยอ่อนเยาว์
ท่านทั้งหลายคิดเถิงเจ้า ผู้เฝ้าส่องคองหา
แนมบุตตาผู้ห่างเฮือน ย้านเปลี่ยนไปบ่มาเยี่ยม
หยังสิเทียมพระคุณเจ้า เว้าถึงบุญอันยิ่งใหญ่
ให้คิดถึงหลายหลาย ใส่ใจตรองฮ่ำฮู้ ดูแลท่านบัดแก่ลง
ผู้ฟังเอ้ย...เพิ่นหากนับมื้อโค้ง แฮงลงหล่ากำลังถอย
สังขารคอยแต่วันโทรม อย่าให้ตรมฮอดใจท่าน
ทางอีสานยังคอยเบื้อง ลูกอยู่เมืองให้ไปแว่
กลับไปกราบพ่อกับแม่ ผู้ดูแลตั้งแต่ท้อง
สิบสองนี้ระลึกคุณ....
เด้อ ผู้อ่านเอ้ย...ฯ

                                    จ.เขมจิตต์

       ขอขอบพระคุณเจ้าของผลงานทุกๆท่าน

                                                         โชคดีมีสุขตลอดไปนะครับ

                                                                                ครูจ่อย

 

 

คำสำคัญ (Tags): #แม่
หมายเลขบันทึก: 379722เขียนเมื่อ 30 กรกฎาคม 2010 11:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 28 เมษายน 2012 14:38 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)

สำหรับลูกแล้ว ไม่ใช่แต่เฉพาะสิงหาคมที่เป็นเดือนของแม่

ลูกให้แม่ตลอดชีวิตนี้ของลูกเลยจ้า...

                           รักแม่ตลอด 24 ชม.

  • ขอบคุณครับคุณครู  krugui Chutima
  • ที่แวะมาเยี่ยม มาช่วยเติมเต็ม ให้กับบันทึกพระคุณของแม่
  • มีความสุขเช่นกันนะครับ

พี่กับพี่ๆน้องๆ เฝ้าดูอาการแม่ระยะสุดท้าย

 7 วันพอดี หลังจากหมอบอกให้กลับบ้าน

เนื้องอกในสมองกดทับเส้นประสาทส่วนกลาง

แม่เสียไปต่อหน้าต่อตาพวกเรา..อย่างสงบ

พี่ไม่เคยลืมวันนั้นเลย.....11 ปี มาแล้ว

  • ขอบคุณครับคุณครูมาตายี
  • แม่  คือชีวิตและจิตใจลูกๆเสมอ
  • ขอบคุณครับพี่  ครู ป.1
  • ที่แวะมาเยี่ยม  มาเติมเต็ม กับความรักของแม่ กับครูจ่อย
  • โชคดีมีสุขตลอดไปนะครับ

แม่รักษาตัวที่โรงพยาบาลสวนดอกมานาน หมอบอกกับลูกๆว่า ให้ทำใจ

แม่ดีใจที่ได้กลับบ้าน อยู่ไม่นานก็กลับไปโรงพยาบาลอีก

แม่เสียชีวิตที่โรงพยาบาลสวนดอก ตั้งแต่ปี 2523

วันที่แม่เสีย ตรงกับวันที่จัดงานไม้ดอกไม้ประดับ

ถนนทุกสายมุ่งสู่งานไม้ดอกไม้ประดับจ.เชียงใหม่

รถติด...ศพของแม่อยู่ในโลงศพ บนถนนที่คับคั่งด้วยผู้คน

ทุกคนแต่งตัวสวยงามหน้าตาเบิกบานมีความสุข กับเทศกาลไม้ดอกไม้ประดับ

แต่ครอบครัวของฉันกำลังอยู่ในความทุกข์ ความโศกโศกาอาดูรอย่างแสนสาหัส

สายตาทุกคู่ที่มองมายังรถที่มีโลงศพ มีความเศร้าและเห็นใจในความทุกข์ของ

ครอบครัวฉัน

เมื่อบำเพ็ญกุศลศพแม่ผ่านไป ความทุกข์ที่ถาโถมเข้ามาเป็นสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน สิ้นแม่แล้ว เหมือนขาดคนคอยคุ้มภัย ปัญหาต่างๆที่ไม่เคยมีก็เกิดขึ้น

ญาติพี่น้อง คนบ้านใกล้เรือนเคียง ฯลฯ เปลี่ยนบทบาทจากหน้ามือเป็นหลังมือ

บ้านแตกสาแหรกขาด ไม่ถึงปีพ่อเสียตามกันไป และแม่อุ้ยก็เสียตามไปไม่นาน

ในฐานะที่ฉันเป็นพี่สาวคนโตของน้องชายสี่คน ต้องดูแลช่วยเหลือเท่าที่สามารถทำได้

จนมาถึงวันนี้ ฉันไม่เคยลืมพระคุณของแม่ ทุกวันที่สวดมนต์ ฉันจะไหว้รูปบรรพบุรุษ พ่อ

 แม่ อุ้ย อธิษฐานด้วยจิตว่า ที่ฉันและครอบครัวมีความสุข ได้ทุกวันนี้ ก็เพราะบุญคุณที่

ท่านได้เกิด ได้อบรมสั่งสอนให้ครอบครัวเราเป็นคนดีมีศีลธรรม จะยากดีมีจนอย่างไร

ลูกของแม่ทุกคนมีความอดทน แก้ปัญหาชีวิตในทางที่ถูก และเป็นคนดีค่ะ

ในโอกาสที่เป็นเดือนสิงหาคมเป็น วันแม่ ฉันจึงเล่าเรื่องแม่ในความทรงจำที่ไม่มีวันลืม

                                                              ขอบคุณค่ะ

  • ขอบคุณครับคุณKRUDALA
  • ที่แวะมาเยี่ยม มาทักทาย  มาเติมเต็มกับบันทึกระลึกถึงพระคุณแม่
  • โชคดีมีสุขนะครับ

สวัสดีคะคุณครู

แม่ ทุกคนคงเข้าใจความหมายนี้ดี

ขอให้แม่มีความสุข

ขอให้คุณครูจ่อยมีความสุขนะก้าา....

ขอร่วมรำลึกถึงพระคุณแม่ทุกๆวันด้วยค่ะ...มีดอกไม้จากสวนที่บ้านมาบูชาแม่ค่ะ

  • ขอขอบคุณคุณครูนวนใจ
  • ที่แวะมาเยี่ยม มาทักทาย
  • มาร่วมระลึกถึงพระคุณแม่ด้วยกัน
  • โชคดีมีสุขเช่นกันนะครับ
  • ขอขอบพระคุณ พี่ใหญ่ มากๆนะครับ
  • ที่แวะมาเยี่ยม ทักทาย
  • ร่วมระลึกถึงพระคุณแม่ ด้วยดอกไม้สวยๆ
  • โชคดีเช่นกันนะครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท