อะไรเดิมๆ

                    เคยไหม คุณเคยเบื่อ กับอะไร  ที่เดิมๆ หรือ การใช้ชีวิตที่เดิมๆ และน่า เบื่อ หรือ เปล่า ส่วนตัวของฉันเบื่อ กับชีวิต  มาก แม้ว่าจะมีอะไรที่ดี เข้า มาแต่ความรู้สึกเรา กับไม่  Happy เอ้า ซะเลย เบื่อ กับการที่จะต้อง อยู่คนเดียว อยู่กับเวลาที่เหลืออยู่ ที่เมื่อไร  จะหมด ไปซะที่ เบื่อ กับความวุ่นวาย เบื่อกับการที่ต้อง ทนอยู่และใช้ชีวิต ที่ไม่มีจุดหมาย แม้ว่า เราจะวางเป้า หมายไว้ แล้ว ก็ตาม แต่เราเหนื่อยที่ จะ เผชิญ ดิ้นรนอยู่  ฉันเคยคิด จะแข่งขันกับคนอื่น แต่การแข่งขันกับคนอื่น นั้น กับทำให้ฉัน เหนื่อย และอยู่ อย่างโดดเดี่ยว ฉันชิน ซะแล้ว กับการ ใช้ชีวิต แบบนี้ ฉันพยายามที่จะปรับตัวเข้าหาเพื่อน แต่สิ่งที่ฉันทำ กับทำให้ฉัน ท้อ เพราะสิ่งที่ฉันทำ ดูเหมื่อนไม่มีความหมาย ฉันเข้าใจ คนเราเกิดมามักมีปัญหาที่ต้อง แก้ ต้องเผชิญอยู่ตลอดเวลา คนเราต้อง แข่งขัน แย่งชิง กันเป็นเรื่องธรรมดา  การเห็นแก่ตัว ชิงดี ชิงเด่น อยู่ตลอดเวลา

             การทีฉันได้ก้าวมาอยู่รั้วมหาลัยวิทยาลัยแห่งนี้ ทำให้ฉันได้รู้ว่า การพึ่งตัวเอง เป็นดีที่สุด อย่าพึ่ง เพื่อนเลย ถ้าไม่จำเป็น เพื่อนอาจจะเป็นตัวเลือกแรก ของใครหลายๆคน  แต่สำหรับฉัน เพื่อนคือทางออกสุดท้ายสำหรับฉัน เพื่อนที่ดี ก็ดี ไป เพื่อน ที่คิดร้ายไม่ชอบเรา ก็มี ถ้าเราเด่นเกินหน้า เกินตา เขา อาจจะทำให้เขาหมั่นไส้ เราได้ ฉันชิน ซะแล้วล่ะ กับ ไอ้เรื่อง พวกนี้

                       การเรียนก็เป็นเหตุผลหนึ่งของฉันที่ ฉันไม่สามารถหาทางออกให้กับตัวเองได้ แต่ยังไงฉันก็จะสู้ กับตัวฉันเอง ให้ได้มากที่สุด เท่าที่ตัว ฉันจะทำได้ เพราะที่ แล้วๆมา ฉันอยู่กับเพื่อนที่แข่งขันชิงดี ชิงเด่นมาตลอด ทำให้เหนื่อย และเบื่อ มาก เมื่อมาอยู่ที่มหาลัย ฉันก็เจอกับสถานการณ์ แบบเดิมๆ ที่ทำให้ เหนื่อย และ เบื่อ มากๆ

                        ถ้าพูดถึงเรื่องเงิน เงิน ก็เป็น ปัจจัย ที่ทำให้ ฉันต้องกลุ้มและหาทางออกไม่ได้ เพราะอะไร หลายๆ อย่างมา รุ่มเร่า รกสมองไปหมด ไหน ค่า เทอ ม ค่า กิน ค่าอยู่ ค่าน้ำ ค่า ไฟ  ที่จะต้องใช้ ที่จะต้อง หา แม้ว่าฉันจะเกิดมา ในครอบครัว ที่พอกิน พอใช้  ก็ตาม แต่เมือทางบ้านการเงินช็อต และหาทางออก ไม่ได้ ไม่รู้จะไป หยิบยืม ใคร ก็ไม่มี  จึงทำ ให้ฉันเครียด มาก  ถ้าพูดตรงๆ ฉันดีกว่าใครหลายๆคน นะ อย่าจะพูดให้ฟังมาก

                 พูดไปแล้ว ก็น่าสงสาร ฉันมีเพื่อนคนหนึง เรา มีชีวิต สมัยเด็กคล้ายๆกันตรงที่ยากจนเหมือนกัน เพื่อนของฉันที่จะเล่า ให้ฟัง เธอ ชื่อ ตาล  ( ไม่บอกชื่อ จริงล่ะกัน )ปัจจุบันก็เรียนอยู่ที่เดียวกัน คณะครุศาสตร์  เอก อังกฤษ เหมื่อนกัน เราสองคนได้รู้จักกัน และสนิทกัน เพราะเราหัวอกเดียวกัน และปรึกษา กันตลอด ชีวิตของเพื่อน ของฉัน ยิ่งกว่าละครและนิยายอีก  และซับซ้อนยากที่จะบรรยายได้ เพราะฉันไม่ใช่ตัวเขาเอง แต่พอจะมีความรู้สึกที่ไม่แตกต่างกันเท่าไรถ้าจะบรรยายให้ฟัง เพื่อนคนนี้ ชื่อตาล  เป็นคนที่น่าสงสาร นะ เธอเกิดมาในครอบครัว ยากจนไม่รู้ว่าพ่อ ของตัวเอง หน้าตาเป็นยังไง อยู่กับยาย และน้องชาย สามคน ในชุมชน แออัด หรือเรียกว่าสลัม ตาลเป็นคนชุมพร เรารู้จักกันเพราะ พ่อ ฉันรับราชการที่ชุมพร เป็นข้าราชการ ป่าไม้ อยู่ที่ชุมพรมา สิบกว่าปี อยู่ที่หน่วยปะทิว ( ไม่ใช่พ่อ จริงๆ แต่เป็นพ่อเลี้ยง แต่ฉันก็รักเหมื่อนพ่อ คนหนึ่ง )  ตาลอยู่กับยาย เพราะแม่ ฝากยายเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ตาลเล่าว่า แม่ของ ตาล ไปมี สามีใหม่ และมีลูกที่ต้องเลี้ยงดูกับสามีใหม่ อีก รับภาระมาก  ลำพังตัวเองยังเอาตัวไม่รอด  ตาลอยู่กับยาย และน้องที่จะต้อง เลี้ยงดู และส่งเสีย จึงทำให้อาจาย์สงสาร และอุปถัมภ์ คอยช่วยเหลือ ตาลมาตลอด เงิน ทีใช้ทุกๆวัน ก็ได้มาจาก การทำงานกวาดขยะโรงเรียนช่วยเหลื่องานเล็กๆ น้อยๆ ให้ดรงเรียน อาจารย์ ให้ ตังค์ 30  20 บาท มากน้อยแล้วแต่ เพื่อแลกข้าวกินไปวันๆหนึ่ง เงินติด ตัวไม่มี ซะกะบาท  ตาลเล่าให้ฟังว่า ตัวเองไป เป็นห่างเครื่อง ในวงดนตรีของโรงเรียน เมื่อโรงเรียนมีงาน ตนก็ไปเต้นกับเขา เลิกงาน ดึก ตี1 ตี2 เพื่อแลกกับเงินไม่กีร้อย แต่ตนก็มีความสุขนะ ตาลพูดให้ฟัง ตาลยังเล่าอีกว่า  เขานะโชคดี ที่ได้เรียนมาถึงขนาดเนี้ย  ก็เป็นความโชคดีมากกว่าที่ไม่ได้เรียนเลย ตาลยังบอกว่าน้องชายที่เคยส่งเสียให้เรียนตอนนี้ ก็ไม่ได้เรียนแล้วเพราะไม่มีเงินส่งเสีย มีแต่ตนนี้แหละที่ยังได้เรียน ถึงขนาดเนี้ย  ถ้าจะเล่าให้ฟังเรื่องชีวิต ของตาลก็เล่าไม่หมดเพื่อน คนนี้ ปัจจุบันนี้ นะตาลไม่ได้อยู่กับยาย แล้ว  แต่ตาลได้ไปอยู่กับพ่อพ่อแม่บุญธรรม ที่เขาเอ็ดดูเลี้ยงดูตาล ทำให้ตาลได้มีชีวิต ที่ดี และตอนนี้เค้าก็มีชีวิตที่ดี และฉันในฐานะเพื่อนก็เชื่อว่าเพื่อนคนดีของฉัน จะมีชีวิตที่สดใสได้แน่นอน แม้ว่าเธอผู้นี้จะลำบากมากก็ตาม  แต่ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีเงื่อนไขในตัวของมันเอง  ทุกอย่างทุกปัญหามีทางแก้ไขและสิ่งที่รออยู่ข้างหน้านี้แหละคือสิ่งที่เราจะต้องเผชิญ และต่อสู้กับมันต่อไปตามใดเรายังมีลมหายใจและอีกไม่นานสักวันคงเป็นของเราอย่างแน่นอน 

 

                                                              เราเป็นกำลังให้เธอเสมอนะ

                                                                        เพื่อนตาล

[สามารถ อนันตรา]

คือชีวิต

คือการเดินทาง

คือการต่อสู้

คือเราผองชาวเรา

[นาไรต้า ยีละงู]

ทุกอย่างล้วนแล้วแต่การกระทำของเราทั้งสิ้น ทำชีวิตให้มีความสุขอยู่เสมอนะ สู้ๆๆๆๆๆ

[วรรณฤดี มุขนาค]

ชีวิตคนเรา ก็มัก ต้องเจอ กับอะไร ที่ ไม่คาดคิด ว่ามันจะเกิด ขึ้นในชีวิต หรอก บางทีมันอาจจะเกิดขึ้นเพราะเรา บางทีก็อาจจะเกิดขึ้น เพราะคนอื่น เเต่จะทำยังไง ได้ ในเมื่อมันต้องเกิด แต่เพียงแค่เรา อดทน สักนิด สิ่งที่เกิดขึ้น ไม่นาน มันก็ค่อยๆ จางหายไปเอง

อย่า เครียด มากนะ เราตั้งใจเรียน อย่างเดียว ก็พอ เป็นเด็กดี ของพ่อแม่แค่นี้ ทุกสิ่งทุกอย่าง จะดีขึ้นเอง

[นางสาว มณีรัตน์ แสนสม]

เราอาจจะเป็นคนที่เลือกเกิดไม่ได้ แต่ทุกชีวิตที่เกิดย่อมมีชีวิตในแบบของตัวมันเองแล้วแต่เราจะเลือกที่กำหนดมันไปเป็นแบบไหน