ดูภาพเก่าเล่าความหลัง
เป็นกิจกรรมหนึ่งของการเรียนรู้ในหลักสูตร นักบริหารระดับสูงมหาวิทยาลัย (นบม.) จัดโดย
สกอ. ที่โรงแรม Twin Tower,BKK.
เห็นภาพเก่าๆ ทำให้เกิดความคิดถึงเพื่อนๆ พี่ๆ และคิดถึงหน้าที่รับผิดชอบที่มีต่อสังคม
เราคือผู้มีโอกาสและได้โอกาส ต้องใช้โอกาสเพื่อผู้อื่น..........
ที่่เมืองไทยของเรา
Happy Birthday
ท่านวิทยากร
ดูงานการบริหารจัดการ การเรียนการสอน
และการวิจัยที่เยอรมัน
ไปดูบริษิทผลิตรถเบนซ์ การควบคุมคุณภาพการผลิต เทคโนโลยี
ทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ส่วนใหญ่ควบคุมโดยเทคโนโลยี หุ่นยนต์หลายร้อยตัวทำงานแทนคน เป็นจังหวะ จังหวะ และจังหวะ คนมีหน้าที่ควบคุมแผงวงจร และทำหน้าที่ในส่วนของการตบแต่ง
เราได้เห็นหุ่นยนต์ป่วย สายพานหยุดและมีคนเข้าไปช่วยเหลือ เออเนาะเจเาก็ป่วยเป็นเหมือนกัน แล้วเจ้าก็ทำงานต่อไป เว้นแต่ป่วยหนักก็จะถูกนำออกจากที่ประจำการ เพื่อไม่ให้กระทบต่อเป้าหมายของการผลิต
เทคโนโลโลยีเป็นเรื่องที่จำเป็นในยุคของการแข่งขัน แต่อย่าให้เทคโนโลยีมาครอบงำจิตวิญญาณของคน เพราะเสน่ห์ที่เทคโนโลยีไม่มีคือจิตใจและจิตวิญญาณ
จำสถานที่ไม่ได้ ซะแล้ว
สีสัน
Back gound สุดเทห์
ดูงานการจัดการเรียนการสอน จำชื่อ U ไม่ได้ค่ะ
เราได้ไปเห็นห้อง Lecture ทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่ ช่วงที่ไปมีนักศึกษาไม่มาก บรรยากาศของห้องเรียน ดูแล้วขลังดี ห้องใหญ่แต่ไม่มีไมค์ ชอบใจตรงตึก อาคาร สง่า มั่นคง จริงๆ
ชอบตึกเขา แต่แม้ตึกเราไม่งามเท่า ก็ขอแค่ให้ศิษย์ตั้งใจไฝ่เรียนรู้ ไม่ใช่เข้ามาเพียงเพื่อหวังเอาปริญญา แต่หาความรู้ติดตัวไปก็ไม่มี
เก็บตกระหว่างทาง เตรียมการ
เธอคือ.... ขวัญใจรุ่น ฮาตลอด คู่ใจอาจารย์อมร
นี่คือห้อง Lecture ยังคงใช้ชอคเขียน เทห์จริงๆ
คุณครูใหญ่(ขวามือ)
กับประธานรุุ่น อยู่ชายแดนภาคใต้ เขตวิกฤติ ทำงานหนัก
แอปเปิลเยอรมัน
เป็นไง เพ่...?
กินข้าวข้างทาง เรียบง่าย อร่อยๆ
ได้เวลากลับบ้าน แสนดีใจ
เตรียมบินเหินฟากลับบางกอก
ออกอาการอย่างหนัก
จะกลับบ้าน
รอนแรมมาถึง Hong Kong ใกล้ถึงบ้านเราแล้ว
เปิดไพ่ ตามหาดวงและหาคู่
สีฟ้ามาแรง
รอขึ้นเครื่องกลับ Thailand
การเดินทางจบลง ได้เรียนรู้หลายเรื่องหลายราว ที่สำคัญคือ ความตระหนักรู้ว่า หน้าที่ที่มีต่อส่วนรวมนั้นเหนือสิ่งอื่นใด การที่เราได้โอกาสในการเรียนรู้ ไม่ได้หมายความว่า ต้องใช้ความรู้เพื่อหาประโยชน์ส่วนตน แต่ต้องใช้ความรู้และโอกาสเพื่อส่วนรวม
ขอบคุณ สกอ. และมหาวิทยาลัยมหาสารคามที่ให้โอกาส ขอบคุณอาจารย์ วิทยากรทุกท่านและขอบคุณเพื่อนร่วมเดินทาง ชาว นบม.17
ด้วยรักและคิดถึง
ผศ.ดร.อมร สุวรรณนิมิตร
ความเห็น (6)
มาชื่นชมความหลังด้วย มีความสุขมากนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
"ชอบกินของขม ชมเด็กสาว เล่าความหลัง"
"กินคนหน นอนคนแห่ง ถามไม่แหลง ไปใหนไม่บอก"
ลางบอกเหตุแห่งความสูงวัย......แต่มีข้อยกเว้นครับ
ขอบคุณคุณครูอ้อย ซึ่งอีกแรงบันดาลใจหนึ่งและช่วยให้อาจารย์อมรได้เรียนรู้ในการเขียน Blog ผ่านการเปิดอ่านและเปิดดู
ท่านวอญ่า เป็นอีกผู้หนึ่งที่ให้กำลังใจสมาชิกใหม่ ไม่ใช่คนรุ่นใหม่นะคะ เพราะอายุอานามก็อยู่ในวัยที่ต้องกินของขมแล้ว ขอบคุณและขอบคุณ
สวัสดีครับ ภาพที่ผมดูแล้วประทับใจ คือภาพที่นั่งรวมกันกินข้าวกล่องมันแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกหลากหลายในด้านดีของความเป็นคนไทยครับ คนไปต่างประเทศไม่เคยนำภาพดี ๆ อย่างนี้มาให้เห็น ขอชื่นชม
ขอบคุณค่ะ ข้าวกล่องคือสัญญลักษณ์ของเรา