ตาแม้นชอบตลาดที่ซ่อนอยู่ใน รพ.พิจิตรมากเลย

ในมุมมองของตาแม้นที่มารับบริการที่ รพ.นั้น มันรู้สึกยิ้มได้เลยกับ

การที่ทาง รพ.สามารถจัดให้มีร้านค้า ร้านสะดวกซื้อ เอทีเอ็ม สถานที่นั่งทานข้าวแบบเป็นวง ยิ่งหากเป็นไปได้ จัดโซน หรือหาหลักจราจรมาแบ่งพื้นที่ทางเดินให้เป็นสถานที่นั่งรอ นอนรอ กินข้าว ปรับทุกข์ปรับสุขกันระหว่างคนที่มารับบริการด้วยกัน

มีหลายครั้งเลยที่การจะทำแบบนี้มันดูไม่เป็นระเบียบ เลอะเทอะ แต่ถ้าตั้งใจทำอาจจะหากระถางต้นไม้อะไรมาจัดเป็นมุม จัดเป็นสัดส่วน

และก็หาวิธีการแก้ปัญหาประกอบการออกแบบไปเลย เช่น เมื่อมีกระถางมาตั้งญาติคนไข้ ก็จะต้องใช้เป็นที่เขี่ยบุหรี หรือทิ้งเปลือกถั่ว อะไรทำนองนี้

เราก็ต้องคิดวิธีไว้ล่วงหน้าเลยละครับ คือต้องมีกระถางชุดใหม่ ต้นไม้ชุดใหม่ไว้เปลี่ยนเลย อาจจะกำหนดเป็นช่วง 2 สัปดาห์เปลี่ยนที

ก็จะทำให้โซนการพักผ่อนของคนไข้สะอาดและน่าใช้อยู่เสมอ ที่บอกก็แค่เป็นแนวเท่านั้น

โดยรวมก็คือคนให้บริการต้องใช้ใจในการบริการนั่นเอง

หากเราทำอย่างนี้ก็เป็นอะไรที่ทำให้เราผ่อนคลาย ผู้ป่วยที่ต้องรอรับบริการก็ผ่อนคลาย คุณหมอที่ต้องให้บริการคนไข้ก็ผ่อนคลาย การผ่อนคลายที่ว่านี้ก็คือความทุกข์น้อยลง ลืมช่วงอาการเจ็บป่วยไประยะสั้นๆ ยิ่งหากได้มาเดินในบรรยากาศที่ของซื้อของขายนั้น เป็นสิ่งที่คนโดยรวมที่มารับบริการสนใจ ไม่ว่าจะเป็นของชิ้นละ 10 บาท เสื้อผ้าที่สนนราคาพอไปพอมา เป็นของชาวบ้านในท้องถิ่นเค้านิยมซึ่งก็ขายโดยแม่ค้าคนท้องถิ่นเช่นกัน นาฬิกา แว่นตา เสื้อผ้าคนทำงาน ร้ายถ่ายเอกสาร ร้านกาแฟสดราคาแก้วละ 20 บาท ซึ่งเป็นที่นิยมของคุณหมอและคุณคุณเจ้าหน้าที่

ที่ว่ามาทั้งหมดมันทำให้เวลาที่เราเดินผ่านด้านหลังโอพีดีไป ไม่คิดเลยว่าจะเป็นในโรงพยาบาล

มันดูคักคัก ผู้คนมากมาย อย่างในวันนี้ช่วงเช้าก็จะมีพระมาบิณฑบาตรด้วย

ยิ่งทำให้ ย้อนยุคคล้ายกับเราอยู่กันในชนบทโบราณอย่างงัยอย่างงั้น ดูๆไปก็คล้ายอัมพวาในแบบพิจิตรก็ไม่ปานนะ

การเปลี่ยนแปลงในแบบนี้ไม่ใช่ที่นี่เป็นที่แรกหรอก เคยเห็นมาบ้างเหมือนกัน แต่ยังงัยสำหรับผู้เขียนแล้วมันก็ไม่ซึ้งเท่ากับการที่เราได้มาสัมผัสเอง และมันก็เป็นที่ที่ตนเองต้องใช้บริการ

ทำให้เราลืมไปเลยนะว่าสมัยก่อนหากต้องการทานอาหารที่แปลกหรือหลากหลายเราจะต้องข้ามถนนไปซื้อของที่ด้านหน้า รพ.พิจิตร

ต้องตากแดด ตากฝนไป เดี๋ยวนี้ดีขึ้นมากเลยเพราะ รพ.มีให้ 2 ทางเลือกคือทานที่ใกล้ๆ กับห้องตรวจ ห้องให้บริการ หรือจะออกไปทานหน้า รพ.ซึ่งที่ด้านหน้า ร้านค้าเค้าก็มีจุดขายนะ อาหารอร่อย ราคาประหยัด วันนี้ 10 บาทก็ยังขายกันอยู่เลย คึกคักมากในช่วงเช้าอากาศสบายๆ ก่อนแสงแดดแรงๆ จะมา ร้านค้าหน้า รพ.เหล่านี้ช่วงแรกที่ รพ.จัดให้มีร้านสวัสดิการภายใน

ข้างนอกก็ซบเซาไปบ้าง แต่เค้าก็ปรับตัวสร้างจุดขาย จนเดี๋ยวนี้ลูกค้าก็เหมือนเดิม เคยขายได้เท่าไรก็เท่าๆ เดิม ทำให้เห็นถึงพลวัตของธุรกิจเล็กโดยรวมก็เห็นถึงวิถีของคนในท้องถิ่น ได้เห็นถึงการพึงพอใจกันได้หากเราทำให้เรื่องราวต่างๆ มันเป็นเรื่องเดียวกัน

 

[พงษ์ศักดิ์]

ผมว่าเป็นเรื่องที่ดีน่ะคับ

สุดยอดมากเลย

ว่างๆช่วยไปดูและแนะนำให้ผมบ้างน่ะคับ