ควายและความเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย
ควายไทยวัยขวบกว่า ถูกเชือกรัดขาล้มทับหักท่อนล่างน่าสงสารจังเลย ต้องใส่เฝือกไว้ถึงจะลุกเดินได้ แต่เดินสามขา ขาข้างที่หักแค่แตะพื้นไว้เฉยๆ ลุงชวน มะลัยโย เจ้าของดัดแปลงทำเฝือกไม้ ลูกควายมันเลียและกัดคงจะรำคาญหรือไม่ก็คัน ก็เลยทำให้หลุดไปคราวนี้ใช้ปัญญาปรับใหม่ เอาลวดสานท่อร้อยสายไฟทำเฝือกครอบขาที่หักไว้ น่าจะดีขึ้น ส่วนการรักษาทางยาก็มียาปฏิชีวนะ ยาบำรุง และยาลดบวม ตามน้ำหนักคาดว่าก็เกือบสองร้อยกิโลกรัม ไม่ทราบว่าจะหายหรือไม่ คงต้องรอเวลานำ้หนักมากกลัวว่ากระดูกจะไม่ติดประสานกันได้ง่ายๆ เป็นคนเราดึงรั้งกันเป็นเดือนใส่เฝือกอีกสองสามเดือน
เดินลำบาก เวลานอนก็นอนได้ข้างเดียว
ผอมลงคงเพราะกินอาหารได้น้อยลงกว่าเดิม ส่วนแม่ก็เลยไม่ได้ออกไปกินไกลได้
ดูลูกควายเจ็บแล้วมาดูควายปกติบ้าง
วันดีๆ ๑๖ กรกฎาคม ๒๕๕๓ ตั้งใจว่าจะไปสาธิตการสร้างบ่อก๊าซชีวภาพแต่เช้าแต่ ทางโรงเรียนอนุบาลพญาเม็งรายเขาขอเลื่อนเป็นบ่ายก็เลย เข้าอำเภอเวียงเชียงรุ้งก่อน ก็เลยแวะไปดูควายที่คาดว่าน่าจะเป็นฝูงใหญ่ของอำเภอเวียงเชียงรุ้ง ซึ่งปัจจุบันขาวบ้านเลิกเลี้ยงควายไปมากแล้วขายควายพับใส่กระเป๋ากันหมด เปลี่ยนเป็นควายทุ่งบ้าง ควายสีส้มบ้าง ผมก็เป็นเห่อครับที่ได้เห็นควายเป็นฝูงที่อื่นๆอาจจะเลี้ยงฝูงเป็น๕๐-๑๐๐ ตัว ที่เวียงเชียงรุ้งแค่ ๑๓ ตัวแถมไม่พอตัวเล็กๆ ก็ถ่ายรูปมาฝากกันครับ 
แนะนำเจ้าของให้ถ่ายพยาธิควายจะได้โตไวๆ 
ยังเป็นควายเล็ก แม่ถูกขายไปเป็นควายต่างประเทศเสียดายอุตส่าห์พัฒนาพันธ์ดีแล้วมากว่า ๒๐ ปี
ยุคโลกไร้พรมแดน การค้าขาย การเดินทางคมนาคมขนส่งสะดวก การบริโภคของประเทศที่กำลังมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ แม้แต่ควายแม่พันธุ์ตัวโตๆบ้านเราก็กลายไปเป็นลูกชิ้นบ้านเขากลับกันกลับสมัยก่อนที่เขาต้อนฝูงควายมาขายบ้านเรา ความเปลี่ยนแปลงไม่คงอยู่เป็นสัจธรรม
ความเห็น (2)
น่ากินจังครับ อิๆ
หาดูยากแล้วนะคะ ที่สุพรรณ มีหมู่บ้านอนุรักษ์ความไทยด้วย