ความรักของพี่ดอกจำปา
"น้องบ่มีพ่อ บ่มีแม่ เพิ่นเสียเหมิดแล้ว มีน้องซายคนเดียว ตอนนี้ได้ทุนไปเรียนหมอที่เมืองเวียด แต่ทุนมันน้อย ต้องซื้อรถจักร(รถจักรยานยนต์) ค่ากินอยู่ อิโตนน้องซาย ไม่อยากให้เขาลำบาก อยากให้เขาสบาย พอเขาจบแล้ว น้องก็จะเลิกทำงานนี้ จะกลับเมือบ้านอยากเปิดร้านขายเครื่อง" (ขายของ)
แก้ว เล่าเรื่องที่ไปที่มาว่าทำไมจับพลัดจับผลูมาอยู่ร้านคาราโอเกะแถวๆ เขมราฐ แก้วเป็นคนร่างเล็ก ผิวขาว ไม่แต่งหน้าทาปาก แต่ยังคงเค้าสวย พูดจาเรียบๆ ง่ายๆ แววตาไม่สดใส ท่าทางหวาดระแวง
ถามแก้วว่าบอกน้องว่ามาทำงานอะไรที่ฝั่งไทย แก้วตอบว่า "ทำอยู่ร้านอาหาร เสริฟอาหาร น้องไม่เคยรู้ว่าเราอยู่กินอย่างไร และไม่ต้องการให้เค้ารู้ อยากให้เรียนอย่างเดียว เรามีกันแค่สองคนพี่น้อง แค่นี้เราทนได้"
เคยไปกับแขก ระหว่างทาง บอกเค้าว่า "อ้ายต้องมีถุงยางนะ ไม่งั้นน้องจะไม่ไปด้วย แขกโมโห ไล่น้องลงจากรถ มืดก็มืด เปลี่ยวก็เปลี่ยว กลัวมาก อยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ ไม่รู้จะกลับยังไง เดินไปร้องไห้ไป จนมีคนมาเจอ โชคดีเขาสงสารเลยไปส่งให้ ตอนหลังต้องเตรียมไปเอง ไม่ไว้ใจผู้ซาย"
" รู้เรื่องเอดส์หลายขึ้น ก็ย่านอยู่ แต่ก็ดีได้ฮู้วิธีป้องกัน เจ้าของ บางครั้งเพิ่นบ่ยอม น้องก็บอกว่า ห่าเถื่อน้องเป็นเอดส์ เด้ อ้ายบ่ย่านบ่"
" เพิ่นบอกว่า บ่ย่าน น้องเลยว่า อ้ายบ่ย่าน แต่น้องย่านเด้ ....ต้องขอร้องเพิ่นเอา"
ทุกวันนี้ไม่อยากคิดอะไร รอแค่ให้น้องเรียนจบก็พอแล้ว แก้วจะได้ไปจากที่นี่เสียที
เอาใจช่วยนะแก้ว ขอให้น้องชายได้เป็นหมอเร็วๆ อยากให้แก้วได้เมือบ้าน คงไม่สายเกินไป
โอ..
ดวงจำปา
เวลา ชมดอก
คิดถึงบ้านซ่อง มองเห็น หัวใจ เฮานึก ขึ้นได้
ในกลิ่นเจ้าหอม
เห็นสวน ดอกไม้ บิดา ปลูกไว้ ตั้งแต่ ใดมา เวลาหงอยเหงา
ยังช่วย บรรเทา ให้หายโศกา
โอ ดวงจำปา
คู่เคียงเฮามา
แต่ยาม น้อยเอย กลิ่นเจ้าสำคัญ ติดพันหัวใจ
เป็นตาฮักใคร่ แพงไว้เซยซม
ยามเหงา เฮาดม เอ๋ยจำปาหอม เมื่อดม กลิ่นเจ้า ปานพบ
เพื่อนเก่า ที่ได้พราก จากไป เจ้าเป็นดอกไม้ ที่งาม วิไล ตั้งแต่ใดมา
โอดวงจำปา มาลา ขวัญฮัก ของเรียม นี่เอย
โอ.. ดวงจำปา
บุปผาเมืองลาว งามดั่งดวงดาว ซาวลาว ปลื้มใจ เมื่ออยู่ ภายใน แดนดิน
ลานซ้าง
เมื่อได้ พลัดพราก อดีต พลัดจาก บ้านเกิดเมืองนอน ข้อยจะเอาเจ้า
เป็นเพื่อน ฮ่วมเหงา เท่าสิ้นชีวา
โอ ดวงจำปา มาลา งามจริง มิ่งเมือง ลาว
เอย...
คือความงดงาม อันละมุน
จะพากันไปถึงไหนน้อ ??
ขอบคุณ AIDsNet ภาคอิสาน และมูลนิธิร๊อคกี้ เฟลเลอร์ ขอบคุณมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ต้นสังกัดของผู้เขียน
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะอาจารย์
มาให้กำลังใจ แก้ว เช่นเดียวกัน
โอ้....ชีวิตที่เลือกไม่ได้ของแก้ว
แต่....เธอเลือกที่จะทำความดีเสียสละเพื่อน้องได้
เอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้แก้วสู้ต่อไป
เอาใจช่วยเเก้วเหมือนกันค่ะ ขอให้เเก้วได้กลับบ้านเเละมีความสุขกับชีวิตในวันข้างหน้า
อาจารย์ครับ มาให้กำลังใจแก้วเช่นกัน ชีวิตไม่มีทางเลือกเลยหรือครับ...
เหมือนเค้าเลือกที่จะเดินทางนี้ค่ะ คล้ายกับว่ามันสายเกินไปที่จะหันหลังกลับ ตอนเราไปเจอส่วนใหญ่ก็เข้าสู่วงการแล้ว
- มาทักทายอาจารย์อีกรอบ
- ผมว่าเขาไม่ยอมเลือกเอง
- ผมไป มมส ตั้งหลายครั้ง
- ไม่ได้พบอาจารย์เลยครับ
- เสียดายๆๆๆ
- http://gotoknow.org/blog/yahoo/116975
- http://gotoknow.org/blog/yahoo/142506
- http://gotoknow.org/blog/yahoo/116744
- http://gotoknow.org/blog/yahoo/117216
ความใจบิ๋มเล็ก สู้ สู้ นะ ฝึกงาน
บ่อยครั้งที่คิดเหมือนอาจารย์ขจิตค่ะ แต่พอไปเจอเด็กๆ เห็นหน้าใสๆ แล้วใจอ่อนทุกที ตำหนิไม่ลง มีแต่คอยลุ้นให้เค้ากลับบ้าน กลัวเค้ารับเชื้อ หรือเจออันตราย บางรายโดนทำร้าย แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะตัวเองเข้ามาแบบผิดกฏหมาย โดนเอาเปรียบจากคนที่เหนือกว่าอีกต่างหาก อาจารย์คงรู้ว่าหมายถึงใคร
ภาพสวยมากครับ...
ขอบคุณนะครับ