คุณค่าแห่งการแบ่งปัน..ความงดงามในการใช้ชีวิต


จงจดจำทุกความดีของคนอื่น..อย่ารื้อฟื้นความดีของตน

เช่นเดิมครับขอบคุณเมลที่เพื่อนส่งมาให้เพื่อมาแบ่งปันทุกคน

ขอบคุณด้วยใจครับ

หมายเลขบันทึก: 372686เขียนเมื่อ 7 กรกฎาคม 2010 11:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 23:10 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (29)

ขอบพระคุณ อาจารย์ช้างที่แบ่งปันเรื่องดีดีนะครับ...

ทุก ๆ อย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต จะผ่านเข้ามา แล้วก็ผ่านไป...อย่างนี้เสมอ...

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับข้อคิดดี ๆ

คนเราทุกคนถ้ามีโอกาสก้อควรคว้าไว้นะค่ะ

ทุกอย่างที่เคยเข้ามาก้อมีการจากเสมอค่ะ

////หนูมาสาระแล้ว/////

ขอบคุณค่ะอาจารสำหรับเรื่องดีๆ

สิ่งดี ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเราก้อควรที่จะคว้ามันเอาไว้

แต่สิ่งที่ไม่ดี เราก้อควรทิ้งมันไป จึงจะทำให้ชีวิตเราจะประสบแต่ผลสำเร็จนั่นเอง

ขอบคุณอาจาร์ ช. ช้าง สำหรับข้อคิดดีๆ คร้า

ชีวิตที่มีคุณค่า คือการให้และเห็นคนอื่นมีความสุขแล้วเราก็สุขด้วย *_*

ขอบพระคุณอย่างยิ่งสำหรับข้อคิดดีๆค่ะ ^^

เป็นบล็อกที่ดีเยี่ยมอีกบล็อกนึงเลยนะครับ อาจารย์ ...

มันอ่านแล้วทำให้ยกระดับจิตใจคนได้เลยนะครั บ. เยี่ยมยอดจริงๆ

อยากรู้ใครเป็นคนผูกเรื่องนี้ขึ้นมา? สงสัยต้องเป็นคนที่จิตใจดีแน่ๆ

อ่านบล็อกอาจารย์ทีไรมีไรให้น่าคิดตลอดเลยครับ ขอบคุณครับ ... ^^

เราควรเก็บความทรงจำดีๆไว้

ไม่ว่ามันจะผ่านไปแล้ว

เวลาของทุกคนมีเท่ากัน ขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้มันในทางใหนเพื่อให้เกิดแต่สิ่งดี ๆ ในชีวิต

โอ้ววว ว ว ~ *

พอมาลองคิดว่าถ้าหญิงสาวคนนั่นเป็นเรา

คงรู้สึกแย่ และอายน่าดูเลย ขอรับ - -*

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆน้าขอรับบบ บ บ ^^

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆๆ ๆ นะคะอาจารย์

ได้หัวเราะตอนจบค่ะ

เหมือนเคยเจอมากับตัวเอง...

ขอบคุณค่ะ

สุดประจิมที่ริมเมย

55555+ตลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากคร๊าป

นาย วริทธิ์ธร โอ เปี้ยตา

ดีครับ การแบ่งปันเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนั้นเราทุกคนทำได้ครับ แต่การแบ่งปันก็จะแตกต่างกันออกไป

การให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนคือการให้ที่ดีที่สุดครับ

ขอบคุณคับสำหรับเรื่องดีๆๆอ่ะ

ขอบคุณคับ สำหรับเรื่องดีๆที่นำมาฝาก จิ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โอ่ อาจารย์ กวี ชัดๆ สุดยอด คับ มากๆ มายๆ

ขอบคุณคะอาจารย์สำหรับเรื่องราวดีๆที่เอามาฝากกัน^^

เป็นสาระความรู้ที่น่าอ่านมากค่ะ

ทีนี้การบวชยาวนาน จนถึงขั้นไม่สึกนั้น ต่างกันกับบวช 1 อาทิตย์หรือ 1 เดือนยังไง ข้อนี้คิดว่าหลายๆ คนน่าจะรู้และเข้าใจกันเองในหลายแง่หลายมุมได้พอสมควรแล้ว สำหรับเรา การบวชจนไม่สึก และสามารถทำหน้าที่ "แบ่งปัน" ความสุข (หรือในทางตรงข้าม คือผ่อนคลาย..ทุเลาความทุกข์) ให้ผู้อื่นได้มากที่สุดนั้นย่อมถือเป็นกุศลมากมายไม่มีวันสิ้นสุดจวบจนอายุขัยของผู้ออกบวชไปเลย.. ทั้งนี้ ข้อที่หนึ่ง ผู้บวชได้ใช้ความเมตตาสูงสุด สละความสุขส่วนตน เพื่อมาช่วยให้คนอื่นๆ อีกมากมายหลายคนเกิดความสงบและเป็นสุข เป็นที่พึ่งพิงทางจิตใจผ่อนคลายทุกข์ให้กับผู้อื่น ข้อที่สอง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตามการบวชระยะสั้น ได้เกิดขึ้นเป็นระยะยาว ดังนั้นคงไม่ต้องบอกว่าความสุขจะถูก "แบ่งปัน" วนกันไปมามากมายขนาดไหน.. นั่นคือเหตุที่โลกนี้ยังคงต้องมีผู้มีเมตตาสูง เสียสละ คล้ายดั่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เสียสละส่วนตนเพื่อดำรงไว้ซึ่งความสุขของส่วนรวมมากกว่านั่นเอง

นาย สุพจน์ อาร์ม วันชัยรุ่งรุจี

ขอบคุณอาจารย์ที่แนะนำอะไรดีๆมาให้ครับ

ขอบคุณอาจาร์ยครับ ทำให้ผมได้ข้อคิด

หลายๆด้าน

การแบ่งปันเป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของคนเรา

เมื่อเราแบ่งปันให้ผู้อื่น เราจะรู้สึกมีความสุขและอีกทางหนึ่งผู้รับความแบ่งปันก็มีความสุขด้วย

ขอบคุณสำหรับสาระน่ารู่ดีๆๆๆค่ะ

อาจารย์

รู้สึกว่ามีค่ามากขึ้น

เป้นความคิดที่ติดตาติดใจเลยค่ะ

อานนท์สังคมศึกษา_09

ขอบคุณครับอาจารย์ ที่แบ่งปันเรื่องตลกๆ และแฝงด้วยข้อคิดที่ดีคับ

รูปสวยจัง

ขอบคุณคะอาจารย์ สำหรับเรื่องราวดีดี

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท