ความอ้างว้างมาได้ก็ไปได้
อยู่ที่ใจของเราอย่าให้เหงา
มีความสุขกับชีวิตเป็นอย่างเรา
โฮ่งๆๆๆ เหงานักเห่าใส่เลย
เหงา...ใช่ไหม
ขอมาเป็น เพื่อนใจ ให้คลายเงา
มรสุม หนักเพียงไหน คลายให้เบา
เพียงใจเรา รู้ผ่อนวาง สะสางใจ
ไม่ได้มาแซวกลอนของพี่กิ่งไผ่ใบหวิว อิอิ ใบหลิวนานแล้วน่ะค่ะ
ภาพสวยจังเลย แต่มีหัวกะโหลกในไวโอลินด้วย
มาชื่นชม คำประพันธ์ จะเขียนตอบ ก็ ง่วง...เหลือเกิน ติดไว้ก่อนค่ะ
ดูกลอนพี่ครูปอหนึ่งสิ
เจ้าแม่กลอนจริง ๆ เลย
อิอิ ลูกกลอนอย่างกอมาลงด้วยพอไหวน่ะค่ะ
มาอ่านบทกลอนเพื่อเพิ่มความเหงาให้ตนเองครับ
สวัสดีค่ะ เพิ่งเจอบล็อคนี้
พอดีเห็นบทกวีก็ลองแวะมาอ่าน
ไม่ผิดหวัง รู้สึกได้ว่าผู้แต่งช่างจินตนาการ
ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกได้ชัด
หรือกลั่นออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจจริง ๆ
อ่านแล้วสงสารคนเหงา เหมือนต้องการใครสักคนเป็นเพื่อนคลายเหงา
เหงา ๆ ก็เอารักมาฝาก ... หายเหงา ก็ส่ง ข้าว มาเติมพลัง
หายเงียบ ร้องตะโกนบอกดังๆ ... คิดถึงจริง คิดถึงจัง นะคนดี
...
ราตรีนี้ มีแต่คนเหงาๆ กระซิบบอกดวงดาว ว่า ฝันดีนะคะ ;)
หวัดดีค่ะ น้องปู
ขอบคุณนะที่ยังคิดถึงกัน
น้องปูสบายดีนะคะ
..สวัสดีครับ
..สบายดีนะครับ
..นึกว่าจะไม่ได้ยินเสียงกิ่งไผ่ต้องลม..ซะแล้ว
อ่านมาหลายสำนวนกลอน เชื่อแล้วว่าคุณเป็นคนที่กำลังเหงาจริงๆ มาเป็นเพื่อนยามเหงาแล้วนะคะ