เพื่อนสี่ขาที่ข้าพเจ้ากล่าวถึงคือน้องเหมียวจอมซน มีนามว่า "ซน"เป็นแมวเพศเมียหน้าตาน่ารัก น่าหยิก ที่ข้าพเจ้าเลี้ยงไว้ที่บ้านตอนแรกข้าพเจ้าคิดว่าจะเลี้ยงไว้เพื่อไล่หนูไม่ได้คิดอะไรมากมายแต่ด้วยความรักและความผูกพันธ์ที่มีต่อกันมากมาย แต่แล้ววันนึงเรื่องราวความผูกพันธ์มีอันต้องจบลงเมื่อซนต้องจากข้าพเจ้าไปอย่างไม่มีวันกลับ โดยเช้าวันนั้นข้าพเจ้าตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อไปออกกำลังกายกับพี่สาวซนก็ตื่นมาพร้อมกับข้าพเจ้าและทำท่าคลอเคลียกันเหมือนทุกครั้งแต่ปรากฏว่าเมื่อข้าพเจ้ากลับมาจากออกกำลังกายเจอซนนอนจมกองเลือดอยู่บนถนนหน้าบ้าน ข้าพเจ้าตกใจมากถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ แทบไม่อยากเชื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับซน ทุกวันนี้พอเห็นแมวก็มักจะคิดถึงซนทุกครั้ง........
ขอแลกประสบการณ์ ด้วยยคน
ดิฉันเป็นคนนึงนะ ที่เสียน้ำตาเพราะแมวหลายครั้งแล้ว บ้านติดกับถนนคะแมวเราเลยโดนรถเหยียบประจำ
เราผูกพันกับแมวมากๆๆตอนนี้ที่บ้านมี 3 ตัว รักมันมาก หอมแก้มมันทุกวันไปไหนรีบกลับบ้านนะ
จะได้ไปเล่นกับมัน(เราดูแลมันดีที่สุดแล้วนะ)
คุณปารวีย์ครับ เสียใจด้วยนะครับ
ความจริงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถือเสียว่าเป็นการฝึกจิตใจ เรื่องการปรับความรู้สึกต่อการพลัดพรากและความสูญเสีย
สวัสดีครับ
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ พี่อิ๊ด ที่สูญเสียน้องแมวนะ เพราะว่าคนหรือสัตว์ในโลกต้องมีการพลัดพรากจากกันไป ไม่ว่าช้าหรือเร็ว
แสดงความเสียใจด้วยครับ ผมก็คนนึงที่ชอบแมวเหมือนกัน
สวัสดีค่ะ ครูปารวีร์
ขอแสดงความเสียใจด้วยน่ะค่ะ หนูก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบและรักแมวเช่นกัน ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับหนู ความรู้สึกก็ไม่ต่างกับครู
ปารวีร์หรอกค่ะ
สวัสดีครับ...เสียใจด้วยนะครับ
เรื่องแมว...ผมก็มีประสบการณ์พบเจอมาบ้าง...
ไม่ค่อยชอบแมวเท่าไร.....แต่ชอบคนเลี้ยงแมวครับ!