น้ำตาฝน
สายฝนพร่ำเหมือนลำนำเริ่มร่ำไห้
หยาดน้ำใสหล่นเรียงเพียงเพราะว่า
แค่ดอกฝนปนเปื้อนคราบน้ำตา
คง...ไม่ใช่หลั่งออกมาจากช้างใน
ค่ำคืนนี้เย็นเหยียบจนหนาวเหน็บ
ใจแสนเจ็บหม่นคว้างทิศทางไหน
เพราะ..น้ำฝน...หรือ...น้ำตา...ออกจากใจ...
ฝนในใจปนเปื้อนคราบน้ำตา
ยิ่งดึกดื่นฝนตกอกหมองไหม้
ไร้คนคอยสนใจไม่มาหา
หลงผลัดถิ่นแดนดินไม่ชินตา
ทุกข์ทรมาอับหม่นจนหนทาง
สายฝนพรูลมกรูกราวรวดร้าวนัก
คนเคยรักกลับเลือนหายลับกลายห่าง
เหลือความเหงากลางสายฝนปนอ้างว้าง
น้ำตาฝนหล่นวางทางน้ำตา
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ความเห็น (6)
"สายฝนพรูลมกรูกราวรวดร้าวนัก
คน เคยรักกลับเลือนหายลับกลายห่าง
เหลือความเหงากลางสายฝนปนอ้างว้าง
น้ำตา ฝนหล่นวางทางน้ำตา"
บรรยายซะเห็นภาพเลย เศร้ามากครับ
พอดีที่นี้ฝนตกคะ บางครั้งความทรงจำในสายฝนอาจขมขื่นหรืองดงาม ก็ได้ ใครจะไปรู้ ใช่ไหมคะ อยู่ที่ช่วงอารมณ์และเวลา
ของคนเขียนกระมัง ขอบคุณมากคะ เขียนแล้วคนอ่านรับรู้ได้ นั่นคือ เราถ่ายทอด แล้วคนอ่านเข้าใจ แค่นี้กระต่ายก็ดีใจแล้วคะ
น้ำตาฝนคนเหงาร้าวรานโรย เหมือนถูกโบยด้วยหวายช่างร้ายเหลือ
เหมือนมีดบาดแผลอ้าแล้วทาเกลือ เหมือนถูกเถือหัวใจตอนเป็นเป็น
ไม่มีใครรักเราเท่าเรารัก ใครจะผลักเผลอไผลคงได้เห็น
ขอเพียงเรารักเราทุกเช้าเย็น สุขหรือเข็ญขอเพียงเรามีเรา
อยากเลียบเคียงเพียงถามในคำว่า
ฝนจากฟ้าส่งไปให้ใครเขา
ในสายฝนเคยมีใครแต่ไร้เงา
ใจจึงเศร้าคิดถึงใครไม่ลืมเลือน
สายฝนพรมปนสายลมที่อ้างว้าง
กับหัวใจที่ไร้ร่างดั่งถูกเฉือน
น้ำตาฝนปนใบหน้าอย่างเลอะเลือน
อยากลืมเลือนแต่กลับจำทำไงดี
มองสายฝนให้อะไรได้หลายอย่าง
มวลดอกไม้บานสะพรั่งสดใสสี
ในสายฝนย่อมมีบ้างบางอย่างดี
เพียงเรามีคิดเป็นเห็น นทาง
สวัสดีคะคุณส.อาภรณ์
ขอบคุณที่แวมาทักทายและให้ความหมายในบทกลอนที่ไพเราะคะ
มาอ่านกลอนได้บรรยากาศฝนพรำค่ะ ยินดีที่ได้อ่านกลอนในบันทึก กระต่ายใต้เงาจันทร์ ค่ะ
ครั้งแรกที่อ่านในบันทึก ท่านอาจารย์ ฤทธิชัย ค่ะ . มีความสุข สุดสัปดาห์ล่วงหน้าด้วยค่ะ ;)
สวัสดีคะคุณpoo
มีความสุขมากๆเช่นกันคะ
เหรอคะ......ฝากไปถามอ.ฤทธิชัยด้วยน่ะคะ ว่ารู้จักกันหรือปล่าว บอกว่า...กระต่ายฝากทวงค่าลิทสิทธ์คะ,,,อิๆๆ...