สาระหนังเกาหลี : ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่น : ครูและศิษย์

สวัสดีครับ

วันนี้ขอนำเสนอบางส่วนที่น่าสนใจจากบทสนทนาระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์ ในหนังเกาหลีเรื่อง ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่น ภาพและข้อความบางส่วนจาก เวปไซต์ข่าวและละครประวัติศาสตร์เกาหลี จัดทำโดย : TWSSG TEAM

 

 

ในตอนที่เมื่อมุนโนรู้ว่าพีดัมไปเอาหนังสือที่วัดก็แสดงความไม่พอใจ แต่พีดัมอ้างว่า มุนโนเคยบอกว่าของพวกนี้เป็นของเขา

“สมัยก่อนอาจารย์เคยพูดแบบนี้จริง ๆ บอกว่า....ทุกอย่างเตรียมการเพื่อข้าทั้งนั้น ....ถ้าข้าจะดู....ของที่เป็นของตัวเองก็ผิดด้วยหรือ” พีดัม กล่าว

 

“ยังจะเถียงอีก....”

พีดัมกล่าวว่า “พรุ่งนี้....ข้าจะเข้าร่วมการประลองฝีมือ”

“เจ้าน่ะหรือจะประลองด้วย ใครอนุญาตให้เจ้าไปร่วมประลอง ถ้ากล้าไป เราก็ถือว่าขาดกัน” มุนโน ประกาศเสียงแข็ง

 

“หมายความว่า ท่านยอมรับข้าเป็นลูกศิษย์แล้วใช่ไหม....หึ....ถ้าไม่ใช่ศิษย์ท่าน ทำไมต้องบอกว่าจะตัดขาดกับข้า....เป็นเพราะว่า....เหตุการณ์ในตอนนั้นใช่ไหม....ตอนนั้นข้ายังเด็กอยู่ เพราะความเป็นเด็กถึงได้ยิ่งวู่วาม ไม่รู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี ตั้งแต่นั้นมา แม้จะเห็นข้าเป็นลูกศิษย์ แต่ก็ไม่เคยพูดดีด้วย แม้แต่ความห่วงใยก็ไม่มีให้อีก....ข้านับถือท่านเหมือนพ่อแท้ ๆ แล้วจู่ๆ ท่านก็เปลี่ยนไปเหมือนคนแปลกหน้า.... ถ้าข้าทำผิดจริง ท่านก็ควรบอกให้รู้ว่าผิดอะไรบ้าง ตอนนั้นข้าเพียงแต่.... อยากให้ท่าน.... ชมซักคำว่าข้าทำดีก็พอ” พีดัม กล่าว

 

“เจ้าฆ่าคนโดยไม่ยั้งคิด กลับห่วงแต่ว่าจะถูกข้าตำหนิ แต่กลับไม่มีความเสียใจต่อผู้ตายซักนิดงั้นหรือ”

“ฮือ.... เพราะเรื่องนี้ใช่ไหมครับ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ท่านเลยไม่ไว้ใจ ไม่ให้ความรักต่อข้าและเริ่มกลัวข้าด้วย....โลกนี้มีอาจารย์ที่กลัวลูกศิษย์ด้วยหรือ....ฮือ..ตอนนั้น ข้ายังไร้เดียงสานัก อย่างน้อยที่สุด ท่านน่าจะกอดข้าบ้าง แล้วค่อยๆ สั่งสอน” พีดัม กล่าวพร้อมกับเดินจากไป

 

 

 

ข้อคิด : ความรัก การเอาใจใส่ การดูแลของอาจารย์ที่มีต่อศิษย์มีความสำคัญ 

 

 

เมื่อศิษย์ไม่รู้ เป็นโอกาสของอาจารย์ที่จะได้สอน โดยเฉพาะผู้เรียนที่เป็นเด็ก ที่เค้ายังขาดวุฒิภาวะ ยังไร้เดียงสา ขาดความรู้ ความเข้าใจบางอย่าง

 ดังนั้นอาจารย์ทั้งหลายอย่าปล่อยโอกาสที่ดีเหล่านี้ให้หลุดลอยไป โอกาสที่จะสร้างการเรียนรู้ สร้างพัฒนาการแก่ศิษย์ รวมถึงการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างอาจารย์และศิษย์

 

 

อาจารย์ที่ดุ แล้วสอน แล้วให้การอบรม แนะนำ สั่งสอนแก่ศิษย์ เพื่อให้ศิษย์เป็นคนดี อาจารย์เช่นนี้เป็นอาจารย์ที่น่ารัก น่าเคารพ น่ายกย่อง

อาจารย์ที่เอาแต่ดุ แล้วไม่สอน มักทำให้ศิษย์กลัว ไม่กล้าเข้าใกล้ ไม่กล้าเข้าปรึกษา ไม่กล้าแลกเปลี่ยนความคิด ทำให้เกิดช่องว่างในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันลดน้อยลง

 

 

[ราชิต สุพร]

ชื่นชมกับแนวคิดครับ

[รศ.ดร. เพชรากร หาญพานิชย์]

เรียน อ.ราชิต

อาจารย์และศิษย์สองคนนี้ ในหนังยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องปรับความเข้าใจกัน โปรดติดตามต่อไป ครับ

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม ครับ