ความรู้สึกเมื่อมีบล็อกเป็นของตัวเอง
เมื่อมีบล็อกเป็นของตัวเอง กระผมรู้สึกตื่นเต้นมากครับ ตื่นเต้นกับโลกใบใหม่ที่เปิดออก ตื่นเต้นกับประสบการณ์ใหม่ๆ ที่กำลังจะเข้ามาทักทายกระผม
หลังจากกระผมได้พบกับอาจารย์พินิจ พันธุ์ชื่น ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี ท่านได้แนะนำ "บล็อก" ให้กระผมได้รู้จัก ถึงแม้มันจะเป็นแค่งานหรือการบ้านชิ้นหนึ่ง แต่สำหรับกระผม "บล็อก" เป็นโลกทัศน์อีกโลกหนึ่ง ที่กระผมสามารถทำอะไรได้อีกหลายอย่าง และสามารถเชื่อมต่อประสบการณ์จากทุกๆคน ในโลกของ gotoknow แห่งนี้ได้
ตอนที่กระผมได้เจอกับ "บล็อก" ครั้งแรก บอกตรงๆ เลยครับ รู้สึกกลัว กลัวว่ากระผมจะทำได้ไหม แต่จากตัวอย่างของบล็อกที่ คุณลุง handy แสดงให้ดูนั้น กระผมกลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเมื่อได้เห็นว่า "บล็อก" ทำอะไรได้บ้าง ยิ่งทำให้อยากมีบล็อกเป็นของตัวเองเร็วๆ ที่นี่มีอีกหลายๆสิ่งให้เราได้เรียนรู้ มีแง่คิด ประสบการณ์ดีๆ ที่มีผู้ใจดีถ่ายทอดไว้ให้เราได้สัมผัส กำลังใจที่หาได้อยู่เสมอ รวมถึงน้ำใจจากเหล่ามิตรทุกๆ ท่าน ในโลกสี่เหลี่ยมเล็กๆ ใบนี้ ที่มีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล เหนือจะจินตนาการได้
ถึงแม้กระผมจะยังใช้งานได้ไม่คล่อง แต่ก็จะพยายามอย่างเต็มความสามารถครับ เพื่อให้ที่นี่ เป็นโลกแห่งการเรียนรู้ของกระผมอย่างแท้จริง ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
ความเห็น (22)
ยินดีต้อนรับสู่ gotoknow
ยินดีแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิต
ยินดีเป็นมิตรน้องใหม่ในที่นี้
ยินดีต้อนรับด้วยน้ำใจและไมตรี
ยินดี ยินดี ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
ขอบคุณครับ สำหรับกำลังใจดีๆ ตอนนี้ผมรูสึกปีติเป็นอย่างยิ่ง ผมก็หวังนะครับว่าจะมีคนเข้ามาอ่านเรื่องราวของผม แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ ผมได้เจอมิตรภาพที่ยี่งใหญ่ด้วยตัวเองแล้วครับ ขอบคุณมากๆ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ
วันนี้เป็นวันที่ 2 ที่ผมเข้ามาที่นี่ ยังหาอะไรไม่ค่อยจะเจอเลยครับ จะตอบตรงไหน จะเปิดตรงไหน อายจัง........
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาทักทาย และมาเป็นกำลังใจให้กันค่ะ
- โชคดีค่ะ
สวัสดีค่ะ 
น้องดำรงพล
* ยินดีต้อนรับสู่ gotoknow ค่ะ คงเรียกน้องได้นะคะ เพราะตอนนี้ครูใจดีก็เป็นครูพี่เลี้ยงนักศึกษาฝึกสอน เอกคอมพิวเตอร์ 3 คน หรือเป็นคุณแม่ก็คงได้... ฮา...
* คงไม่ต้องบอกว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อมีบล็อกเป็นของตัวเอง... เพราะน้องไปทักทายครูใจดีมาแล้ว... ต้องขอบคุณน้องมากๆ ค่ะ และยินดีแลกเปลี่ยนประสบการณ์นะคะ
* ขอเป็นกำลังใจในการเป็นคุณครูคนใหม่ ขอให้ใช่ความรู้ความสามารถสั่งสอนอบรมลูกศิษย์อย่างเต็มความสามารถ ด้วยความรักในวิชาชีพครู ด้วยจิตวิญาณของความเป็นครู เป็นครูที่ดีของลูกศิษย์ อย่าลืมปลูกฝังด้านคุณธรรมควบคู่กับความรู้นะคะ
* อ้อ!.. อย่าหายไปไหนนะคะ เขจ้ามาเขียนบ่อยๆ บันทึกองค์ความรู้ที่เกิดขึ้น ประสบการณ์ดีๆ จะเกิดขึ้นกับตัวเราเองค่ะ
* ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูคนใหม่ค่ะ พาลูกศิษย์มาให้กำลังใจคุณครูดำรงพลด้วยนะคะ
เป็นภาพจากมือถือลูกศิษย์ค่ะ เลยไม่ค่อยชัด...
ภูมิ จะสุภาพไปไหน กระผมทุกคำเลย :)
(แซวเล่นนะ)
สวัสดีค่ะ น้องดำรงพล
* มาเยี่ยมและให้กำลังใจน้องฝึกสอนค่ะ...
* วันนี้ครูใจดีกำลังเป็นวิทยากรอบรมคอมพิวเตอร์ให้กับกำนันผู้ใหญ่บ้าน โครงการนี้จะสิ้นสุดเดือนกันยายน 53 ก็มีน้องนักศึกษา มาช่วย ตอนนี้พักเบรคเลยเข้าบล็อก มาด้วยว่าเขียนบันทึกใหม่หรือยัง.....
* เขียนนะ เขียนเรื่องที่เราฝึกสอน ทำอะไร ได้อะไร มีปัญหาอะไร แก้ปัญหาได้หรือไม่อย่างไร? ลูกศิษย์เป็นอย่างไรบ้าง ใครมาอ่านเขามีข้อคิดเห็นเขาก็จะได้บอกไว้ เป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
* ออกเยี่ยมบ้านนักเรียนหรือยังคะ ถ้าไปเยี่ยมแล้วอาจเขียนเรื่องสภาพบ้านของนักเรียนก็ได้...
* เดี๋ยวขอทานเบรคก่อนนะ แล้วจะบรรยายต่อแล้ว
* เป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วครูใจดีจะมาอ่านและเป็นกำลังใจให้บ่อยๆ ค่ะ
ฐนิกา ช่วยสุทธิ์ เมื่อ อา. 27 มิ.ย. 2553 @ 23:37 #2062406 [ ลบ ] ภูมิ จะสุภาพไปไหน กระผมทุกคำเลย :) (แซวเล่นนะ) ขอบคุณครับที่แวะมาทัีกทายกัน ผมเอง เอ้ย! ภูมิเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะสุภาพไปถึงไหน แต่มันเป็นอย่างนี้ครับ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบครับ แก้ไม่หายแล้วหล่ะ 5555.......
ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยครับ ที่หายหน้าไปหลายวัน ช่วงนี้ยุ่งพอสมควรครับ ช่วยคัดนักกีฬาของโรงเรียน อีกทั้ง วันพฤหัสบดีที่จะถึง (8 ก.ค.) สมศ. จะเข้ามาประเมินโรงเรียนที่ฝึกประสบการณ์อยู่ครับ เดี๋ยวก็จะเข้าไปช่วยงานที่โรงเรียนต่อครับ
ขอขอบคุณ คุณครูใจดีมากครับ ที่แวะมาใ้ห้กำลังใจถึงบ้านผมเลยครับ ทุึกครั้งที่ผมแวะไปเยี่ยมคุณครูใจดี ทุกครั้งเลยครับผมได้รับความรู้สึกดีๆ และกำลังใจดีๆ กลับออกมาเสมอ ผมอยากให้ทุกคนได้อ่านบันทึกของคุณครูจังเลยครับ โดยเฉพาะ เพื่อนๆ ที่จะเป็นครูที่ดีในอนาคต ลองเข้าไปดูครับ ครูใจดีี แล้วจะติดใจเหมือนผม (อย่าเพิ่งเชื่อนะ ลองเข้าไปพิสูจน์เองแล้วกันครับ)
สวัสดีครับ
- มาต้อนรับด้วยอีกคน .. ช้าหน่อยคงไม่เป็นไร
- ดีใจที่ออกสตาร์ทได้งดงามมาก น้ำใจของผู้คนใน G2K มีมากแค่ไหน เพียงไม่ทันไรก็ได้สัมผัสแล้ว
- อ่าน เขียน แลกเปลี่ยนแบ่งปันความรู้กันต่อไปเรื่อยๆ โลกใบเก่าอันงดงามที่หายไป จะกลับมาให้เราได้อยู่อาศัยกันใหม่ ด้วยพลังของเทคโนโลยี ที่เราเลือกใช้มันอย่างถูกเหลี่ยม ถูกมุมครับ
- ฝากความปรารถนาดีมายังท่านผอ. และคณะครูโรงเรียนวัดรัตนารามทุกคนด้วยครับ
ขอบคุณครับ คุณลุง Handy แค่แวะมาเยี่ยม ผมก็ดีใจอย่างที่สุดแล้วครับ
และ ผมจะนำความปรารถนาดีส่งต่อให้กับ ท่าน ผอ. และคณะครูทุกท่านครับ
ขอบคุณครับที่ช่วยให้ผมเห็นโลกอีกใบหนี่ง
ขอบคุณครับที่ทำให้ผมมีความสุข แปลกนะครับ เวลาผมเข้ามาใน G2K ทีไร รู้สึกถึงพลังบางอย่าง ที่ได้รับกลับออกไปด้วย กำลังใจดีๆ ประสบการณ์ต่างๆ ให้ผมได้มองตัวเองมากขึ้น มีความมุ่งมั่นมากขึ้น มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกครับ รู้เพียงว่า มันดีมากๆ ครับ แล้วผมจะรวบรวมความกล้า เขียนบันทึกต่อไปให้ได้ครับ
ยินดีต้อนรับ...และแรกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องดำรงพล
มาเยี่ยมนะคะ สบายดีหรือเปล่า เห็นเงียบไปเลย
ภาระงานยุ่งอยู่หรือคะ... การประเมิน ศมศ. คงผ่านไปด้วยดีนะคะ
ช่วงฝึกสอนเป็นช่วงที่เหนื่อย นอนดึก มีภาระงานหลายอย่างต้องจัดสรรเวลาให้ดี
แต่สิ่งที่ได้รับนั้นคุ้มค่ามาก เพราะเราจะสามารถนำประสบการณ์เหล่านี้ไปใช้ในการพัฒนาตนเองและพัฒนาวิชาชีพของเรา
ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูคนใหม่ และน้องนักศึกษาฝึกสอนที่ฝึกสอนที่เดียวกับน้องดำรงพล ให้เข้มแข็งอดทน มีมานะบากบั่นนะคะ
โชคดีค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณครูใจดี ที่เข้ามาให้กำลังใจผม เงียบหายไปนานเลยเหมือนกันครับ ต้องขอโทษด้วยครับ ช่วงนี้ยุ่งมากครับ ทั้งการเรียนของตัวเอง และการฝึกประสบการณ์วิชาชีพ ก็เป็นการสอนจริงๆ ครับ ยอมรับเลยครับการเป็นครูเนี๊ยะ เหนือยครับ ไม่ง่ายเลยครับ ที่จะทำให้เด็กๆ ได้เรียนรู้และรู้่ในสิ่งที่เราต้องการสื่อให้เขา แต่ก็ไม่อยากเกินความพยายามครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอ และคำแนะนำดีๆ ครับ ลืมบอกไปครับ ผมฝึกสอนในวิชาวิทยาศาสตร์ ชั้น ป.2 ครับ ไว้มีเวลาผมจะเล่าประสบการณ์ใ้ห้ฟังครับ ช่วงนี้ผ่านกิจกรรมหลายๆ อย่าง แล้วก็มีออกแบบการประเมินตัวชี้วัดอีกครับ
สำหรับการประเมินของ สมศ. ผ่านพ้นไปด้วยดีครับ ที่โรงเรียนวัดรัตนาราม คณะครูและผู้่อำนวยการ มีความพร้อมมากครับ กิจกรรมทุกอย่างทำเป็นปกติ และเป็นปัจจุบันครับ แต่ก็ยอมรับครับ ผมเองก็อดตื่นเต้นไม่ได้ กับการประเมินครั้งแรกในชีวิต เพราะ คณะผู้ประเมินเข้นงวดมากครับ จนรู้สึกเกร็งและกลัวเนื่องจากผมเพิ่งมาฝึกสอนได้เดือนกว่าๆครับ (นี่เป็นความรู้สึกของผมเองน่ะครับ)
^_^ ขอบคุณอีกครั้งครับ
สวัสดีค่ะ น้องดำรงพล
* กำลังจะออกจากระบบ เห็นน้องไปเยี่ยม ดีใจมากค่ะที่ได้พบกัน โอ... น้องสอนวิทยาศาสตร์ จะบอกว่า พี่พึ่งเสร็จภาระกิจ เข้าค่ายฌครงงานวิทยาศาสตร์ วันนี้เอง 4-6 สค53 อย่าแปลกใจนะคะ ที่พี่สอนคอมพิวเตอร์แต่ไปรับผิดชอบเครื่องโครงงานวิทยาศาสตร์ ก็นายมอบหมาย ก็ต้องทำ และต้องทำให้ดีที่สุดค่ะ อีกอย่างโครงงานวิทยาศาสตร์น้นมีประโยชน์ เพราะทำให้เด็กได้ฝึกการคิด ทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ การทำโครงงานทำให้สามารถพิสูจน์ข้อสงสัยต่างๆ และค้นพบด้วยตนเอง ความรู้เหล่านี้จะฝังแน่นและตกผลึกเป็นองค์ความรู้ที่เขาสามารถพัฒนาคุณภาพชีวิตของตนเองได้ค่ะ... พี่เขียนอนุทินไว้กันลืมค่ะ ทั้ง 3 วัน ลืมไปอ่านได้นะคะ แต่ถ้าจะให้ละเอียดต้องเขียนลง Blog ก็อีกแป๊บนึงนะคะ
วันนี้นำภาพการทำงานค่ายวิทย์ ทั้ง 3 วันมาอวด ถ้ามีเวลาแล้วจะเขียน Blog เรื่องค่ายฯ ให้อ่านนะคะ ดูภาพเล็กๆ น้อยๆ ไปก่อน ความจริงภาพกิจกรรมที่ น้องๆ นักศึกษาฝึกสอนที่เป็น Staff ถ่ายไว้ เป็นพันภาพแน่ะ...
วันแรก ตรวจสอบแบคทีเรียนในแหล่งนี้ / ทดสอบการสลายแคลเซี่ยมของกรดเข้มข้น
กิจกรรม Buddy , ตรวจสอบสารปนเปื้อนในอาหารและเครื่องสำอาง, หม่ำๆ
วันที่ 3 เหมาตั้งแต่เช้า จนปิดค่ายค่ะ ทั้งพูด(พิธีกร) ทั้งร้อง ทั้งกลิ้ง เอ้ย.. ทั้งเต้น (นันทนากร)
เด็กๆ Present นวัตกรรมจากเศยขยะ ไอเดียเจ๋ง...
และระดมความคิดหัวข้อโครงงานและเขียนเค้าโครงโครงงานค่ะ
ใช้สมองระดมความคิด มีเครียดเล็กน้อยถึงปานกลาง ฮา....
งานนี้เป็นโครงงานที่พี่รับผิดชอบเต็มตัว... ก็สนุกไปอีกแบบ หลังจากที่เคยจัดค่ายหุ่นยนต์ไปเมื่อเทอมที่แล้ว (ตามไปอ่านบันทึกได้นะคะ) บล็อกเพียงแค่ใจเรารักกันค่ะ
วันที่ 10-11 สค. ก็จะจัดค่าย เครื่องบินเล็กให้กลุ่มนักเรียน ปวช.ค่ะ แล้วจะนำภาพมาให้ชม และเขียนบล็อกอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณน้องมากๆ นะคะ ที่ทนอ่านเม้นท์ยาวๆๆๆๆๆๆ นี้ ดีใจที่ได้รู้จักน้องนะคะ และเป็นกำลังใจให้น้องครูดำรงพลค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณครูใจดี
คุณครูใจดีทำให้ผมยิ้มได้อีกแล้ว แล้วผมจะตามเข้าไปอ่านบันทึกเรื่องค่ายหุ่นยนต์ครับ ถึงจะเป็นเม้นท์ที่ยาว แต่ผมก็อ่านอย่างมีความสุขครับ กิจกรรมน่าสนุกมากครับ ผมจะรออ่านบันทึกฉบับสมบูรณ์นะครับ ที่ชอบมากเลยก็ ท่า "ซารางแฮโย" เนี๊ยะแหละครับ อิอิๆๆๆๆ ^_^
ขอบคุณ คุณ By Jan มากครับ ที่แวะมาทักทายกัน ผมก็อยากจะนำรูปคุณมาโชว์อีกครั้ง แต่ก๊อปปี้ แล้ว วางไม่ได้ครับ ลองจะแทรกรูป ชื่อ ไฟด์ขึ้น แต่รูปไม่ขึ้น ใครทำเป็นบ้างรบกวนหน่อยครับ ผมจนปัญญาแล้วครับ ขอบคุณผู้ใจดีล่วงหน้าครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ
- สวัสดีค่ะ
- ยินดีที่ได้รู้จักน้องชายคนใหม่ค่ะ ด้วยความยินดีมาก ๆ ค่ะ จริง ๆ แล้วพี่นกก็เขียนเรื่องเล่าไม่ค่อยเก่งเพิ่งหัดเขียนเหมือนกัน เขียนได้ 17 เรื่อง แต่ละเรื่องเขียนจากประสบการณ์จากการทำงานจริง ถ้าสนใจในเรื่องที่พี่เขียน อ่านย้อนหลังกันได้ทุกเรื่อง แต่ละเรื่องได้ผ่านการกลั่นกรองจากความรู้สึก จากส่วนลึกของหัวใจ.....พี่เชื่อว่าคุณดำรงพลต้องชอบแน่....
- เขียนเรื่องต่อ ๆ แล้วจะมาเป็นกำลังใจให้บ่อย ๆ ค่ะ
ขอบคุณครับ ผมขออนุญาติเรียก พี่นกเลยละกันนะครับ (^_^) ยินดีเช่นกันครับที่จะมีพี่สาวเพิ่มขึ้นอีก 1 คน แล้วผมจะเข้าไปอ่านทุกบทความครับ บทความที่ตั้งใจเขียน ผ่านประสบการณ์จริง และกลั่นกรองจากความรู้สึกส่วนลึกของหัวใจ เป็นบทความที่มีคุณค่าครับ แฝงอะไรไว้หลายๆอย่างให้ค้นหา และเรียนรู้ สามารถนำไปถ่ายทอดให้กับผู้อื่น หรือไว้สอนเด็กๆ ได้เลยครับ เช่น เรื่องเล่า>>2คน ป.4 อย่างที่ผมได้ไปอ่านมา เพื่อนๆ ลองเข้าไปอ่านกันดูครับ
ดำรงพลครับ มีแล้วหมั่นนำเรื่องราวที่พบ ที่เรียนรู้ ที่ได้ลงมือกระทำ นำเสนอให้มากๆ นะครับ
ขอบคุณครูหยุยมากๆ ครับ (ขออนุญาติเรียกอย่างนี้นะครับ)
แล้วผมจะนำเรื่องราวต่างๆ มาบันทึกในบล็อกครับ แรกๆ ก็ไม่รู้จะบันทึกอะไร ก็อาศัยอ่านไปก่อนครับ จากการอ่านเรื่องราวของผู้อื่นก็ได้คิด ได้มุมมองต่างๆ มากมาย จนกลัวว่าเราจะเขียนได้ไม่ดี จึงไม่กล้าบันทึกครับ แต่ตอนนี้ผมมีบันทึกที่สองแล้วครับ (สลัดความกลัวได้แล้วครับ) และจะมี 3 4 5 ...... ตามไปเรื่อยๆ การบันทึกมันไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลย อะไรก็ได้ที่เป็นตัวเรา นำเสนอออกมาครับ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กันครับผม
- ดีใจที่สลัดความกลัวออกไปได้ครับ
- ความกลัวนี้เกิดจากระบบการศึกษาที่ผิดพลาดในอดีตครับ(ปัจจุบันก็ยังไม่ได้ดีขึ้นมากนัก) มันสร้างกรอบให้เรามากเกินไป ที่สำคัญคือกลัวว่าจะผิดไปจากที่ครูสอน
- ความจริงแล้วการนำเสนอสิ่งที่เป็นควารู้จากประสบการณ์ ทั้งที่สำเร็จและล้มเหลว ล้วนมีคุณค่าต่อผู้คนทั้งนั้น มีประโยชน์เสมอ
- เขียนต่อไปนะครับ เขียนตามแบบที่เป็นเรา ไม่ต้องกลัวผิด เขียนด้วยเจตนาดีที่จะแบ่งปันประโยชน์ให้ผู้อื่น มันถูกต้องตังแต่เริ่มคิดแล้วครับ
ขอบคุณมากครับ รู้สึกคลายกังวลในการเขียนบันทึกไปได้มากเลยครับ ถูกต้องอย่างที่คุณลุง Handy กล่าวครับ ที่ไม่กล้าเพราะกลัวผิด กลัวไม่เหมือนที่เขาทำกัน แต่เมื่อได้อ่านความเห็นของคุณลุง ผมก็พร้อมที่จะบันทึกต่อแล้วครับ และก็ขออภัยด้วยครับที่ช่วงนี้ไม่ได้แวะเวียนเข้ามาเลย แต่็ก็อย่างเคย ผมได้กำลังใจและข้อคิดกลับออกไปด้วยอีกแล้ว ขอบคุณครับ