รายงานผลการประชุมสังคมสงเคราะห์โลกครั้งที่ 1
ณ เขตการปกครองพิเศษฮ่องกง ประเทศสาธารณะรัฐประชาชนจีน
10-14 มิถุนายน 2553
การประชุมระดับโลกของการสังคมสงเคราะห์และการพัฒนาสังคมที่ใช้ชื่อเต็มๆว่า 2120 Joint World Conference on Social Work and Social Development : The Agenda ซึ่งเป็นการรวมตัวกันจัดงานครั้งแรกของ 3 องค์กรใหญ่ระดับโลกที่พวกเรานักสังคมสงเคราะห์วิชาชีพรู้จักกันดีนั่นคือ
1.The International Federation of Social workers ( IFSW ) องค์กรเครือข่ายระดับนานาชาติของ นักสังคมสงเคราะห์หรือผู้ปฏิบัติงานทั้งหลายนั่นเองซึ่งมีนักสังคมสงเคราะห์ กว่า 510,000คนทั่วโลก
2. The International Association of Schools of Social Work ( IASSW ) เป็นองค์กรที่เป็นที่รวมของเครือข่ายนานาชาติด้านการศึกษาสังคมสงเคราห์ทั่วโลกซึ่งในประเทศไทยมีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติเป็นสมาชิก
3. The International Council on Social Welfare ( ICSW ) เป็นองค์กรนานาชาติของสภาสังคมสงเคราะห์และสวัสดิการสังคม มีสมาชิกกว่า 70 ประเทศ เปรียบเสมือนกับฝ่ายนโยบายและทุนในการผลักดันการก่อให้เกิดสวัสดิภาพดีแก่ผู้เดือดร้อนทุกข์ยาก
โดยปกติแต่ละองค์กรมักจัดงานในระดับนานาชาติตามพันธกิจของแต่ละองค์กร หรือร่วมกับภาคีของตนเอง แต่สถานการณ์ความเปลี่ยนแปลงของโลกที่มีการเปลี่ยนแปลงรวดเร็วทั้งด้านสังคม สิ่งแวดล้อมและเทคโนโลยีจึงทำให้ 3 องค์กร ตระหนักว่าการทำงานตามลำพังของเครือข่ายผู้ปฏิบัติงาน หรือเครือข่ายการศึกษาสังคมสงเคราะห์ หรือเครือข่ายนโยบาย หรือแหล่งทุนไม่อาจส่งผลกระทบที่สำคัญในการแก้ไขหรือป้องกันปัญหาในระดับกว้างจำเป็นต้องมีการบูรณาการทรัพยากร และองค์ความรู้ ร่วมกันจึงจะสร้างพลังที่สามารถ ขยับเขยื้อนปัญหาต่าง ๆ ของโลกได้ โดยมีวัตถุประสงค์เบื้องต้น คือสั่งสมกระบวนการในการจัดทำวาระหรือประเด็นที่สำคัญของมวลหมู่นักสังคมสงเคราะห์นักพัฒนาสังคมในการแก้ไขปัญหาของสังคมโลก และค้นหา กลยุทธในการดำเนินการปฏิบัติงาน พัฒนาระบบการติดตามกระบวนการปฏิบัติงานร่วมกัน ซึ่งนับเป็นความท้าทายใหม่ของงานสังคมสงเคราะห์ที่มีการทำงานร่วมกันเป็นเครือข่ายระดับโลกและเป็นการสร้างโอกาสของการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ครั้งยิ่งใหญ่ เกิดพันธกิจใหม่ที่มวลหมู่นักสังคมสงเคราะห์ นักวิชาการและผู้กำหนดนโยบายจะต้องยอมรับร่วมกันเพื่อมุ่งสู่เป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษ ( Millennium Development Goals)
เป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษ ( MDGs) เป็นความตกลงของประเทศเกือบทั่วโลกที่ได้มาร่วมประชุมสุดยอดแห่งสหัสวรรษใหม่เมื่อปี 2000 ขององค์กรสหประชาชาติที่นิวยอร์กประเทศสหรัฐอเมริกาโดยผู้นำแต่ละประเทศร่วมกันตั้งเป้าหมาย และกำหนดตัวชี้วัดที่ชัดเจน เพื่อนำไปสู่การพัฒนาประชาคมโลกที่พึงประสงค์ภายใต้การคำนึงถึงหลักสิทธิมนุษยชนโดยมี เป้าหมาย 8 ประการที่จะต้องดำเนินการให้บรรลุภายในปี2015 ดังนี้
• เป้าหมายที่หนึ่ง: ขจัดความยากจนและความหิวโหย
• เป้าหมายที่สอง: ให้เด็กทุกคนได้รับการศึกษาระดับประถมศึกษา
• เป้าหมายที่สาม: ส่งเสริมบทบาทสตรีและความเท่าเทียมกันทางเพศ
• เป้าหมายที่สี่: ลดอัตราการตายของเด็ก
• เป้าหมายที่ห้า: พัฒนาสุขภาพสตรีมีครรภ์
• เป้าหมายที่หก: ต่อสู้โรคเอดส์ มาเลเรีย และโรคสำคัญอื่นๆ
• เป้าหมายที่เจ็ด: รักษาและจัดการสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน
• เป้าหมายที่แปด: ส่งเสริมการเป็นหุ้นส่วนเพื่อการพัฒนาในประชาคมโลก
นักสังคมสงเคราะห์ และพัฒนาสังคมเป็นกลไกหนึ่งที่จะขับเคลื่อนเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษให้บรรลุผลสำเร็จ การประชุมสังคมสงเคราะห์โลกครั้งที่ 1 นี้จึงมีความสำคัญที่จะแสดงให้เห็นพลังความร่วมมือ การรวมตัวกันสร้างวิสัยทัศน์ พันธกิจ และการกำหนดประเด็นในการดำเนินงานของนักสังคมสงเคราะห์ทั้งโลกให้สอดคล้องกับเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษโดยที่การประชุมครั้งนี้มีผู้เข้าร่วม 2900 คนจาก 114 ประเทศ มีกิจกรรมตลอด 5วัน ตั้งแต่การอภิปรายแลกเปลี่ยนประสบการณ์ เสวนากลุ่มย่อย การนำเสนอผลการวิจัย ผลการปฏิบัติงานที่เป็นแบบอย่างที่ดี 130 กว่าเรื่อง การศึกษาดูงาน 60 กว่าแห่ง
การจัดประชุมครั้งนี้มีระบบการจัดการรวบรวมและสังเคราะห์กิจกรรมความรู้และการแลกเปลี่ยนประสบการณ์โดย มีผู้แทนของ 3 องค์กรหลักจำนวน 12 คนเป็นผู้ประสาน และ สังเคราะห์ผลของการประชุมร่วมกับหัวหน้าทีมผู้ประสานงานอีก 3 คนเพื่อนำข้อมูลเสนอต่อประธานทั้ง 3 องค์กรและร่วมกันจัดทำเป็นร่างแรกของผลการประชุมครั้งนี้
ร่างครั้งที่ 1
การประชุมครั้งใหญ่ของมวลหมู่นักสังคมสงเคราะห์ครั้งนี้เป็นการแบ่งปันประสบการณ์ การสร้างจิตสำนึกร่วมของเครือข่ายสังคมสงเคราะห์โลกที่แม้แต่ปัญหาของคนเล็กคนน้อยในประเทศที่ห่างไกลก็ส่งผลกระทบกระเทือนประชาคมอื่นในโลกได้เช่นกัน ฉะนั้นการเรียนรู้และแบ่งปันประสบการณ์จึงเป็นสิ่งสำคัญ นับเป็นการเริ่มต้นกระบวนการขยายผลออกไปได้อย่างกว้างขวางยิ่งขึ้น ผลจากสังเคราะห์การแลกเปลี่ยนประสบการณ์ความคิดเห็นสรุปออกมาเป็นปัญหา 4 ประเด็นที่สังคมโลกเผชิญอยู่ในปัจจุบัน
1. ความไม่เสมอภาคทางสังคมและเศรษฐกิจในประเทศและระหว่างภูมิภาค
2. ศักดิ์ศรีและคุณค่าของความเป็นมนุษย์
3. ความยั่งยืนของสิ่งแวดล้อม
4. ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์
การเปลี่นแปลงของครอบครัวและความสัมพันธ์ของสมาชิกในครอบครัวตามวงจรชีวิตและสังคมเป็นปรากฎการณ์สำคัญที่ส่งผลถึงการเปลี่ยนผ่านของสังคมโลก เช่น ปัญหาเด็กและครอบครัว ปัญหาความพิการ การสูงวัย ความรุนแรงในคอบครัว ปัญหาสุขภาพจิต เป็นต้น
จากสถานการณ์ปัญหาสู่พันธกิจร่วม
สถานการณ์ปัญหาที่กล่าวมาแล้วนั้นแม้นักสังคมสงเคราะห์และพัฒนาสังคมจะมีส่วนดำเนินงานแก้ไขป้องกันอย่างต่อเนื่องตลอดมา แต่ความเป็นพลวัตของสังคมโลกที่ส่งผลกระทบซึ่งกันและกัน อาจทำให้สถานการณ์บางอย่างลดน้อยลงแต่กลับไปเพิ่ม หรือเกิดปัญหาอื่นตามมา พลังของผู้ปฏิบัติงานเพียงกลุ่มใด กลุ่มหนึ่งมิอาจทำให้ปัญหาต่างๆหมดสิ้นไป การตระหนักต่อสถานการณ์ดังกล่าวจึงกลายเป็นพันธกิจร่วมที่เหล่าผู้ปฏิบัติสังคมสงเคราะห์ นักวิชาการสังคมสงเคราะห์ และผู้กำหนดนโยบายร่วมแรงร่างภาระกิจสำคัญระดับโลกโดยมีวัตถุประสงค์เสริมสร้างความร่วมมือ ระหว่างองค์กรสังคมสงเคราะห์ และพัฒนาสังคม สถาบันการศึกษา ทั้งระดับผู้นำและสมาชิก เข้าสู่กิจกรรมในระดับการพัฒนานโยบาย และการขับเคลื่อนทางสังคมโดยเน้นกลยุทธการเสริมพลังอำนาจ การแสดงศักยภาพและคุณค่าของงานสังคมสงเคราะห์ให้เป็นที่ประจักษ์ต่อสาธารณะชน
แนวทางการขับเคลื่อนพลัง 3 ประสาน
ก้าวต่อไปจากฮ่องกง 2010 สู่ สตอร์กโฮม 2012
เพื่อแสดงให้เห็นถึงความต่อเนื่องและเป็นตามติดตามผลข้อตกลงความร่วมมือจากที่ประชุมสังคมสงเคราะห์โลกครั้งที่ 1 ณ ฮ่องกงได้มีการร่างกำหนดการดำเนินงานต่อไปดังนี้
การจัดทำวาระแห่งโลกว่าด้วยความร่วมมือ การปฏิบัติการต่อสังคมของนักสังคมสงเคราะห์และพัฒนาสังคม นักวิชาการและผู้กำหนดนโยบายเพื่อตอบสนองต่อสภาพการณ์ปัญหาสังคมโลกครั้งนี้เป็นสิ่งที่ท้าทายวิชาชีพสังคมสงเคราะห์ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงมาสู่บุคคล ครอบครัว ชุมชน และสังคมแต่คราวนี้จะเขยิบขึ้นมาสู่การขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงระดับโลกทั้งใบได้หรือไม่ เป็นเรื่องที่น่าติดตามเป็นอย่างยิ่ง
ไม่มีความเห็น