เมื่อเราต้องเลือกระหว่างความก้าวหน้าในหน้าที่การงานกับคนที่เรารัก

งาน หรือ คนที่เรารัก

ผมไม่ได้เข้ามาเขียนบัณทึกหลายเดือนแล้ว

ด้วยภาระทางด้านหน้าที่การงานที่ยุ่งๆอยู่ ช่วงนี้อาศัยมีเวลา

และกำลังเจอกับเรื่องที่หนักใจอยู่พอสมควรเกี่ยวกับหน้าที่การงาน

ก็ถือโอกาสเข้ามาเขียนไว้ ให้ผู้ที่สนใจได้อ่านและแสดงความคิดเห็นกัน

ซึ่งอาจจะเป็นคำแนะนำที่ดี สำหรับผมก็ได้

เคยดูแต่ในหนังที่ตัวเอกของเรื่องต้องเลือกเอาระหว่าง

ความเติบโตหรือความเจริญในหน้าที่การงาน กับ

คนที่เรารักและเราอยากอยู่ใกล้เขา มาเจอกับตัวเองเข้าจริงๆ

เล่นเอาเครียดเป็นวันๆเลย ตัดสินใจยากมาก เรื่องคือ มีตำแหน่งงาน

ที่ว่างอยู่ในอีกสาขาหนึ่งของบริษัท ที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี

ก็เป็นตำแหน่งที่สูงกว่าที่ทำอยู่ โอกาสก้าวหน้าก็มีสูงมาก

เพราะเป็นโรงงานที่กำลังขยายกำลังการผลิต คือ โอกาสได้เป็น

ผู้จัดกงผู้จัดการ กับเขา ในโอกาสอันใกล้

แต่มันติดที่ว่า ถ้าเลือกงานนี้ ก็ต้องอยู่ห่างกับแฟน เพราะเขาก็พี่ง

จะได้งานที่จังหวัดยะลา คิดคร่าวๆโอกาสได้เจอกันก็คงเดือนละครั้ง

และเจอกันสักสองวันได้มั่ง นั่นแหละ คือ ปัญหาว่าจะเลือกอย่างไหน

อยู่ที่เดิม ตำแหน่งเดิม ได้อยู่ใกล้กับแฟน ได้เจอกันง่ายและบ่อย

แต่จะตันกับหน้าที่การงาน กับไปอยู่อีกที่ อยู่ห่างกันสองสามจังหวัด

จะเจอกันก็ต้องลางานยาว ได้เจอกันน้อย แต่โอกาสก้าวหน้าเยอะ

ทำเอาผมคิดหนักเป็นวันสองวัน สุดท้ายก็ต้องตัดใจ ยอมเลือกคนที่รัก

เพราะมองถึงอนาคต ต่อไปครอบครัวจะเป็นอย่างไร นึกภาพไม่ออก

อยู่กันคนละทิศละทาง ยอมตัดช่องน้อยแต่พอตัว เพื่อจะได้มีความสุข

ในชีวิตดีกว่า ค่อยหาช่องทางอื่นกันต่อไป

บัณทึกนี้ เขียนเพื่อระบายบางอย่างออกมา ไว้เพื่อคนที่เจอภาวะเดียวกัน

จะได้อ่านครับ

[ราชิต สุพร]

[อนุรัตน์ หรือ เอก ครับ]

ขอบคุณครับ สำหรับข้อความดีๆ ลึกซึ้งมากเลยครับ