แด่ เพื่อนร่วมโลก

ถึงจะเป็นหมา แต่ฉันก็รักมันเต็มหัวใจ

     น้องงอแง เป็นหมาไทยแท้ๆๆ  ลูกของแม่ลิลลี่  และพ่อโก้ง 

เกิดวันที่ 19 มีนาคม 2553    มีพี่น้อง 5 ตัว งอแง เป็นหมาที่ร่าเริง 

พ่อ (บอกว่า หน้าตามันกวนดี)  ตัวอ้วนๆๆ สีขาวล้วน  พี่น้อง เขาจะมี

ลายสีนำตาลตรงตาเมือนหมีแพนด้า   ทุกคนในบ้าน (รวมทั้งคนข้าง

บ้าน)  รักมันทุกตัวนั่นแหละ  แต่เจ้างอแงจะรักพิเศษนิดนึง 

    พ่อเขาเป็นคนชอบหาปลา หามาได้ก็จะทำอาหารกินกัน  เศษก้าง

เขาก็จะให้หมาด้วย  ฉันห้ามเท่าไรก็ไม่ ฟังว่า  อย่าให้หมามักินเลย

มันยังเล็กอยู่เลย 2 เดือนเอง  จนมาวันนึงความผิดปกติก็เกิดขึ้นกับ

งอแง หน้าเขาจะย่นๆ  ทุกคนพากัน หัวเราะ  และแซว ว่า เจ้างอแง

มันสงสัยอะไรนักหนาหน้าย่น เชียว  แต่ก็น่ารักดี  (หารู้ไม่ว่ามัน

กำลังจะเป็นโรคร้าย) 

            วันที่  20 พ.ค. แต่เวลากินข้าวแล้วมีเสลดออกมาในถ้วยข้าว 

 ฉันก็เลยรีบพาไปหาสัตวแพทย์    วันนั้นหมอตัวจริงไม่อยู่อยู่แต่

ภรรยา   เขาบอกว่าเป็นไข้หวัด ปอดบวม ฉีดยา 2 เข็มยา  แก้ไข้หวัด

 1 ขวด พอตอนเย็น ของอีกวัน  สังเกตว่าตัวจะเกร็งๆ แข็งๆ  น้ำลาย

ออกเยอะมาก  ก็พาไปหาหมอ (ภรรยาหมอคนเดิม)  

ฉันบอกหมอว่า สงสัยว่าจะเป็นก้างติดคอเขาก็เลยแนะนำว่าให้ไปหา

หมอในจังหวัด เพราะว่ามีเครื่องเอกซเรย์ 

            ฉันรีบพาไปหาหมอ  หมอก็วินิจฉัยว่า  งอแงติดเชื้อาดทะยัก 

จะมีอาการเกร็งทั้งตัวเหมือนหมาบ้า  แต่ไม่ใช่  โรคพิษสุนัขบ้า

มีโอกาสหายแต่ใช้เวลานาน  ฉีดยาต้านพิษทุกวันวันละ 250 บาท 

ฉันพาไปฉีดยาทุกวัน  วันที่ 21-22 พ.ค.

ฉันต้องไปอบรมที่นครสวรรค์  ใจไม่อยากไปเลย  กลัวไม่มีใครพามัน

ไปหาหมอ 

 แต่ลูกสาว กับลูกชายอาสาพาไป ก็เลย เบาใจ  พอวันที่ 22  มีไข้สูง

หมอบอกต้องอยู่ที่คลีนิค ไม่งั้นจะชัก พอกลับมา จากนครสวรรค์

ก็รีบไปเยี่ยม หมอบอกว่าอาการยังไม่ดี

เท่าไร ต้องอยู่คลีนิคหลายวัน  เพราะกินอาหารไม่ได้ ขากรรไกรอ้า

ไม่ได้  หมอต้องให้อาหารทางเส้นเลือด และต้องให้น้ำเกลือ  ฉันบอก

ไม่เป็นไร  ทุกคนในบ้านต่างวิตกกังวลเกี่ยวกับอาการของงอแง 

ลูกสาวจะไปเยี่ยมทุกวันหลังเลิกเรียน ฉันไปวัน เว้นวัน

        มีอยู่วันหนึ่ง ฉันไปเยี่ยมกับลูกชาย  เขาเดินตัวแข็งๆ มาหา ฉัน

บอกกับงอแงว่าให้อดทน เข้มแข็งนะ  งอแงต้องหาย ให้อยู่กับหมอ

ก่อน หายแล้วจะมารับกลับบ้านเขาก็เงยหน้ามามอง ฉัน เหมือนจะ

รู้เรื่อง เพราะจ้องตาเขม็งเลย  พอฉันจะกลับ เขาไป

ยืนตรงประตูซึ่งเป็นกระจก  มองจนฉันออกรถไป  เห็นแล้วสงสาร

จับใจคนที่บ้านบอกว่าค่ารักษามันเท่าไหร เพราะไปอยู่ที่คลีนิกด้วย 

 ฉันบอกว่า ประมาณ 4,000  บาท  เขาบอว่าค่ารักษาแพงขนาดนี้

ทำไมไม่ปล่อยให้มันตายเลย เปลืองเงินเปล่าๆ  ฉันทำมันไม่ลงหรอก

รักมันเหมือนลูกจริง  ๆ

     เพราะเฝ้าดูมันตั้งแต่แม่มันคลอดออกมา   ลิลลี่เป็นหมาแก่ มีนม

ไม่พอเลี้ยงลูก  ฉันต้องไปซื้อนมผง ของหมามาชงให้กินเหมือนเด็ก

  นั่งป้อนมันทุกตัวเช้า- เย็น เลี้ยงมันตั้งแต่มันคลอดจนป่านนี้ 2 เดือน

แล้ว   ทิ้งมันไม่ลงหรอก   นับวัน งอแงเริ่มรู้ขึ้น

ทุกวัน  จะติดคุณหมอที่คลีนิคมาก จะเดินตามหมอตลอด ถ้าไม่เห็น

จะคราง  มีอยู่วันนึ่งขึ้นบันไดไปหาหมอที่ห้องนอนชั้น 2  ซึ่งไม่มีหมา

ตัวไหนที่เขาเลี้ยงไว้ขึ้นไปเลย  หมอก็งงเพราะเขายังเดินแข็งๆ

 อยู่เลย

       ทุกวันที่ลูกสาวไปเยี่ยม  พอลูกสาวกลับ  ก็จะร้องหา ทุกวัน

มีอยู่วันหนึ่ง พาพ่อเขาไปเยี่ยม  เขาดีใจมากๆๆๆ   เพราะ น้ำลาย

เขาจะออกมากผิดปกติ หมอบอกว่าเป็นอาการดีใจสุดขีดของเขา 

       เพราะก่อนหน้านี้เขาจะอยู่ด้วยในตอนกลางวันทุกวัน  เพราะ

สามีจะกลับมาทานข้าวกลางวันที่บ้านทุกวัน เพราะที่ทำงานเขา

ใกล้บ้าน   

         พอไปหาอีกวัน หมอเล่าให้ฟังว่าหลังจากที่ฉันและสามีกลับ

บ้านงอแงมันร้องดังมากๆๆ  กว่าทุกครั้งและมองที่ประตูตลอดเวลา 

ฉันไปเยี่ยมมันอีก  ถามเกี่ยวกับค่ารักษา  หมอบอกว่ายังกลับบ้าน

ไม่ได้หรอกเพราะงอแงไม่ได้กินข้าว  เป็นอาทิตย์ 

 ก็เลย เป็นโรคกระเพาะอีกอาเจียนเป็นเลือดทั้งวัน รักษา

โรคกระเพาะ สักวันสองวัน  วันอาทิตย์ที่ 30 หมอโทรมาว่าให้ไปรับ

งอแงกลับบ้านได้แล้วพร้อมค่ารักษา  4,500  ไม่ยอมอยู่คลีนิคแล้ว

           ฉันไปรับ ดูแล้วงอแง อาการยังไม่ดีขึ้นเท่าไร  ตัวผอมมากมี

แตหนังหุ้มกระดูก แอบคิดคนเดียวว่ากลับบ้านแล้วจะรอดหรือเปล่า

หนอ ระหว่างขึ้นรถกลับบ้าน เลยน้ำลาย เต็มปากเชียว   เลี้ยวเข้า

ซอยในบ้านร้องดีใจใหญ่เลย  

..................ถึงจะป็นหมาแต่ฉันก็รักมันเต็มหัวใจ.............

ยอมสละให้ตั้ง 4,500  อย่างเต็มใจ

[ครูใจดี]

รู้จ้า  ว่าน้องพี่รักมันมากขนาดไหน...

เราเลี้ยงเขามาเราย่อมเกิดความรักและผูกพัน  เวลาเขาเจ็บเราย่อมต้องการให้เขาหาย แม้จะเสียเงินเท่าไหร่ก็ยอม...

พึ่งเข้าบล็อก... เสร็จจากงานบ้าน เฮ่อ!... ลูกๆ ไม่อยู่ ไม่มีใครช่วย  ฮิ ฮิ อาทิตย์นึงทำที ลมแทบจับ...  นี่แว๊บเข้าบล็อกแป๊บนึง เดี๋ยวจะได้เวลา ไปส่งน้องนนท์ซ้อมบาสอีกแล้ว  จะไปซึ้อของใช้ด้วย  พรุ่งนี้จะไปแข่งบาสที่ ลำพูน...

คิดถึงนะจ๊ะ  ไม่ได้เจอกันเลยเน๊าะ... ไปละ  บาย..

 

[ปิ่นธิดา]

หายวันหายคืนนะ เจ้างอแง

...เข้าใจความรู้สึกของผู้ที่เลี้ยงน้องหมา ด้วยกันค่ะ....

[ธนุพล]

สวัสดีครับ ผมก็เลี้ยงหมาเหมือนกันครับ

อ่านแล้วรู้สึกผูกพันกับมันอีกเยอะเลยครับ

[ยามเมื่อลมพัดหวน]

ตอนนี้งอแงหายเป็นปกติแล้วจ้าขอบคุณที่เป็นห่วง ดื้อสุดๆๆ ชอบคาบรองเท้าไปซ่อน และชอบนอนบนบ้านที่สุด ถูกตีทุกวัน

[kpam boon]

• เป็นเรื่องที่น่าประทับใจค่ะ
• เคยรู้สึกเช่นนี้เหมือนกัน
• ล่าสุดกับแมวที่ชื่อ"ทองเทา"
• รัก..รัก..บรรยายไม่ถูก
• ก็รักน่ะนะ.. **^_^**