แล้วเราก็เริ่มวางแผนเที่ยวกัน
เริ่มแรกเราก็ปรึกษาว่าอยากได้ของใช้ส่วนตัวบ้าง
แต่ความจริงจะไปดูลู่ทางว่ามีอะไรที่จะชมบ้างช็อปบ้าง
วันแรกที่จะออกไปซื้อของใช้ส่วนตัวเพิ่มกัน
ก็ตกลงกันที่จะไปซื้อของ ปรากฏว่ารถเสียโดยไม่มีสาเหตุ
ไม่มีบอกกล่าววี่แววอะไร วิ่งมาดีดี ก็หยุดวิ่งซะเฉยๆงั้นเอง
แล้วเสียตรงไหนก็ไม่เสีย มาเสียตรงทางแยกพอดี
แล้วรถที่นั่นขับกันเร็วมาก ระหว่างที่รอบริษัทประกันมาดูรถให้
ก็ได้ยินเสียงไซเรนตำรวจ แล้วมาจอดที่ท้ายรถ
ครูก้อยกับเพื่อนก็ชักจะเลิ่กลั่ก ยังไงกันหว่า
ตำรวจพอจอดรถปั๊ปก็ใส่เสื้อสีเขียวๆสะท้อนแสงปฏิบัติการ(ชุดคล้ายวินมอเตอร์ไซด์)
บอกว่ารถเสียแบบนี้อันตรายมาก เลยมาจอดกันไว้ให้
และรอจนมีรถมาลากไปไว้ที่รอบริษัทประกันมาดูแล
ส่วนตำรวจก็ตามไปจนถึงที่ที่สามารถจอดรอได้
และถามว่าสุภาพสตรี ๒ คน (ครูก้อยและเพื่อน)จะไปยังไง
ก็เลยถามว่าไปกะรถตำรวจได้เปล่า ตำรวจบอกว่าได้
ครูก้อยและเพื่อนก็เลยได้ไปนั่งรถตำรวจ
ระหว่างที่นั่งรถไป เรา๒คน ก็นึกขำก็หัวเราะกันอย่างไม่มีสาเหตุ
ตำรวจอังกฤษก็คงจะงง ถามว่า Are you happy?
เรา๒คนก็ตอบพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย Yes
แต่เรามาคุยกันทีหลังว่าตำรวจคงจะนึกว่ายายสองคนนี้ท่าทางติงต๊องไม่เต็มบาท
พอถึงที่จอดรถตำรวจก็อวยพรให้ท่องเที่ยวในอังกฤษอย่างมีความสุข
กลับมาบ้านตอนเย็น เจ้าของบ้านถามว่าไปไหนมาบ้าง
ก็เล่าให้ฟัง เจ้าของบ้านบอกว่าเขาเป็นคนอังกฤษยังไม่เคยนั่งรถตำรวจเลย
และบอกว่าดีนะที่ครูก้อยและเพื่อนไม่ได้โดนใส่กุญแจมือด้วย อิอิอิ
ไม่มีความเห็น