ณ ชิงช้า ตอน ออกดอก
บนเฉลียงหน้าบ้านสวน...
"ปีนี้แล้งจนน่าตกใจ..." แม่ เริ่ม
"อืม... ไอ้ที่อยากให้ฝนตกก็ดันไม่ตก" ป้า เพิ่มเติม
"..."
"ไอ้ที่ไม่อยากให้ตก ก็ดันตกซะท่วม"
"สวนข้าวโพดเราล่ะ เป็นไงบ้าง" แม่ ถาม
"ยังไม่ได้เข้าไปดูเลยครับ คนเฝ้าบอกว่าฝนตกแล้ว" ผม ตอบ
"งั้นอีกเดี๋ยวก็ออกดอก ออกผล" ป้า เสริมขณะจิบกาแฟ
"สวนหน้าบ้านเรานี่สวยดีนะครับ" ผม เริ่มบ้าง
"ใช่ ก็เพราะเราให้เวลาในการทำ แล้วก็ดูแล รักษา" แม่ อธิบาย
"มันไม่มีอะไรได้มาฟรีหรอก" ป้า เสริม
"อยากได้เราก็ต้องลงมือเอง และที่สำคัญก็ต้องรอคอย"
"...." ผม ไม่ได้พูดอะไร เพียงคิดในใจว่านานแล้วที่ไม่ได้ใช้เวลาในการชมสวนอย่างจริงจัง
"ปลูกต้นไม้น่ะสนุกดี แต่สนุกที่สุดน่ะตอนไหนรู้มั๊ย" ป้า ถาม
"..." ผม ส่ายหน้า
"ก็ตอนที่ได้มานั่งชมความสวยงามเวลาที่ต้นไม้เติบโต ให้ดอกให้ผลไง..." ป้า เฉลยแล้วพูดต่อ
"และจะสนุกมากขึ้นอีก ถ้าได้นั่งดูกับคนอื่นด้วย ดูกันหลายคนสนุกดี"
"เริ่มมีกลิ่นดินโชยมาแล้วเสดงว่าฝนจะตก" ป้า เริ่มเก็บแก้ว
"ดีเหมือนกันต้นไม้จะได้ออกดอกเยอะขึ้น" แม่ เสริม
"เราเข้าบ้านกันดีกว่า อยู่ตรงนี้โดนฝนแล้วเดี๋ยวออกดอก..." ป้า ชวนยิ้มๆ
"อืม..." แม่ เห็นด้วย
ไม่ต้องมีอะไรมากมาย แค่เรื่องต้นไม้ ฝนฟ้าก็คุยกันได้...
มีความสุขมากมายครับ
vrt
ความเห็น (2)
สาระดี ๆ ไม่มีสาระ มีสวนให้ชมใหมครับ
ไม่ต้องมีอะไรมากมาย แค่เรื่องต้นไม้ ฝนฟ้าก็คุยกันได้...
ชื่นชมนะคะ วันเวลาที่ดีๆ คิดไปทางเดียวกัน รู้สึกถึงความสุขสงบในการใช้ชีวิต เหมือนคนที่มีศีลเสมอกันคุยกัน มีความสุขมากมาย ขอบคุณค่ะ 