บางครั้งรู้สึกกันของไหมครับว่า คนบ้ากับตัวเราต่างกันตรงไหน วันนี้ขอนำคำพูดของ ดอน กีโฆเต้ แห่งลามันซ่า ผู้ซึ่งคนรอบข้างมองว่าเขาบ้า แต่จริงแล้วเขาใช้ชีวิตอย่างที่ควรจะเป็นต่างหาก (นวนิยายชื่อดังของ มิแกล เด แซร์บันเตส ชาวสเปน) กล่าวไว้ว่า "ใครจะบอกได้ว่า ความวิกลจริตมันอยู่ตรงไหน บางทีการพยายามปรับตัวให้เข้ากับโลกที่เป็นอยู่นี้แหละคือความบ้า การไขว่คว้าหาดวงแก้วในที่ซึ่งมีแต่สิ่งปฏิกูล การพยายามเหนี่ยวรั้งสติสัมปชัญญะไว้ในโลกของเหตุผล นั่นแหละคือความวิกลจริต และที่สุดของความบ้าทั้งปวง คือ การมองชีวิตอย่างที่มันเป็น แทนการมองชีวิตอย่างที่มันควรจะเป็น"
ลองคิดกันดูนะครับ
สวัสดีค่ะ
บ้าอ่านหนังสือ เป็นเรื่องที่ดีครับ ได้ข้อคิดอะไรก็มาช่วยกันแบ่งปันนะครับผม
สวัสดีคุณ HRD2 ครับ
"การมองชีวิตอย่างที่มันเป็น แทนการมองชีวิตอย่างที่มันควรจะเป็น"
เคยอ่าน ดอน กีโฆเต้ ไปรอบหนึ่งครับ สนุกดี
ใครบ้ากันแน่ น่าคิดนะครับ...
K Phornphon ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนนะครับผม ได้ข้อคิดอะไรก็เชิญมาเล่าสู่กันฟังนะครับ
บางที่ผมเห็นคนบ้านแต่ไม่โง่ก็มีนะครับ
เป็นผู้หญิงข้างบ้านมีอาการทางประสาท แต่เรื่องเงินซื้อของเขาจะรักาผลประโยชน์ตนเองไม่พลาดเลยละ
ใช่ครับ K พรชัย ตัวอย่างอื่นๆก็มีให้เห็นอีกเยอะแยะ ที่เห็นชัดอีกเรื่องคือ ความขยัน ผมว่าบางที่ คนบ้า ขยันและสู้ชีวิต มากกว่าเราๆซะอีก