ยิ้มได้ขำได้ไม่ว่ากัน....เมื่อมันทันกัน
ทัน ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พุทธศักราช 2542
ได้ให้ความหมายของคำว่า"ทัน"ดังนี้
ทัน ๑
(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. ต้นพุทรา. (ดู พุทรา).
ทัน ๒
ว. เป็นไปตามเวลาที่กําหนด, เป็นไปพอดีกับเวลาที่กําหนด, เช่น
ทันกาล ทันเวลา; ตามไปถึง เช่น เรียนทัน วิ่งทัน; เท่า, เทียมถึง,
เช่น รู้ทันคน; เสมอด้วย เช่น อันว่าผู้จะทำนายฝนนแลจะทัน
พระศรีสรรเพชญ์เสด็จภูมีบาลในสงสารภพนี้ก็บมี โสดแล.
(ม. คำหลวง กุมาร).
ภาพจากhttp://photos2.hi5.com/0064/175/057/v5F.fJ175057-02.jpg
(เข้าถึงข้อมูล วันที่ 30 พค.53)
ที่ไหนๆก็มีมุก ในที่นี้มุกขำ ..รับฟังแล้ว พบว่า
บ้างก็ขำ บ้างก็บ่น บ้างก็อุทาน
ลองดูซิค่ะว่า ท่านอ่านแล้วจะมีปฏิกริยาอย่างไร
.....แต่ขอบอกก่อนว่า.....
ทำใจเป็นกลาง
...มิเช่นนั้นเจ้าอัตตามันจะพาเจ้ามานะ...มาล้อมกรอบ
ให้หนามากขึ้นๆ....
มีเรื่องเล่าต่อๆกันมาว่า....
"ในชั่วโมงคณิตศาสตร์ มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งมาเข้าเรียน
นั่งฟังคำสอนของอาจารย์ หลังหมดชั่วโมงนักเรียนกลุ่มนี้แอบ
วิพากษ์การสอนของครู ต้องแอบไม่งั้นโดนครูเอ็ดอีก
และพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า
"อาจารย์น่าจะมีวิธีการสอนที่ดีกว่านี้
มากกว่ามาบ่นๆๆๆๆ แล้วให้ทำแบบฝึกหัด
แล้วก็นั่งก้มหน้าพิมพ์งาน โทรศัพท์ถึงใคร?
แล้วก็เปลี่ยนสมุดกันตรวจนะ"
พวกเขารับรู้ และเรียนรู้การจัดการเรียนการสอนของครู
ที่หลากหลายจากสื่อที่สนับสนุนการสอนของครูยุคใหม่
และมีความปรารถนาที่จะให้อาจารย์ที่สอนเขาได้เปลี่ยนแปลง
แนวคิดในการถ่ายทอดความรู้
การจัดกิจกรรมเรียนรู้
มากกว่าการยืนนั่งพูดสอนอยู่กับโต๊ะทำงานของอาจารย์
รวมทั้งวิธีการลงโทษเพื่อนนักเรียนที่ไม่ทำการบ้าน
โดยไม่ฟังคำแก้ตัวใดๆ
หลายคนซึมซับพฤติกรรมของครูโดยไม่ปรารถนา
แต่แปลกที่พฤติกรรมเหล่านี้มันกลับถวิลหาผู้อ่อนแอและโชคร้าย
แต่แล้ววันหนึ่ง
สิ่งที่พวกเขาเบื่อหน่ายก็เกิดขึ้น
เมื่ออาจารย์ผู้สอนเข้าชั้นเรียน
พร้อมกับหนังสือคู่มือครู ซึ่งก็คือหนังสือเฉลยคำตอบ
ที่ผู้สอนใช้เป็นเครื่องตัดสินความคิดของพวกเขา
พวกเขาไม่อาจคิดอะไรนอกกรอบเฉลยของผู้สอน
แล้วเสียงของอาจารย์ก็ดังขึ้น
“ใครไม่ได้ทำการบ้าน ออกมา”
คำครูนั้นศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก
นักเรียนเกินครึ่งห้องเดินออกไปหน้าชั้นเรียนอย่างช้าๆอ้อยอิ่ง
อาจารย์มองไปทางไม้เรียวอันโต
นี่คือวิธีการจัดการนักเรียนที่ไม่ทำการบ้านของครู
ครูที่ใครๆพากันเรียกว่าอาจารย์
นักเรียนเล็กๆไม่เข้าใจหรอกว่าอาจารย์ต่างกับครูอย่างไร
ในโรงเรียนมัธยมนิยมเรียกกันว่าอาจารย์
ในโรงเรียนประถมเด็กหลายคนเรียกครูว่าอาจารย์เลียนแบบพี่ๆมัธยม
เด็กที่กำลังจะไปเรียนต่อมัธยม กลับสับสนยิ่งกว่า
เพราะเขาพากันเรียนขานครูว่าครูอาจารย์
อาจารย์เดินไปช้าๆ บ่นเสียงดังๆ ว่า เดี๋ยวจะรู้สึก
เด็กคนหนึ่งยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆให้เขา เมื่อเขาเดินผ่านไป
เขาเปิดอ่านสีหน้าเคร่ง ในนั้นเขียนว่า
“เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก”
เขาอ่านแล้วเดินไปหยิบชอล์ก
แล้วเขียนบนกระดานว่า
“ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม”
ทุกคนเงียบ........
ยามที่เราปล่อยอารมณ์ให้เป็นใหญ่
มันจะใหญ่ที่สุดจนไม่มีที่ว่างสำหรับสิ่งใด
ไม้เรียวเคยสร้างคนนั่นจริงอยู่
แต่ไม่แน่เสมอไป..
หลายคนพูดด้วยสำนึกบุญคุณว่าเขาเป็นใหญ่เป็นโตขึ้นมาได้
เพราะไม่เรียวของครู
แท้ที่จริงเพราะเขาเป็นคนดี มีความกตัญญูรู้คุณคนต่างหาก
แท้ที่จริงเพราะเขาสำนึกในความเป็นคนของเขา
คนเรียนรู้ในสิ่งที่ดีและประเสริฐเสมอ
และยิ่งไปกว่านั้นคนยังสามารถปฏิบัติตนเป็นคนดี มีคุณธรรม
และอยู่ร่วมกันในสังคมได้อย่างมีความสุข
......และอีกหลายคน ชีวิตผกผัน เพราะไม้เรียว
จึงพึงปฏิบัติหน้าที่ให้ดีให้สมศักดิ์ศรีของความเป็นผู้ให้
และมีความเมตตา ...
การจะมีเมตตาไม่ต้องลงทุน
เพียงรู้จัก รู้จักสงสาร รู้จักเห็นใจ เท่านั้น
เมตตาธรรมจะเติบโต
เป็นกองทุนสำหรับการมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข
ขอบคุณสมุดบันทึกประจำบ้าน
ขอบคุณLine สวยและมีเสน่ห์จาก
http://board.zuzaaclub.com/index.php?topic=2473.0
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ
เป็นบันทึกที่น่ารักค่ะ ให้ข้อคิดหลายอย่าง
หากคนในสังคมทุกคนเปี่ยมด้วยเมตตาธรรม ก็จะมีแต่ความสุขไม่วุ่นวาย
เป็นทุนที่ทุกคนความสร้างสมไว้ให้กับตัวเองให้มากๆ
ขอบคุณมากค่ะ
คุณครูสบายดีนะคะ
ขอบคุณค่ะ
เตือนตัวเองได้มากที่สุดเลยค่ะ
ทุกๆอาชีพล้วนมีความสัมพันธ์ ซึ่งกันและกัน ทั้งทางตรง และทางอ้อม
ทุกๆชีวิตมีความผูกพันกันมา มีที่มา และมีที่ไป
ร่วมกุศลจิตด้วยกันในวันหยุดนะคะ
ขอบคุณค่ะน้องครูใจดี
แล้วตกลง....นักเรียนโดนทำโทษหรือเปล่าค่ะ....
ทั้งครูทั้งนักเรียน...พอกัน อย่างนี้คงสนุกแน่ในห้องเรียน
ทัน ๑ |
(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. ต้นพุทรา. (ดู พุทรา). |
ทางเหนือเรียกพุทราว่า..มะตันหรือบ่าตัน ( ตัน = ทัน ) จนมีเรื่องฮาๆเล่าสู่กันฟังแต่จะเล่าก็กลัวคนอ่านไม่เข้าใจ ( ต้องเล่าด้วยคำพูดค่ะ )
มีความสุขในวันหยุดนะคะ
- สวัสดีค่ะ คุณครู
- นี่เป็นความจริงมังคะ ไม่ใช่มุข
- ---
- จำได้ว่า โดนครูตี สองครั้งค่ะ
- ครั้งแรกตอนที่อยู่ประถม ครูตีที่น่อง น่องแตก รักษาแผลอยู่เป็นนาน(สมัยก่อนมีแค่สุขศาลา) จำไม่ได้ว่าโดนตีเรื่องอะไร
- ครั้งที่สองตอนมัธยมปลาย ไม่ทำการบ้าน ครูมั่นใจว่าเราต้องทำ เยินยอเราไปเยอะ พอถามเราก็ไม่ได้ทำ ครูคงเสียหน้า ตีที่ก้นแรงมากจนเราล้มหน้าคว่ำ ไม่ได้โกรธครูหรอกนะคะ เพราะเรารู้ว่า ครูรักเรามาก
- ---
- มีอีกหลายเหตุการณ์ที่ครูตีพวกเรา แต่..เรามักโดนยกเว้น เพราะเราคงเป็นศิษย์โปรด
- จึงจดจำติดตัวมาเสมอว่า หากต้องดูแลใคร ต้องกระทำต่อพวกเขาอย่างเท่าเทียม แม้ว่าเราจะรู้สึกเช่นไร กับพวกเขา
- ---
- สมัยนี้ ไม่เห็น มีการลงโทษแบบตีด้วยไม้เรียวนะคะ
- นักเรียนก็เก่งและกล้าขึ้นมาก
- ครูกลับไม่กล้าทำอะไร เพราะกลัวมีเรื่องราวตามมา
- ---
- แต่...จะอย่างไรก็ตาม ครูก็จะเป็นครูเราวันยังค่ำค่ะ
- สำนึกไม่ได้ตอนนี้ ก็สำนึกได้เมื่อตอนเป็นพ่อแม่คนค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
เรื่องขำๆวันหยุดในหมู่อาชีพครูอะคะ
พุทราภาษาทางเหนือ เรียกเก๋ไปอีกแบบหนึ่งว่า " บำตัน หรือมะตัน"
ขอบคุณค่ะ ที่เติมเต็มให้กับบันทึกนี้
ปล.อยากฟังเรื่องเล่าจากปากเสียแล้ว
ดูท่าว่ากำลังฮา อยู่ใช่ไหมคะ
น้องป้าแดง มาเชียร์ครู อิอิ
อย่างนี้เขาเรียกว่าได้ดีเพราะไม้เรียวหรือเปล่าคะ
พี่ครูต้อยก็เคยโดนตี สมัยนั้นใต้ถุนโรงเรียนวัดพระมหาธาตุจะสูง
ขออนุญาตคุณครูไปห้องน้ำ แต่ดันไม่ไป กลับไปขึ้นขย่มรถลุนขนอาหาร
เพราะรถลุ่นสมัยนั้นมีล้อไม้ สองล้อ เล่นโยกเยกกันสนุก
คุณครูใหญ่ท่านมาเห็นเข้า เรียกไปทำโทษตีก้น 2 ที
เข็ดเลยวันหลังไม่กล้าเข้าใกล้รถลุน แถมกลัวการโยกเยกอีก ฮาเลย
ขอบคุณข้อคิดจากไม้เรียว สู่วิถีการทำงานของน้องป้าแดงนะคะ
ขอบคุณค่ะ
"หากต้องดูแลใคร ต้องกระทำต่อพวกเขาอย่างเท่าเทียม
แม้ว่าเราจะรู้สึกเช่นไร กับพวกเขา"
<h2 style="text-align: center;">เฉียบขาดไปเลยค่ะ</h2>
<h2 style="text-align: center;"><span style="color: #ff00ff;">“เมตตา ธรรม ค้ำจุนโลก” </span></h2>
<h2 style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;">“ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม”</span></h2>
หุหุ น้องดาวขา
พี่จะพยายามแปลนะคะ
ขอบคุณที่คิดถึงกันค่ะ
